Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Na liście książek, które wywarły na mnie największe wrażenie, z całą pewnością znalazłaby się debiutancka powieść Marii McCann "As Meat Loves Salt". Dlatego też po kolejną jej powieść sięgnąłem w ciemno. Kiedy okazało się, że jej akcja ponownie rozgrywa się w XVII-wiecznej Anglii, moje zainteresowanie jeszcze wzrosło. Jednak tym razem McCann nie osiągnęła tego samego poziomu, co w debiucie. "The Wilding" jest wciąż interesującą powieścią, ale jednak jakąś taką zwyczajną. Nie ma tej samej siły poruszania. "The Wilding" to powieść, która przekonuje, że naiwność, a nawet niewinność, nie jest wcale cnotą, ponieważ konsekwencje czynów podejmowanych przez ludzi, którzy po prostu chcą postępować słusznie, mogą być potworne. A przynajmniej tak jest w przypadku bohatera i narratora powieści McCann. Jonathan jest bogobojnym młodym mężczyzną, który otoczony był troską i miłością ze strony rodziców. Prowadził szklarniowe życie i kiedy pod wpływem impulsu (i pragnienia pomożenia ojcu i duchowi zmarłego stryja) wyrwie się spod troskliwej opieki, trafi w sam środek piekła, jakim jest ludzka egzystencja i nie będzie posiadał żadnych mechanizmów obronnych. Choć podstawą historii są tajemnice, McCann sprytnie prowadzi fabułę tak, że czytelnik szybciej orientuje się w sytuacji od bohatera. Dzięki temu mamy szerszą perspektywę, która umożliwia nam w jeszcze lepszym stopniu oszacowanie szkód, jakie wywołują dobre intencje, naiwność i skłonność do samooszukiwania Jonathana. McCann tworzy jednocześnie romantyczną (pełną namiętności i miłości) i skrajnie cyniczną wizję świata. Po jej przeczytaniu trzeba na nowo zdefiniować to, czym jest cnota.