Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka Mistrzostwa Europy w piłce nożnej mile mnie zaskoczyła, kiedy zobaczyłam, że we wstępie można się zapoznać z bardzo dobrze zaprezentowaną historią tego sportu. Oczywiście autorka nie rozpisuje się w tym temacie, ale wiadomości przez nią uwzględnione, w zupełności wystarczają do zapoznania się z tą, jak się okazuje, bardzo starą dyscypliną. A można się dowiedzieć m.in. o tym, że była ona już znana w starożytnym Egipcie (malowidła naskalne w Beni Hassan i odkrycia archeologiczne w Egipcie). Jest także wzmianka o treningach z III i II w. p.n.e, o czym można poczytać w podręcznikach wojskowych. Wspomniane są także różne odmiany gry, np. kemari z dalekiego wschodu, forma łagodna, pozbawiona rywalizacji czy harpastu, rodem z Rzymu. Ale fakt faktem to Anglia i Szkocja upowszechniły i utrwaliły wyżej wymienione odmiany odmiany i właśnie tam biło źródło prawdziwego futbolu. A jaka była angielska piłka? Chaotyczna, agresywna oraz spontaniczna. Wszystko zaczęło się systematyzować w wieku XVII, kiedy to wprowadzono piłkę nożną do zajęć szkolnych na Uniwersytecie w Cambridge. Autorka podaje też kilka ważnych dat, jakie dały początek ważnym wydarzeniom w rozwoju tej dyscypliny, np. 24 października 1857 r. to dzień. powstania pierwszego na świecie klubu piłkarskiego Sheffiled Club, nb. istniejącego do dziś, a 26 października 1863 r. wyznacza się założenie pierwszego związku piłkarskiego The Football Association (FA). Mowa jest także o pierwszym Pucharze Związku Piłki Nożnej w 1871 r. oraz o krystalizowaniu się futbolu zawodowego, czego asumptem stało się wynagradzanie zwycięzców sumą 20 funtów. Mniej więcej w tym czasie ustalono ważne zasady gry, np. liczba zawodników (11),to, że tylko bramkarz może dotykać piłki rękoma , miejsce wykonywania rzutu rożnego itd. Ciekawe są także informacje dotyczące stroju zawodników i numeracji na koszulkach. Kolejna ważna data to rok 1900, kiedy piłka nożna pojawiła się jeszcze nieoficjalnie w Paryżu a w programie igrzysk olimpijskich w 1908 zaliczono ją do sportowej rywalizacji młodzieży z całego świata. Trzeba sobie zapamiętać także nazwisko Francuza Julesa Rimeta, wybranego w 1921 r. na przewodniczącego FIFA, który zabiegał o to, aby igrzyska olimpijskie uznać za oficjalne mistrzostwa świata. Natomiast Henri Delaunay został wybrany sekretarzem generalnym francuskiej federacji piłkarskiej. Ten z kolei zainicjował Mistrzostwa Europy w 1968 r. Autorka opisuje trudną drogie do zaaprobowania tego przedsięwzięcia, powstania UEFA (22 czerwca 1954 r., którego sekretarzem generalnym został właśnie Delaunay a pierwsze oficjalne posiedzenie członków odbyło się w 3 marca 1955 r. Po ciekawym wstępie autorka przedstawia kolejne spotkania piłkarskie (najpierw I i II Puchar Narodów Europy (czyli nieoficjalne Mistrzostwa Europy) a później już oficjalne spotkania pod taką nazwą, co czyni w porządku chronologicznym aż do czasów współczesnych. Każdy rozdział zaczyna się od wprowadzenia w klimat rozgrywek danych lat, często pojawiają się też echa polityczno-społecznych przemian wpływających na organizowane imprezy. W takim prologu można przeczytać krótkie podsumowanie spotkań a później w dobrze wizualnie przedstawionych tabelach i słupkach prześledzić wyniki poszczególnych meczów. Oprócz tego każdy taki rozdział kończy się wymienieniem strzelców bramek turnieju finałowego oraz dwóch piłkarzy wyróżniających się w imprezie. Z takich piłkarskich smaczków można wymienić chociażby krótkie ale ciekawe nowinki np. to, że od 1978 r. reprezentacja gospodarzy Mistrzostw nie musiała brać udziału w eliminacjach, to że od roku 1986 po raz pierwszy ME obsługiwały pozaeuropejskie stacje telewizyjne (np. Japonia, Irak, Chiny),albo informacja na temat drużyny Niemiec, która po raz pierwszy w 1990 roku wystąpiła pod jedna wspólną flagą a ZSRR(tak się jeszcze nazywał podczas eliminacji),po rozpadzie przyjął nazwę Wspólnoty Niepodległych Państw – już w turnieju finałowym. Wtedy też wojna domowa w Jugosławii sprawiła, że nie wystąpił w Mistrzostwach zespół z tego kraju. Dużo miejsca autorka poświęca też jubileuszowej imprezie z 1994 roku, odbywającymi się w Anglii. A cztery lata później ME odbyły się po raz pierwszy w dwóch krajach Belgii i Holandii. Były to pamiętne mecze, podczas których wiele silnych do tej pory drużyn odpadło w przedbiegach albo w zmaganiach o medale. W tym roku ponownie do gry kwalifikowało się szesnaście drużyn. No i oczywiście pamiętny rok 2008 kiedy to pierwszy raz udało się polskiej drużynie wejść do rozgrywek, z czego jednak nie przyszło się długo Cieszyc ani piłkarzom ani kibicom. Ostatnim, chyba najciekawszym dla fanów polskiej piłki, jest rozdział traktujący o drodze biało-czerwonych w kolejnych eliminacjach. Jednym słowem jest o czym czytać i dużo można się dowiedzieć. A dla tych, którzy pilnie śledzą rozgrywki piłkarzy, książka ta stanie się zapewne pomocna w usystematyzowaniu wiedzy, czy przypomnieniu sobie różnych faktów i sytuacji z ME. - See more at: http://annanogaj31.blogspot.com/#sthash.0HAHXFQC.dpuf