Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dość ciekawy podręcznik-niepodręcznik o mineralogii technicznej. Coś jakby gawęda. Historia dziedziny... z przykładami. Książka napisana przez praktyka - a w tym pioniera w wytwarzaniu diamentów metodą hydrotermalną z roztworów węgla o hybrydyzacji sp3. Niestety w treści wyczuwa się czasem pewną megalomanię autora oraz spotyka się niedociągnięcia. Jednakże tekst zawiera wiele szczegółów i faktów, pozwalających zrozumieć czym jest inżynieria materiałowa i jak złożone procesy służą do pozyskiwania elementów funkcjonalnych dla elektroniki, optyki, przemysłu lotniczego, czy kosmicznego oraz innych innowacyjnych obszarów. Dziś taką książkę byłoby dużo trudniej napisać - Polska od tamtych czasów doznała znaczącego upadku technologicznego zwłaszcza jeśli chodzi o obróbkę mechaniczną i dalszy processing, czy samą elektronikę i inżynierię materiałową - np. w zakresie monokrystalizacji, metalizacji, pasywacji, trawienia jonowego, wytwarzania szkieł i ceramiki, formowania warstw z fazy gazowej, tworzenia past przewodzących, projektowania procesorów, wytwarzania tranzystorów, czy budowy laserów, oscylatorów, mikroskopów AFM, czujników... itp. Wiele pracowni, laboratoriów i firm zniknęło. Niektórych technologii już nie da się odtworzyć... Sama publikacja, jak już wspominałem, bywa nierówna i zróżnicowana merytorycznie. Tekst czasami sprawia wrażenie nieco chaotycznego. Niektóre rozdziały nie tylko są ciekawie napisane, ale i bardzo precyzyjne, inne z pewnymi ułomnościami i jaskrawymi wpadkami - np. tekst o szkłach niskostratnych optycznie wytapianych z ultraczystych surowców (np. o zawartości zanieczyszczeń poniżej 0,01ppm) jest umieszczony w rozdziale o materiałach krystalicznych. Szkło nie jest krystalicznym materiałem! Jego krystalizacja to dewitryfikacja utrata szklistości - zmiana fazowa. Oczywiście szkła wytwarza się z materiałów krystalicznych - więc autorowi może o to chodziło... Niemniej z książki można się dowiedzieć wiele o nowych technologiach, szkło-ceramice, obrazowodach, kompozytach, materiałach dla medycyny, o półprzewodnikach, laserach, epitaksji, czy metodzie Czochralskiego. Pozycja dość trudna w czytaniu - pisana żargonem naukowo-technologicznym. Narracja nosi znamiona nieco już archaicznego podejścia technologicznego, a czasem wielkiej przenikliwości i wizjonerstwa. Może być użyteczna mimo swych mankamentów. Polecam! ============= ■Więcej informacji o autorze: >>>http://worldcat.org/identities/viaf-19763665/ >>>https://prabook.com/web/mobile/#!profile/1427254