Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jan Pawel II -'... w osobie uposledzonej odbija sie moc i wielkosc Boga.' Do 'Poczwarki' podchodzilam dwukrotnie. Pierwszych kilkanascie stron zaintrygowalo mnie, wiec pochlonelam je jednym tchem. Narodziny wyczekiwanego dziecka- dziedzica- ktore okazalo sie byc osoba niepelnosprawna- bol, cierpienie i rozczarowanie rodzicow, w koncu decyzja o zatrzymaniu dziewczynki. Wszystko to jest takie realne. Potem ciekawosc ustapila miejsce znudzeniu i odlozylam lekture, po to by powrocic do niej z nowym entuzjazmem po kilku miesiacach. Najbardziej w ksiazce wzruszyla mnie postac Myszki 'Myszka (..) odczuwala swoje cialo jako skorupe, ktora ja wiezi.'Niepelnosprawna dziewczynka, ociezala, niezdolna do wypowiedzenia chocby jednego pelnego zdania- w rzeczywistosci prowadzi bogate zycie wewnetrzne, o czym nigdy nie bedzie dane wiedziec nikomu z jej otoczenia. Ciekawym rozwiazaniem jest wprowadzenie watkow biblijnych stworzenia swiata, i choc na poczatku nie rozumialam motywu tego przedsiewziecia, calosc nabrala sensu z chwila przeczytania ostatniego zdania lektury. Bo, czyz biblijni Adam i Ewa zyjacy w Ogrodzie w wyobrazni Myszki, nie sa metaforycznie jej rodzicami? Kazde, wydaje sie blahe zdarzenie, ma w rzeczywistosci swoje znaczenie. Ewa kocha coreczke. Obraz matki nie jest jednak zbyt wyidealizowany. Ona, podobnie jak Adam, przezywa wewnetrzne rozterki. Kocha Myszke, ale jakas jej czesc rowniez jej nienawidzi. 'Dla Ewy corka nie byla medyczna zagadka, lecz pozbawiona nadzieji codziennoscia. A jednoczesnie Ewa czula, ze Myszka jest daleka od debilizmu (...)wiedziala, ze w srodku tego dziecka tkwi ktos czujacy daleko wiecej, niz umie przekazac(...)' Adam- ojciec Myszki, jest postacia tragiczna. Walczy ze swoimi demonami. Dopiero uporanie sie z przeszloscia przynosi zrozumienie i skruche. Czy nie bedzie jednak za pozno? Powiesc wywarla na mnie pozytywne wrazenie