„Korowód” Jakuba Małeckiego łączy różne historie, różnych bohaterów i różne formy, takie jak pamiętnik, list czy fragmenty powieści. Te pozornie oderwane od siebie opowiadania składają się w powieść szkatułkową, w której kolejne historie przenikają się, czy raczej następują po sobie, jak w tytułowym korowodzie, a w każdej kolejnej natrafiamy na ślady poprzedniej. Często powraca motyw zagubienia, zawieszenia w pustce: w śnieżycy, wodzie, liczbach, ciemności… Jest tu chłopiec zaprzyjaźniony z liczbą dziewiętnaście, noworodek uratowany ze śnieżycy, młody podróżnik, którego zakazana miłość wygnała na sztormowe morze, pisarka w młodości i w dojrzałym wieku, genialny matematyk, a wreszcie pisarz Jakub M., autor powieści „Dżozef”.

Zarówno historie poszczególnych bohaterów, jak i konstrukcja całej książki wydają się miejscami zagadkowe, nie do końca zrozumiałe, fragmentaryczne, czasem nawet niedokończone, a jednocześnie właśnie przez to dziwnie pociągające. Jakby autor chciał nam pokazać, że to, co dla jednych jest zwykłym dniem, listem czy wspomnieniem, dla tych, którzy przychodzą po nich, staje się literaturą, opowieścią, która może wpłynąć na ich życie. A na koniec pozostawia nas z pytaniem: gdyby to sceny z naszego życia trafiły do tej książki, to jaka byłaby to książka? I jaki wpływ wywarłaby na korowód czytelników, którzy przyjdą po nas?

Agnieszka Kruk

*Marek Grechuta „Korowód”