Co napisał(-a) Wojciech Rapa?

Zobacz ostatnio wydane książki autora: Mocne uderzenie po szczecińsku

Szukasz cytatów z książek Wojciech Rapa?

Cytaty z książek autora Wojciech Rapa

Wojciech Rapa

7,0/10

Pisze książki: publicystyka literacka, eseje

Starsi pamiętają go z takich formacji jak WAWELE czy TELEGRAM, młodsi z regularnych występów – ze swoją grupą STILL WARM – w szczecińskich pubach, choćby „Rio Bravo”, „Kolibaba”, „Royal Clubie”, „Dublinie”, „Nautilusie”, „El Toro” czy „Foyer”. Mógłby uchodzić za „rasowego rockmana” – niemal zawsze chodzi w skórzanych spodniach i takiej kamizelce, nosi w uchu kolczyk w kształcie klucza wiolinowego, a o muzyce mógłby rozmawiać godzinami. Również tej najnowszej – choćby grupach metalowych typu Vader. Twierdzi, że żyje dla muzyki, a nie z muzyki. O kim mowa o Wojciechu Rapie, gitarzyście szczecińskim.

Żeby zbliżyć się do świata rocka i moich idoli – grupy Czarno-Czarni – stawałem przy bramce i czekałem aż przyjedzie autokar z muzykami i całym sprzętem wspomina. – Proponowałem swoją pomoc przy noszeniu „gratów”, to znaczy wzmacniaczy oraz instrumentów. Dzięki temu mogłem potem za darmo wejść na koncert, no i po dotykać markowych gitar, o których wtedy tylko marzyłem.
Gitara na serio pojawiła się w życiu Wojciecha Rapy pod koniec lat 70. Wtedy zaczął grać w popularnej krakowskiej grupie WAWELE. Potem ta formacja przekształciła się w kolejną – o nazwie Telegram, którą opiekował się obecnie znany reżyser Jacek Bromski. W zespole znaleźli się muzycy ze wspomnianych Waweli, również z Niebiesko-Czarnych oraz z Dwa plus Jeden.
W Wawelach znalazłem się przez zupełny przypadek – opowiada muzyk. Grałem wtedy w restauracji „Artystyczna” w Szczecinie, gdzie muzycy tej grupy przyszli na kolację. Widocznie spodobała się im moja gra, bo zaprosili mnie na przesłuchanie do hotelu „Gryf”. Zakończyło się ono o czwartej nad ranem. Pamiętam, że jak wracałem do domu, to krzyczałem na całą ulicę – ciągnąc za sobą gitarę po śniegu – że jestem w Wawelach. Taki byłem szczęśliwy. Ale dobry okres w moim życiu – najpierw z Wawelami, a później z Telegramem zakończył się w latach osiemdziesiątych. To nie były lata przyjazne dla rocka. Dlatego pojechałem do Niemiec, by grać w knajpach- podkreśla. – Choć niektórzy muzycy mówią łagodniej, że występowali w klubach – i nie tylko – klubach.
W. Rapa przyznaje, że ten „okres niemiecki” uważa za zmarnowany, choć to była niezła szkoła życia („ Co z tego, że żyło mi się lepiej. Muzycznie to był okres do niczego” ). Swój powrót do kraju rozłożył prawie na raty; by wreszcie wrócić tu na stałe w 1997 roku. Wtedy też zaczął grać regularnie w szczecińskich - i nie tylko – klubach. (To nie był łatwy powrót, bo choć w Szczecinie jest rynek pracy dla muzyków, to trzeba walczyć. A w tym są najlepsi młodzi. No i trzeba być wszechstronnym”). Zajął się również dziennikarstwem , pisząc do pisma „ Gitara i Bas”, dla którego m. in. przeprowadza wywiady ze znanymi muzykami czy przeprowadza testy gitar i wzmacniaczy. Tym drugim zajmuje się też dla szczecińskiej Galerii Muzycznej „Nexus”. Poza tym, współpracuje z agencjami artystycznymi – „Mon Art i „Bono”, uczy gry na gitarze w Domu Kultury „Kolejarz”, działa w stowarzyszeniu „Talent i Program”, promując młode talenty, nie tylko muzyczne. Nagrał też płytę ze swoją grupą Still Warm.
Jak mówi W. Rapa, koncert marzeń, który chciałby zagrać – to na pewno byłby z Erikiem Claptonem. Bo temu bluesmanowi zawdzięcza w życiu to, że został gitarzystą.

Wszystkie
Książki
Czasopisma

Sortuj od:

2013

Mocne uderzenie po szczecińsku

Wojciech Rapa

7,0 z 1 ocen

2 czytelników 1 opinia

2013

Dodaj na półkę

Najnowsze opinie o książkach autora

Mocne uderzenie po szczecińsku Wojciech Rapa

Maleństwo

ocenił(a) na 79 lata temu

Jestem Szczecinianką. Trudno mówić "rodowitą", ponieważ ten zwrot jest dla mnie tożsamy z przysłowiowym "z dziada pradziada", a nikt w Szczecinie z racji wojennej zawieruchy nie jest "z dziada pradziada". Niemniej jednak zarówno ja jak i moi rodzice urodziliśmy się w Szczecinie. Miasto piękne, specyficzne, zwane "Paryżem Północy" ze względu na mnogość gwiaździstych placów. Z drugiej strony miasto bez tożsamości i pomysłu na siebie. Nie ulega jednak wątpliwości, że Szczecin jest kolebką wielu jedynych w swoim rodzaju wydarzeń i ludzi. W czasach komunizmu, kiedy większość Polski pochłaniała czarna rozpacz, tu - z racji portu i "marynarskich" eskapad - można było więcej. Więcej możliwości, więcej kontaktów, więcej nowinek z zachodu. Nic więc dziwnego, że to właśnie tu pojawiły się pierwsze jaskółki muzycznych nowinek. To tu po raz pierwszy zawitał rock and roll. Niestety ten rodzaj muzyki nie odpowiadał ówczesnym władzom komunistycznym w związku z czym Franciszek Walicki (muzyk i kompozytor) złagodził "imperialistyczny" charakter rocka zastępując jego nazwę określeniem big bit. Autor książki "Mocne uderzenie..." Wojciech Rapa jest znanym wokalistą, kompozytorem i dziennikarzem muzycznym. Współpracował z wieloma sławnymi artystami, brał udział w prestiżowych festiwalach, co więcej - sam był "sprawcą" kilku świetnych muzycznych zespołów. Nic więc dziwnego, że czytelnik zagłębiając się w muzyczne zakątki Szczecina nie stoi z boku, a wpada w specyficzny klimat tamtej epoki. Często trudno nadążyć za opisami, nazwiskami czy też nazwami klubów i lokali. Ale przecież tak właśnie było: Byle do przodu bo świat stoi otworem! "Mocne uderzenie po szczecińsku" jest książką pokazującą właśnie, że ówczesna młodzież mogła wiele i robiła wiele. Książka podzielona jest na kilka części. Autor wyraźnie zarysował granicę pomiędzy historią poszczególnych zespołów, a opisami karier wyjątkowych solowych głosów. Mnie urzekł rozdział opisujący ówczesny sprzęt muzyczny. Po jego lekturze powiedzenie "Polak potrafi" nabiera zupełnie innego znaczenia. Własnoręcznie zrobione gitary (tzw. samopały) robiły dużą furorę. "Na pewno cenną wskazówką był plan szczegółowy zbudowania samemu gitary elektrycznej któy został zamieszczony w miesięczniku "Młody Technik". Uśmiałam się do łez. "Mocne uderzenie po szczecińsku" to książka wieloznaczeniowa. Najprościej mówiąc - to emocjonalnie dojrzały przewodnik po zespołach i przedstawicielach muzyki lat 60 i 70. Dla co wrażliwszych - to księga wspomnień, charakterów i uczuć ówczesnych młodych ludzi, którzy pomimo szarzyzny tamtych czasów próbowali żyć i bawić się jak koledzy z zachodu. Dla Szczecinian ta książka ma jeszcze jedno i to chyba najważniejsze znaczenie - to przewodnik po starym Szczecinie - miescie, którego już nie ma. Podróż rozpoczynamy wśród zespołów - "Kon tiki", "Czerwono - Czarni", "Nieznani", "Sorrento" - wszystkie te zespoły wywodzą się właśnie ze Szczecina. Co więcej - organizowany wówczas prestiżowy "Festiwal młodych talentów" ułatwiał wyławianie perełek i ich promowanie. Kolejny rozdział ukazuje nam losy szczecińskich artystów. Helena Majdaniec, Janusz Popławski, Grażyna Rudecka i wielu innych solistów z większym lub mniejszym szczęściem zawitali na szczecińskie sceny. Nazwiska może niewiele mówią, ale już tytuły piosenek np. "Zakochani są wśród nas", czy też "Rudy rydz" i "Czarny Alibaba" są powszechnie znane. Śpiewała je cała Polska. Tłem dla opisów tych zdolnych młodych ludzi jest oczywiście Szczecin sprzed pół wieku. Jakże inny niż ten dzisiejszy! Wszystkie większe imprezy muzyczne organizowane były w lokalach, których już nie ma - pozostało tyko wspomnienie. Kino "Promień" restauracja "Bajka" wielki kombinat gastronomiczny "Kaskada" - to wszystko niestety już nie istnieje. Niestety ludzie o których mowa też często odeszli już do lepszego świata. Na str. 70 autor pisze: "Znany i ceniony założyciel chóru Jan Szyrocki pokładał w Stanisławie wielkie nadzieje na przyszłość związane z jego pięknym głosem o bardzo dużej skali, niezmiernie przydatnej w wykonywaniu muzyki poważnej". Miałam niewątpliwą przyjemność śpiewać i delektować się muzyką pod wprawnym okiem prof. Szyrockiego. Niestety zabrakło Go wśród nas... "Mocne uderzenie..." to podróż w przeszłość tak inną niż dzień dzisiejszy. Książka wzrusza i zmusza do refleksji. Nie wiem czy by mnie tak zachwyciła gdybym nie znała Szczecina. Na szczęście znam i mogłam delektować się zarówno główną tematyką jak i wspominkami... Polecam - z całego serca polecam.

Przeczytaj