Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nad ranem Obudziłam się W mrocznym świecie Jutra-pojutrza Wokół mojej nie-jaźni Krążyli ludzie-nieludzie Z niemym krzykiem Na zaciśniętych ustach Nie podchodź do mnie za blisko Powiew Lodowej cywilizacji Świat zimnych automatów Z ochronną warstwą Pola siłowego Nie dotknij przypadkiem (s.9) Oto książeczka, która przeleżała u mnie kilka lat wciśnięta miedzy inne, zapomniana. Taka niepozorna, a przepełniona mocą oddziaływań, choć w subtelną formię ubrana. Nawet nie znając autora wczytując się w jego wiersze dostrzega się dojrzałość płynącą z metaforyki słów. Może stoi za tym doświadczenie, przeżycia i gdy tworzy się w późniejszym okresie życia ma się wszystko racjonalnie poukładane i zaczyna przeżywać się chwilę, jej wyjątkowość w specyficzny sposób. Łapię chwile radości Kroplami rozsypane w powietrzu Zgarniam w linię serdeczną dłoni Nawlekam na nić pajęczą Migotliwe kolory tęczy Zamknięte w owal deszczu Wtulam blisko zziębniętego serca (...) s.61 Czy poezję można nazwać wyważoną? Dla mnie liryka Krzyżańskiej okazała się harmonijna, bez zbędnych słów, a te które się pojawiają na kartach "Nie dotknij przypadkiem" doskonale ujmują przekaz, celnie pobudzają czytelniczą refleksyjność. Im mniej słów Krzyżańska zawiera w wierszu tym więcej dostrzeżemy w nim metaforycznych obrazów. PUSTKA Patrzę Na swoje odbicie W lustrze Stoisz za mną Trzymasz rękę Na moim ramieniu Czuję jej ciepło Po tej stronie Pustka (s.44) Poetka wielokrotnie odnosi się do funkcji marzeń w życiu, jakby chciała podkreślić, że nie samym chlebem i pracą człowiek żyje. Jesteśmy bytami o wiele bardziej spragnionymi duchowej strawy, kontemplacji i odurzenia marzeniami niż chcemy przyznać na co dzień. Co prawda coraz częściej zatracamy się w chłodnej przestrzeni wirtualnej, ale każdy tak samo jest spragniony ciepła ludzkiej dłoni. Jedni będą uważać takie zachowanie za stratę czasu, inni chętnie przeznaczą swój czas na przyjemne odrealnienie z poezją, własnymi przemyśleniami oraz skupieniem się na marzeniach. Tęsknić to znaczy marzyć Widzieć oczami duszy Ukochaną twarz Dotykać jasnych oczu Wilgotnych warg Obejmować ustami usta Rękami Dotykać gorącego ciała (...)s.41 Ten niewielki tomik zaskoczył mnie swą niepowtarzalnością. Różnorodny tematycznie przechodzi od rzeczy oczywistych, prozaicznych do lirycznych westchnień, uczuć stęsknienia i wyrażania pragnień cielesno-zmysłowych, odurzeń chwilą, nastrojem płynącym z wyczekiwania. Jednocześnie zagłębia się w strefę marzeń mając na uwadze zmiany technologiczne i brutalną izolację ludzi w dzisiejszym świecie. Można mieć złudzenie, że podmiot liryczny igra sobie z czytelnikiem nasuwając pewne skojarzenia, ale póki nie odczyta się wiersza po ostatnie słowo nasza interpretacja zdaje się być błędna. Po prostu oślepiono nas warstwowością metaforyki. "Nie dotknij przypadkiem" to piękna przygoda, niczym nie wymuszona podróż w głąb siebie i drugiego człowieka.