Byłażby w pędzlu artysty jakaś pokrewna magii czasu władza, układająca oblicza ludzkie podług stałych i nieodmiennych schematów, których ost...
Najnowsze artykuły
- ArtykułyCzternaście książek na nowy tydzień. Silne emocje gwarantowane!LubimyCzytać2
- ArtykułyKsiążki o przyrodzie: daj się ponieść pięknu i sile natury podczas lektury!Anna Sierant6
- ArtykułyTu streszczenia nie wystarczą. Sprawdź swoją znajomość lektur [QUIZ]Konrad Wrzesiński45
- ArtykułyCzytamy w weekend. 10 maja 2024LubimyCzytać426
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Bogusław Adamowicz
Znany jako: Bogusław Michał AdamowiczZnany jako: Bogusław Michał Adamowicz
10
6,6/10
Urodzony: 13.01.1870Zmarły: 01.01.1944
Poeta, prozaik oraz malarz okresu Młodej Polski. Twórca poezji patriotycznej i utworów inspirowanych symbolizmem, impresjonizmem i parnasizmem. Autor powieści i opowiadań utrzymanych w stylistyce fantasy i poetyckiej fantazji.
Był synem Emeryka i Józefiny (panieńskie nazwisko: Szretter). Urodził się w Mińsku, gdzie ukończył gimnazjum ogólnokształcące. Studiował malarstwo w Paryżu. Około 1911 r. wrócił do Mińska, gdzie w latach 1918-1920 był redaktorem Gońca Mińskiego. W latach 1920-1944 mieszkał w Warszawie. Po powstaniu warszawskim został przymusowo ewakuowany, po czym zaginął bez wieści. Jego utwory tłumaczone były na język francuski.
Twórczość Adamowicza dzieli się na dwa odrębne nurty. Pierwszy skupia się na tematyce erotycznej o nekrofilskim, lekko satanicznym odcieniu. Wiersze te wywodziły się z kręgu inspiracji twórczością Edgara Allana Poego oraz typowych młodopolskich zainteresowań wszelkiego rodzaju skrajnościami, zboczeniami i zwyrodnieniami umysłu ludzkiego. Skrajnie pojmowana, niszczycielska i chorobliwa żądza zaspokojenia seksualnego jest u Adamowicza tożsama z bergsonowskim élan vital, mimo iż poczucie sił życiowych czerpie w bliskości śmierci. Poezję tę cechuje wyjątkowa wrażliwość na detale obrazu i wrażeń, synestezja i subtelność języka, daleka od przybyszewszczyzny czy wielosłowia.
Drugi nurt poezji Adamowicza wliczał się (obok poezji Tadeusza Micińskiego i Antoniego Langego) do nurtu kontynuującego i poddającego rozważaniom filozofię genezyjską Juliusza Słowackiego. Adamowski był przy tym zwolennikiem relatywizmu historiozoficznego, jednocześnie (swoją wizją narodu oraz wrażliwością na krzywdę i spodlenie społeczne) zbliżając się raczej w stronę pozytywizmu niż Młodej Polski.
Prócz tego krytycy dopatrywali się w poezji Adamowicza kręgów inspiracji poezją Charlesa Baudelaire'a oraz Charlesa Leconte de Lisle'a.
*
Autor powieści fantasy W starym dworze (1909, wt Wojna z duchami 1924) - staroświecka i urokliwa historia o dziewczynce-sierocie wychowywanej przez duchy - i Nieśmiertelne głupstwo (1912) oraz "sf" pt. Tryumf żółtych (1927, także jako Triumf żółtych) - pastiszowej historii o Polsce opanowanej przez Chińczyków (tzw. opowieść o Żółtym Niebezpieczeństwie),który ostatecznie okazuje się opisem snu. Wydał dwa zbiory opowiadań: Tajemnica Długiego i Krótkiego Życia (zb 1911, 6) i Wesoły Marszałek (zb 1922, 4),częściowo powtórkowy (dwa nowe utwory),wszystkie niedawno zebrane w zestawie Tajemnica długiego i krótkiego życia (zb 2013, 8).
Był synem Emeryka i Józefiny (panieńskie nazwisko: Szretter). Urodził się w Mińsku, gdzie ukończył gimnazjum ogólnokształcące. Studiował malarstwo w Paryżu. Około 1911 r. wrócił do Mińska, gdzie w latach 1918-1920 był redaktorem Gońca Mińskiego. W latach 1920-1944 mieszkał w Warszawie. Po powstaniu warszawskim został przymusowo ewakuowany, po czym zaginął bez wieści. Jego utwory tłumaczone były na język francuski.
Twórczość Adamowicza dzieli się na dwa odrębne nurty. Pierwszy skupia się na tematyce erotycznej o nekrofilskim, lekko satanicznym odcieniu. Wiersze te wywodziły się z kręgu inspiracji twórczością Edgara Allana Poego oraz typowych młodopolskich zainteresowań wszelkiego rodzaju skrajnościami, zboczeniami i zwyrodnieniami umysłu ludzkiego. Skrajnie pojmowana, niszczycielska i chorobliwa żądza zaspokojenia seksualnego jest u Adamowicza tożsama z bergsonowskim élan vital, mimo iż poczucie sił życiowych czerpie w bliskości śmierci. Poezję tę cechuje wyjątkowa wrażliwość na detale obrazu i wrażeń, synestezja i subtelność języka, daleka od przybyszewszczyzny czy wielosłowia.
Drugi nurt poezji Adamowicza wliczał się (obok poezji Tadeusza Micińskiego i Antoniego Langego) do nurtu kontynuującego i poddającego rozważaniom filozofię genezyjską Juliusza Słowackiego. Adamowski był przy tym zwolennikiem relatywizmu historiozoficznego, jednocześnie (swoją wizją narodu oraz wrażliwością na krzywdę i spodlenie społeczne) zbliżając się raczej w stronę pozytywizmu niż Młodej Polski.
Prócz tego krytycy dopatrywali się w poezji Adamowicza kręgów inspiracji poezją Charlesa Baudelaire'a oraz Charlesa Leconte de Lisle'a.
*
Autor powieści fantasy W starym dworze (1909, wt Wojna z duchami 1924) - staroświecka i urokliwa historia o dziewczynce-sierocie wychowywanej przez duchy - i Nieśmiertelne głupstwo (1912) oraz "sf" pt. Tryumf żółtych (1927, także jako Triumf żółtych) - pastiszowej historii o Polsce opanowanej przez Chińczyków (tzw. opowieść o Żółtym Niebezpieczeństwie),który ostatecznie okazuje się opisem snu. Wydał dwa zbiory opowiadań: Tajemnica Długiego i Krótkiego Życia (zb 1911, 6) i Wesoły Marszałek (zb 1922, 4),częściowo powtórkowy (dwa nowe utwory),wszystkie niedawno zebrane w zestawie Tajemnica długiego i krótkiego życia (zb 2013, 8).
6,6/10średnia ocena książek autora
154 przeczytało książki autora
235 chce przeczytać książki autora
1fan autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Miesięcznik Fantastyka, nr 38 (11/1985)
Cykl: Fantastyka (tom 38)
6,8 z 5 ocen
17 czytelników 0 opinii
1985
Popularne cytaty autora
Cytat dnia
Rodzice jednak w skrytości serca teraz zaczęli być nawet trochę dumnymi z syna: to nic, że głupi i brzydki, ale ma w sobie coś, czego inne d...
Rodzice jednak w skrytości serca teraz zaczęli być nawet trochę dumnymi z syna: to nic, że głupi i brzydki, ale ma w sobie coś, czego inne dzieci nie mają. Zawsze ta sama słabość, u tych starych, nawet dla najniegrzeczniejszego dziecka... [Opowiadanie „Potworek”].
osób to lubiNa kwiatach połysk ros... Tęsknota dzwoni Tajemnej harfy dźwięk, co w serce trąca, Śni mi się drżący głos... [„Nastrój”].
osób to lubi
Najnowsze opinie o książkach autora
Tajemnica długiego i krótkiego życia Bogusław Adamowicz
6,7
Zbiór sześciu krótkich opowiadań w nastroju grozy i baśni. Ciekawe pomysły, chociaż po latach już nieco trącące myszką. Znane motywy, jak zegar czy magia sztuki (malarstwa),ale język i momentami opisy, które nie tylko hamują fabułę, to do tego jeszcze najzwyczajniej nużą. Dosyć dużo baśniowości jak na opowiadania grozy, co jest interesującym i nie tak częstym podejściem, szczególnie wówczas.
Wesoły Marszałek Bogusław Adamowicz
7,5
Nareszcie możemy zachwycać się kolejną odsłoną literatury niesamowitej. Oto kolejna perełka z początku XX wieku wydobyta z otchłani niepamięci dzięki Wydawnictwu IX. I uwierzcie mi, tu są same niesamowitości! Jest się czym zachwycać!🖤
Tym, co wyróżnia te opowiadania jest różnorodność tematyczna, która niezwykle działa na wyobraźnię. Przekonacie się, że groza może skrywać się wszędzie. Groza nie zna dnia ani godziny, może ujawnić się w każdym momencie.
Nocą w opuszczonym domu, w którym rzekomo straszy. W tajemniczym obrazie o niezwykłej mocy. W małej wsi, gdzie pradawne rytuały wciąż żyją swoim życiem. W baśniowej krainie.
Nie brakuje tu także opowiadań poruszających głęboko struny wrażliwości, dotykających poczucia odmienności i odrzucenia. Poznanie tajemnicy niedostępnej zwykłym śmiertelnikom niekoniecznie bywa wyzwalające. Miłość potrafi być upiorna. Czarna melancholia dopadająca bohaterów wleje się i w nasze dusze.
Osamotnieni bohaterowie, którym przyszło zmierzyć się z nieznanym, wymykającym się z ram świata realnego. Każdy z nich egzystuje na granicy dwóch światów.
Zbiorek momentami naprawdę straszy. Z niektórych wyłania się smutna prawda, że najpotworniejsze istoty miewają ludzkie oblicze. Do niektórych miejsc lepiej nie zaglądać, mimo wzywającego głosu gdzieś z głębi ciemności.
Najlepsze są tu zakończenia, gdzie koszmar ujawnia się z całą swoją mocą zapierając dech w piersiach i pozostawiając czytelnika z mętlikiem w głowie.
Po lekturze, wiem że nie dam się sportretować nikomu!
Gratka dla fanów klasycznej literatury niesamowitej. Gorąco polecam!
Katooola patronuje tylko sztosom!💥