Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To jedna z moich ulubionych xiążek z dzieciństwa. Znalazłem ją teraz w antykwariacie i nie mogłem sobie odmówić przyjemności ponownej lektury. To, że fabuła się zestarzała nie przeszkadzało mi w lekturze, chociaż trudno byłoby ją osadzić w obecnych realiach. Po tylu latach drażniły mnie niespójności i naiwności w fabule. Za to z radością odkryłem kilka fragmentów, które można by uznać za próby przemycenia krytyki PRL-owskiej rzeczywistości. Na przykład uczeń polemizujący z nauczycielem używa argumentu, że konstytucja PRL coś mu tam gwarantuje, albo osiedle mieszkaniowe nie jest źle zaprojektowane tylko ma nietypowy układ przestrzenny. Plus jedna gwiazdka z sentymentu.