O tym, że Herbjørg Wassmo, autorka słynnej, ekranizowanej powieści Księga Diny oraz wydanych niedawno książek Stulecie oraz Te chwile, była wykorzystywana seksualnie w dzieciństwie, odważyła się powiedzieć komukolwiek dopiero, gdy była już w dojrzałym wieku. Jako dziecko milczała - bała się porozmawiać o tym z matką, ponieważ wmówiono jej, że ta wiadomość ją zabije. Z nikim nie podzieliła się swoim doświadczeniem. Tym, co pozwoliło jej przetrwać dzieciństwo i młodość, był prowadzony przez nią dziennik. W zwięzłych, żołnierskich słowach pisała w nim o tym, co jej się przydarzyło. Gdy spisała swoją relację, chowała notes pod podłogą w oborze. Gdy wychodziła na zewnątrz, żyła innym życiem - koszmar zostawał zamknięty. Teraz przyznaje:

Pisarka nie myśli jednak o pisaniu jako rodzaju terapii, lecz o sposobie na przetrwanie. Pisanie i czytanie dały Wassmo odwagę do tego, by mogła pomyśleć o sobie jako o kimś, kto może coś w życiu osiągnąć i w ten sposób odbudować w swoich oczach szacunek do siebie.

Zanim została znaną na całym świecie pisarką, pracowała jako nauczycielka. Pierwszym opublikowanym przez nią dziełem był zbiór poezji, ale przełomową dla jej kariery pisarki była pierwsza powieść "Huset med den blinde glassveranda" ("The House with the Blind Glass Porch"), wydana w 1981 roku. Międzynarodową sławę przyniosła jej powieść ”Księga Diny” (1989), która w 2002 roku została zekranizowana. W rolach głównych zagrali Maria Bonnevie i Gérard Depardieu. Od tej pory stała się postacią rozpoznawaną w literackim świecie (filmowym zresztą również).

Bolesne doświadczenia z dzieciństwa nie tylko nauczyły ją sztuki pisania, ale również przyczyniły się do tego, że w swojej twórczości skupiała się na losach silnych, niezależnych kobiet, które potrafiły wyjść z opresji cało. Mimo że jej książki w dużej mierze są autobiograficzne, Wassmo podkreśla, że dla pisarza ważne jest, aby potrafił usunąć się w cień i pozwolił przejąć inicjatywę wymyślonym przez niego postaciom.

Zapytana o to, czy pisanie zawsze już później było dla niej trochę takim notowaniem w ukryciu, odpowiada:

Choć odniosła sukces jako pisarka, nadal nie czuje, że jej problemy zostały rozwiązane. W jednej z książek napisała: Jeśli człowiek nie pójdzie za swoim powołaniem, wtedy wszystko się psuje. W jednym z wywiadów zapytano ją o te słowa - ona poszła za swoim powołaniem, czy to wszystko naprawiło? Odpowiedziała: Nie naprawiło niczego. Codziennie muszę się naprawiać od nowa.

Źródła informacji: wikipedia.org, wysokieobcasy.pl i channel.louisiana.dk.

Źródło zdjęcia: wikipedia.org.