Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo dobra książka na temat przemocy: tego co dzieje się zazwyczaj chwilę przed jej użyciem, w trakcie, tego co dzieje się po. Autor niestety raczej pomija tu jedną z chyba najczęstszych form przemocy, czyli przemoc domową, chociaż z pewnością można o niej myśleć w kategoriach dostarczonych w tej książce. Podstawą jest tutaj uznanie, że przemoc jest narzędziem. Z tego wynika podział na przemoc "społeczną", która jest narzędziem dominacji jednych nad drugimi i ustalania hierarchii w grupie, oraz przemoc "aspołeczną", gdzie jest stosowana zazwyczaj przez pojedynczego agresora, który chce coś zdobyć od obcej mu ofiary w taki sposób, żeby nikt inny nie był w to zaangażowany. I o tych dwóch rodzajach przemocy jest tutaj mowa: jak rozpoznać kroki do niej prowadzące, jak próbować się do niej przygotować, na co trzeba być gotowym w trakcie i jak można wracać po niej do normalności. Główny wniosek jest bardzo prosty: przemoc zawsze kosztuje, i ten koszt ponosi zarówno ofiara, jak i agresor. Może to być koszt w postaci fizycznych uszkodzeń ciała, może to być więzienie, koszty sądowe, może to być psychiczna trauma. Nawet to przygotowanie do przemocy jest kosztem, bo jeśli chcemy być do niej przygotowani dobrze, to np. nie unikniemy kontuzji czy bólu na treningach sztuk walki. Część okołoprawnych realiów traktowania przemocy we współczesnym społeczeństwie odnosi się siłą rzeczy do amerykańskiego systemu prawnego, ale też warto o nich przeczytać, bo idea jest podobna u nas: państwo nie chce, żeby osoby nieuprawnione stosowały przemoc i dlatego nawet słuszna i skuteczna samoobrona może się skończyć problemem prawnym. Te wszystkie aspekty autor przedstawia z perspektywy wieloletniego doświadczenia zawodowego w amerykańskiej służby więziennej, gdzie przemoc była jednym z głównych narzędzi jego pracy. Z tego powodu na pewno polecam tę książkę osobom o podobnym profilu zawodowym, takim jak policjanci, ochroniarze czy inne służby mundurowe. Wiele mitów na temat przemocy i swojego do niej podejścia mogą tu zrozumieć ludzie zainteresowani sztukami walki. Pozostali też na pewno zyskają na lekturze. Jedno na co bym jednak uważał, to na lekką skłonność autora do patrzenia na świat z perspektywy człowieka, który wokół siebie miał przede wszystkim skazańców i ludzi ze służb mundurowych. Autor również zwraca na to uwagę, ale warto pamiętać, że skazańców w więzieniach i przestępców używających przemocy na wolności jest generalnie jednak mniej niż przyzwoitych ludzi.