Korowód

Wspaniała, wzruszająca

Wspaniała, wzruszająca

Piękna. A tak się bałam! Jestem fanką książek Autora, choć ostatnie "Sąsiednie kolory" nie należą do moich ulubionych. Obawę wzmagała również atmosfera tajemniczości, którą książka była otoczona. Ale jest, przeczytana, w moich rękach. W ascetycznej oprawie, bez żadnych opisów, opinii, nawet kilku słów o Autorze.
Wciągnęła mnie od pierwszych wersów. Zachwyciła konstrukcją, różnorodnością form literackich, korowodem postaci i ich powiązaniami.
Wielokrotnie uczestniczyłam w spotkaniach autorskich z Małeckim, a dziś, kończąc ostatnią część, miałam wrażenie, jakbym właśnie słuchała jego słów i opowieści. Taka szczerość wymaga odwagi, i tej Autorowi serdecznie gratuluję. Będę myśleć o tej powieści długo. O tym, że być może każdy z nas ma swój Kształt i o tym, że Część VI wciąż jest do dopisania. Polecam. Bardzo, bardzo.

Piękna. A tak się bałam! Jestem fanką książek Autora, choć ostatnie "Sąsiednie kolory" nie należą do moich ulubionych. Obawę wzmagała również atmosfera tajemniczości, którą książka była otoczona. Ale jest, przeczytana, w moich rękach. W ascetycznej oprawie, bez żadnych opisów, opinii, nawet kilku słów o Autorze.
Wciągnęła mnie od pierwszych wersów. Zachwyciła konstrukcją,...

Życzę Kubie dalszych eksperymentów i odwagi do ich wdrażania. Nowe budzi różne emocje, ale tylko ono pozwala nam iść naprzód w odkrywaniu tego kim jesteśmy. Bardzo podobało mi się połączenie struktury z początku i z końca. Kiedy fikcja splata się z historiami, które słuchałem w wywiadach, a człowiek zostaje w mentalnym rozkroku zastanawiając się gdzie jest prawda oprócz tego, że w całości. Oczywiście książka też ma dużo smaczków, kontrastów, wrażliwości i żartu, które u autora bardzo lubię.
Dużo zuchwałości Kuba w przecinaniu nowego szlaku, do boju!

Życzę Kubie dalszych eksperymentów i odwagi do ich wdrażania. Nowe budzi różne emocje, ale tylko ono pozwala nam iść naprzód w odkrywaniu tego kim jesteśmy. Bardzo podobało mi się połączenie struktury z początku i z końca. Kiedy fikcja splata się z historiami, które słuchałem w wywiadach, a człowiek zostaje w mentalnym rozkroku zastanawiając się gdzie jest prawda oprócz...

Zaskakująca. Ciekawie napisana. Świetna!! Polecam!!!

Zaskakująca. Ciekawie napisana. Świetna!! Polecam!!!

Miała być inna. I była.
Miała być dziwna. I była.
Miała być zaskakująca. I była.
Miała być enigmatyczna. I była.
Miała pozostawić z wieloma pytaniami. I pozostawiła.

***
"Korowód" to najnowsza powieść Jakuba Małeckiego. Nie trafiła wcześniej do recenzentów, nie ma żadnego opisu fabuły. Surowa w swojej prostocie i formie. Każdy, kto po nią sięgał, nie wiedział tak naprawdę, czego ma się spodziewać.

Zwłaszcza, że pojawiające się recenzje były coraz bardziej tajemnicze i niewiele wyjaśniały. I moja pewnie też taka będzie. Wysłuchałam bowiem obszernego wywiadu z autorem, który nie chciałby, aby zbyt wiele zdradzać o fabule, żeby nie psuć innym radości z czytania.

***
O fabule mogę powiedzieć jedynie, że jest niezwykła. Nietuzinkowa. Ukazuje Korowód ludzkich istnień, które przez wieki przemierzają świat, nieświadome tego, że ich historia jest początkiem kolejnej, że może mieć w przyszłości wpływ na czyjeś życie.
Każda z części mnie zachwyciła. I była w tym też duża zasługa osób z bookstagrama, które o niej pisały. Sprawiliście, że chłonęłam każde słowo, bojąc się, że coś przeoczę i czekając w wielkim napięciu na tę piątą, najbardziej osobistą część.

A ta była szokująca. Przez cały czas autor utrzymywał w niej wysokie napięcie. Tylko czekałam, aż wydarzy się coś strasznego. Tak, bałam się momentami. I nie wiedziałam, co myśleć. Jak traktować tę część? Jako fikcję, czy może autobiografię? Po wywiadzie z autorem czuję, że jednak więcej tam tego pierwszego. A jeśli nie, to i tak chcę, żeby tak było. Trudno mi bowiem zaakceptować sceny, które jako mały chłopiec przeżywał bohater powieści.

Dlatego ośmielam się ocenić tę książkę, ponieważ sam autor nie chciał, by stała na jednej półce z aubiografiami. I ja też jej tu nie umieszczę. Dla mnie to rewelacyjna powieść, która gatunkowo przypomina najbardziej odwróconą powieść szkatułkową. Nieliczni autorzy pokuszą się o taką formę. To powieść dającą do myślenia. Niejednoznaczna. Z bohaterami o odcieniach szarości, mierzącymi się z różnymi cieniami i demonami.
Będzie jeszcze długo o niej głośno.

Miała być inna. I była.
Miała być dziwna. I była.
Miała być zaskakująca. I była.
Miała być enigmatyczna. I była.
Miała pozostawić z wieloma pytaniami. I pozostawiła.

***
"Korowód" to najnowsza powieść Jakuba Małeckiego. Nie trafiła wcześniej do recenzentów, nie ma żadnego opisu fabuły. Surowa w swojej prostocie i formie. Każdy, kto po nią sięgał, nie wiedział tak...

To w mojej ocenie najsłabsza książka Jakuba Małeckiego, którego pisarstwo niezmiennie uwielbiam. Chyba za szybko i zbyt pobieżnie. I zbyt komercyjnie.

To w mojej ocenie najsłabsza książka Jakuba Małeckiego, którego pisarstwo niezmiennie uwielbiam. Chyba za szybko i zbyt pobieżnie. I zbyt komercyjnie.

Dla mnie fantastyczna powieść przypominające mi lata dzieciństwa w końcówce lat 80-tych i początku 90-tych oraz odsyłająca mnie do najlepszych wspomnień z prozą realizmu magicznego.
No i nareszcie doczekałam się dłuższej opowieści o dziewczynce urodzonej na zamarzniętym Bałtyku.
Pomysł z brakiem jakiegokolwiek opisu na okładce - znakomity.

Dla mnie fantastyczna powieść przypominające mi lata dzieciństwa w końcówce lat 80-tych i początku 90-tych oraz odsyłająca mnie do najlepszych wspomnień z prozą realizmu magicznego.
No i nareszcie doczekałam się dłuższej opowieści o dziewczynce urodzonej na zamarzniętym Bałtyku.
Pomysł z brakiem jakiegokolwiek opisu na okładce - znakomity.

Małecki trzyma swój styl snucia narracji ‐ to na plus. Ale zawiodłam się samą historią, miała być inna niż wszystkie dotąd napisane przez autora, a ja mam wrażenie, że już trzeci raz czytam tę samą historię o dzieciństwie pewnego chłopca, który lato spędza na wsi! Poza tym oczekiwałam, że te trzy historie zazębią się w jakiś klarowny sposób, natomiast ja widzę, że to wtykanie podobnych, ale niepasujących do siebie puzzli na siłę. Trochę zawód :(

Małecki trzyma swój styl snucia narracji ‐ to na plus. Ale zawiodłam się samą historią, miała być inna niż wszystkie dotąd napisane przez autora, a ja mam wrażenie, że już trzeci raz czytam tę samą historię o dzieciństwie pewnego chłopca, który lato spędza na wsi! Poza tym oczekiwałam, że te trzy historie zazębią się w jakiś klarowny sposób, natomiast ja widzę, że to...

No cóż, dziwne było. Jakby cztery książki w jednej. Generalnie podobało mi się, ale czegoś mi zabrakło. Każda historia była fajna z osobna, ale razem? Coś mi uciekło.

No cóż, dziwne było. Jakby cztery książki w jednej. Generalnie podobało mi się, ale czegoś mi zabrakło. Każda historia była fajna z osobna, ale razem? Coś mi uciekło.

Jakub Małecki narobił czytelnikom kłopotów, zwłaszcza tym, którzy dzielą się z innymi przemyśleniami na temat lektur 😜 Powieść "Korowód" ukazała się co prawda w twardej okładce, ale za to bez blurpów. Nikt więc nie podrzuca nam "na dobry początek" łatwych do cytowania sloganów. Nikt nie podpowiada/narzuca, jak książkę mamy rozumieć. Również dziennikarze dostali egzemplarze recenzyjne książki "po", a nie "przed" czytelnikami, pierwsze "poważne" recenzje więc dopiero się zaczynają pojawiać. Wynikającą z tego stanu rzeczy bezradność widać w opiniach czytelników. No bo jak napisać o książce bez podpowiedzi, na dodatek nie spojlerując treści? W sporej części dzielą się więc one na oceny wyznawców (10/10 i "to najlepsza powieść Autora") oraz sceptyków (3-4/10, "Małecki nigdy wielkiej literatury nie napisze"). Ale do tego już Kuba raczej przywykł. Mnie zdecydowanie bliżej do jego wyznawców.
Ale o czym to powieść? Zbudował ją Autor z kilku, ułożonych chronologicznie historii. Mamy tu dramatyczną historię uciekającego z dzieckiem na ręku po zamarzniętym jeziorze Pawła Wrony. Mamy listy Feliksa do Marianny, pisane w trakcie burzliwego rejsu. Mamy też historię miłosną pisarki z międzywojnia (do pewnego momentu wyglądającej na Zofię Nałkowską, nosi jednak nazwisko Barbara Brzozowska) i wybitnego matematyka Tomasza Wilczewskiego (miał należeć do zespołu, który później rozszyfrował Enigmę). Ta sama pisarka irytuje (przynajmniej mnie) mocno wcześniej jako nastolatka. Mamy też autobiograficzną, jak sugeruje Autor (ale z pisarzami to przecież różnie bywa) historię współczesną, która splata wątki w całość. Jest w niej znany z "Dżozefa" wuj, który mocno pije, i lato, które zmienia książkowego Kubę na zawsze...
Jakub Małecki podkreśla, że to dla niego powieść wyjątkowa i inna od wszystkiego, co dotychczas napisał. Dla mnie jest jednak naturalną kontynuacją jego twórczości. Kolejną, przejmującą opowieścią o pogubionych w czasie i historii ludziach oraz ich marzeniach, o miłości, dla której możemy porzucić wszystko, ale nie zawsze to robimy. I o roli, jaką pełni w naszym życiu - czy tego chcemy, czy nie - pierwiastek fantastyczny/nadprzyrodzony.
Zapraszam na profil Sczytalim na Instagramie!

Jakub Małecki narobił czytelnikom kłopotów, zwłaszcza tym, którzy dzielą się z innymi przemyśleniami na temat lektur 😜 Powieść "Korowód" ukazała się co prawda w twardej okładce, ale za to bez blurpów. Nikt więc nie podrzuca nam "na dobry początek" łatwych do cytowania sloganów. Nikt nie podpowiada/narzuca, jak książkę mamy rozumieć. Również dziennikarze dostali egzemplarze...