Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ta książka przypomina mi galanterię cukierniczą - wszystkie te cacuśne maleńkie słodkie cudeńka, które cieszą oczy i podniebienie (aczkolwiek z tym ostatnim różnie bywa),ale tak poważnie przecież się tym, człowieku, nie pożywisz. Zbiór króciutkich ciekawostek ze świata botaniki, choć niekiedy właściwsze byłoby określenie anegdotka, w których jednak nie ma nic ani odkrywczego, ani naprawdę wciągającego. Owszem, ma to swój urok i nawet niekiedy jest zabawne, ale ogólnie pozostaje zupełnie bezużyteczne. No, chyba że ktoś uzna za istotne i zapragnie wziąć sobie do serca i zakarbować w pamięci androny zabobonnych starowinek, pojawiające się w książce tu i ówdzie pod wspólnym szyldem "Moja babcia powiada...", zapewne po to, by uczynić całość bardziej zabawną (według mnie nie czyni). Dodatkowym minusem jest brak jakiegokolwiek usystematyzowania tej fragmentarycznej wiedzy, serwowanej przez autorkę. Czytelnik jest w zawrotnym tempie przerzucany z miejsca na miejsce po całym wielkim królestwie roślin w sposób najzupełniej chaotyczny, a w efekcie więcej jest z tego znużenia i znudzenia, i to bardzo szybko, niż korzyści, nie mówiąc już o tym, że powoduje to przyspieszone parowanie wyczytanych ciekawostek z pamięci. Ot, miły i wdzięczny, nikomu niepotrzebny drobiażdżek edytorski.