Buszujący w barszczu

Męcząca, ale dobra.

Męcząca, ale dobra.

Spodziewałam się książki o współczesnej Rosji. I w pewnym sensie ona o niej jest. Lecz bardziej o rosyjskiej kulturze. O punk rocku. O występach garażowych. O artystach występujących przeciwko władzy, o anarchistach. Dużo w niej tekstów, dużo informacji biograficznych. Sporo dowiemy się o malarzach, o ich konfliktach z władzami. Tyle, że to dużo mnie przytłoczyło. Jakoś ilość nie przeszła w jakość a suche, niemalże encyklopedyczne informacje – nie zainteresowały. Przejrzałam, poprzerzucałam kartki, stwierdziłam, iż ta wiedza ani mnie nie interesuje, ani jest potrzebna i odłożyłam książkę na półkę.

Spodziewałam się książki o współczesnej Rosji. I w pewnym sensie ona o niej jest. Lecz bardziej o rosyjskiej kulturze. O punk rocku. O występach garażowych. O artystach występujących przeciwko władzy, o anarchistach. Dużo w niej tekstów, dużo informacji biograficznych. Sporo dowiemy się o malarzach, o ich konfliktach z władzami. Tyle, że to dużo mnie przytłoczyło. Jakoś...

Autor posiada niesamowicie głęboką wiedzę na temat muzyki - zarówno tej z czasów ZSRR, jak i tej, która powstaje już po rozpadzie tego kraju. Książka na pewno spodoba się miłośnikom współczesnej muzyki rosyjskiej. Konstanty Usenko chyba nie ma równego sobie, kto z takim oddaniem potrafiłby oddać jej charakter. Książka pochłania i zachęca do odsłuchania nieznanych do tej pory zespołów ( jak dobrze że żyjemy w dobie YouTube!).
To moja druga książka tego autora. Porównując do pierwsze przeczytanej („ Oczami radzieckiej zabawki”) - ta pozycja, choć bardzo dobra, nie zachwyciła mnie jak ta pierwsza.

Autor posiada niesamowicie głęboką wiedzę na temat muzyki - zarówno tej z czasów ZSRR, jak i tej, która powstaje już po rozpadzie tego kraju. Książka na pewno spodoba się miłośnikom współczesnej muzyki rosyjskiej. Konstanty Usenko chyba nie ma równego sobie, kto z takim oddaniem potrafiłby oddać jej charakter. Książka pochłania i zachęca do odsłuchania nieznanych do tej...

Ciekawa lektura. Autor nie tylko pisze o współczesnej rosyjskiej muzyce, o jej wykonawcach i ich historiach ale poprzez analizę tychże wykonawców przygląda się temu co myślą postradzieccy twórcy, co ich boli, co i jak przeżywają, przeciwko czemu się buntują i dlaczego. Fanem opisywanej muzyki co prawda nie zostanę ale przyznaję, że to była bardzo pouczająca książka.

Praca Konstantego Usenki jest naprawdę imponująca. Polecam zwłaszcza osobom interesującym się Rosją.

Ciekawa lektura. Autor nie tylko pisze o współczesnej rosyjskiej muzyce, o jej wykonawcach i ich historiach ale poprzez analizę tychże wykonawców przygląda się temu co myślą postradzieccy twórcy, co ich boli, co i jak przeżywają, przeciwko czemu się buntują i dlaczego. Fanem opisywanej muzyki co prawda nie zostanę ale przyznaję, że to była bardzo pouczająca książka.

Praca...

Lekturę 'Buszującego w barszczu' porównać można do pierwszego razu, gdy bierzesz twarde dragi. Nagle odkrywasz, że gdzieś obok ciebie istnieje - i zawsze istniał - kompletnie inny, alternatywny świat, którego nigdy nie dostrzegałeś. Zanurzasz się w nim. Od teraz nic już nie będzie takie, jak wcześniej.

Narkotykiem, który w swojej książce oferuje Usenko jest kultura, a w szczególności muzyka obszaru postradzieckiego: dzisiejszych republik wchodzących w skład Federacji Rosyjskiej, Ukrainy, Białorusi, Kazachstanu, państw nadbałtyckich, kaukaskich i innych. W połączeniu z opisem autora 'Buszującego w barszczu' tworzy ona mieszankę silnie uzależniającą, tak że nie raz zdarzało mi się siedzieć przez całą noc aż do rana, przewracając strony książki i jednocześnie słuchając kolejnych utworów opisywanych wykonawców.

Opisy, właśnie. Gdyby 'Buszujący w barszczu' to była sama muzyka, pewnie nie byłby książką, a raczej playlistą na którymś z popularnych portali udostępniających utwory z całego świata. Playlistą zawierającą muzykę, której - dodać należy - dalej nie znałby prawie nikt, spoza wschodniego kręgu kulturowego. Usenko podchodzi do muzyki jak do zjawiska kulturowego, wskazując przyczynę jego powstania, opisując (liczne tłumaczenia piosenek) i interpretując tekst, a także zastanawiając się, jaki efekt wywołuje. Daje to możliwość zrozumienia procesów społecznych zachodzących przede wszystkim we współczesnej Rosji, ale również krajach byłego ZSRR. W 'Buszującym w barszczu' znajdujemy zarówno katastrofalną beznadzieję życia w rozpadających się blokowiskach syberyjskiego Ułan Ude, jak i celebrację młodzieżowego życia w 'Warszawie' Maksa Korża.

'Buszujący w barszczu' to książka o kontrkulturze, muzyce niezależnej, którą rzadko można usłyszeć w radio. Od samego początku zadaje tym kłam postrzeganiu muzyki wschodu wyłącznie przez pryzmat szansonu (prostackiego, obciachowego disco) oraz - przez skojarzenia z popularnymi w Polsce Okudżawą czy Wysockim - podstarzałych, wiecznie skacowanych bardów, śpiewających gorzkie pieśni o życiu. Poruszając się w ramach kontrkultury Usenko nie wartościuje jednak muzyki, twierdząc że jedna jest gorsza lub lepsza od innej. Z równym zainteresowaniem opisuje punków z Grażdańskiej Oborony, jak i fenomen gopnikowskiej elektroniki spod marki Griby, pokazując liczne wymiary muzycznego podziemia. Dzięki 'Buszującemu w barszczu' nauczyłem się doceniać takie gatunki, jak oi!, cold wave, no wave, hardcore punk czy noise.

'Buszującego w barszczu' można także odczytywać przez wpływy kulturowe, doszukując się brzmień charakterystycznych dla określonych regionów Rosji, czy też byłych republik radzieckich. W ten sposób Usenko zabiera czytelnika w niezwykłą podróż: ze słuchawkami po mapie. To niebywała okazja, aby dowiedzieć się, jak brzmi współczesna muzyka z Tatarstanu, Syberii, Kaukazu, czy Karelii.

Wreszcie 'Buszujący w barszczu' to książka z przesłaniem. Usenko używa muzyki jako ilustracji tego, w którym kierunku zmierza świat, lusterka odbijającego zmiany polityczne i społeczne. I w wielu przypadkach dochodzi do konstatacji, że nie rozwój tendencji o charakterze nacjonalistycznym i ksenofobicznym, nietolerancji wobec mniejszości narodowościowych, seksualnych i religijnych, znaczny wzrost znaczenia kościoła, wraz ze zmniejszeniem przestrzeni indywidualnej wolności, to nie jest kierunek słuszny.

Czy nie brzmi to znajomo? Czy bluzy z niedźwiedziami w kolorze rosyjskiej flagi i wytatuowane cerkwie nie przypominają popularnych w Polsce tekstyliów z husarzami i 'patriotycznych' napisów? Mimo, że zarzekamy się na lewo i prawo, że od upadku Związku Radzieckiego z Rosją wiąże nas niewiele, a kulturowo jesteśmy już częścią Europy Zachodniej, czytając 'Buszującego w barszczu' wielokrotnie można odnieść wrażenie, że ta książka jest także o Polsce. Te same zjawiska, te same procesy, wraz z opisem ich przyczyn i skutków sprawiają, że 'Buszujący w barszczu' to książka bardzo ważna dla Polaków, a przeczytanie jej sprawi, że na niektóre rzeczy - a w szczególności wschodnią kulturę - już nigdy nie spojrzymy tak jak kiedyś.

Lekturę 'Buszującego w barszczu' porównać można do pierwszego razu, gdy bierzesz twarde dragi. Nagle odkrywasz, że gdzieś obok ciebie istnieje - i zawsze istniał - kompletnie inny, alternatywny świat, którego nigdy nie dostrzegałeś. Zanurzasz się w nim. Od teraz nic już nie będzie takie, jak wcześniej.

Narkotykiem, który w swojej książce oferuje Usenko jest kultura, a w...

Siedząc w niewygodnej pozycji słowiańskiego przykucu coś Wam powiem. Niewiele, ale powiem. Zimne i dobre dusze - ta książka jest piękna i ważna. Czytać.

Siedząc w niewygodnej pozycji słowiańskiego przykucu coś Wam powiem. Niewiele, ale powiem. Zimne i dobre dusze - ta książka jest piękna i ważna. Czytać.

moje rosyjskie korzenie mi przegniły ze zrozumienia

moje rosyjskie korzenie mi przegniły ze zrozumienia