Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pozycja cokolwiek archaiczna, albowiem wypuszczona na rynek w 1929 r. nakładem, zda się, samego autora, księgarza z dziada pradziada. Przeto nie dziwi wielce, że jest to w ogólności jedna wielka reklama Zakładów Wydawniczych M. Arct, przyczem niczego jej fakt ten nie ujmuje, a może nawet okazuje się być korzystny, autor bowiem niewątpliwie zna się na opisywanej materji. Dziełko, boć nie tyle to książka, co książeczka, by nie rzec nawet - broszura, z niewielkiemi odstępstwami jest aktualne do dzisiaj. Jeśli kto lubi starszą polszczyznę, pisownię odbiegającą miejscami dalece od współczesnej, poczyta to tylko za dodatkowy smaczek. I chyba to właśnie przykuło mą uwagę, gdym natrafił na tę książkę w Wikiźródłach, to jest wikipedialnej bibljotece, szukając czegoś, czego już nawet nie pomnę. Pochłonęły mnie opisy druku, linotypów, falcowania, wyrobu papieru, zagadnienia składu i introligatorstwa; słowem - jak też się wykonywa typową książkę. Nie przeczę też, że jako człowiek z branży gorąco podpisuję się pod słowami: "Korekta jest rzeczą trudną i odpowiedzialną, gdyż w dużej mierze decyduje o poprawności i dokładności druku książki. Dlatego też na korektorów wybiera się zwykle ludzi wykształconych, a zwłaszcza dobrze obeznanych z prawidłami gramatycznemi, ortograficznemi, a nawet stylistycznemi". O, to właśnie! Zajmując się zkolei czynnościami związanemi ze sprzedażą książek, autor - co również dziś aktualne - trafnie spostrzega: "Przedmiotem [sprzedaży] jej są nie bezduszne i bezmyślne przedmioty, ale wytwory najgłębszej i najpiękniejszej myśli ludzkiej. Człowiek, kupujący książkę, nie nabywa jej tak, jak np. krawat, lub figurkę bronzową; nie chodzi mu bowiem o przyjemność samego posiadania, lecz chce poznać coś nowego, chce się dokształcić, pogłębić, lub wzruszyć i zabawić". Lubię takie wtręty, aktualne do dziś, stanowiące jakgdyby pomost do dawnych czasów, pozwalające się zorjentować, że w rzeczy samej współczesność wiele nie różni się od przeszłości. A jeśli nawet, porównanie często wypada in minus, gdy rzecz, do której dawniej przywiązywano wielką wagę, nadając jej odpowiednią estymę, dziś okazuje się strywializowana, spospolicona. Niemal sto lat minęło, a jednak książeczka i bawi, i kształci. W każdym razie tych, którzy jak ja ciekawi są, jak dawniej robiono ręcznie coś, co dziś pozostawiamy bezdusznym maszynom. Jest pewien urok w maszynie odlewającej czcionki na bieżąco, tuż przed składem. Urok, którego nie znajdziemy w laserowej drukarce stojącej na moim biurku.