Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Autorka zupełnie mi nieznana, ale tytuł tej niewielkiej publikacji - "Głód życia" wzbudził we mnie jakiś optymizm i zachęcił do sięgnięcia po tę pozycję. Niestety, to nie moja bajka. Kilka krótkich opowiadań, wszystkie przesiąknięte piętnem śmierci, obaw i wręcz strachu przed nią, śmierci która uniemożliwia realizację pasji, marzeń i planów, ułożenia sobie życia, szansy na miłość czy szczęście. Smutek, przygnębienie, frustracja... A tak pięknie i optymistycznie zapowiadała się ta krótka lektura po przeczytaniu "Wstępu", odebranego przeze mnie jako afirmację życia, pochwałę uroków przyrody i otaczającego świata. "Kocham cię, życie… Wyciągam do ciebie ramiona, a głowę dumnie w górę podnoszę i wołam w tym blasku promiennym: Kocham cię, życie! Gdy słońce swój płaszcz promienny rozścieła i wielkim blaskiem cały świat ogarnia, a jego złote, wąskie ramiona wkradają się wszędzie i wszędzie, świat otulając tą siecią promienną, wtedy ja staję na drodze górzystej, zakładam ręce na głowę, a twarz promieniejącą podrzucam do ciebie i wołam, ginąc w tym blasku: Kocham cię, życie!"