Wyszło jak zwykle... Rozbrajająca historia Polski

Książka to dość interesująca podróż w historyczne dzieje Polski oczywiście z lekkim przymrużeniem oka i na wesoło. Autor przedstawia nam zabawne ale i pechowe sytuacje z udziałem naszych władców. Jak każdy z nas wie z historii te sytuacje miały większy lub mniejszy wpływ na dalsze losy naszego kraju.
~
Myślałam, że ta książka będzie taka naprawdę typowo historyczna, że autor będzie przytaczał różne dzieje naszych królów. Ale na moje szczęście miło się zaskoczyłam. Autor w tak przyjemny sposób balansował wszystkie oczywiście fakty oraz wszelkie źródła, że aż chciało się przyswajać tę wiedzę na nowo.
~
Ta książka sprawdzi się idealnie dla osób, którym opornie idzie przyswajanie wiedzy o historii Polski. Książka jest napisana tak fajnym i lekkim językiem, że aż chce się ją czytać z zapałem. Dodatkowym atutem tej książki jest to jak autor wtrąca współczesność i w ten sposób lepiej przyswaja się te wszystkie informacje.
~
Bardzo mi się podobały opowiastki z popełnianych przez naszych władców gafy a tego oczywiście na lekcjach historii nie powiedzą. Pikanterii dodają małe smaczki dotyczące życia seksualnego naszych wielkich Polaków. Ale też przedstawia tragiczne sytuacje z zaproszonymi władcami na suto zastawione stoły, często takie imprezy kończyły się niestety śmiercią.
~
Powiem Wam tak kochani, zachęcam do sięgnięcia po tę pozycję. Na pewno nie pożałujecie, wiele ciekawych informacji ale też niesamowite poczucie humoru. Wszystkiego dopełnia mnóstwo zdjęć i grafik naszych wielkich władców ale często przedstawione są konkretne sytuacje co jeszcze bardziej pobudza wyobraźnię czytelnika.
~
Książka świetnie sprawdzi się dla osób, które kochają historię ale też dla osób, które szukają choć odrobinę relaksu w literaturze ale jednocześnie poszukują wiedzy. Mi się ona podobała i z miłą chęcią sięgnę po podobne książki. Jak ja nie lubiłam historii w szkole i przyswajanie jej szło mi dość marnie to po przeczytaniu tej książki wiem więcej niż po latach nauki.

Dziękuję wydawnictwu Bellona za egzemplarz ♥️

Książka to dość interesująca podróż w historyczne dzieje Polski oczywiście z lekkim przymrużeniem oka i na wesoło. Autor przedstawia nam zabawne ale i pechowe sytuacje z udziałem naszych władców. Jak każdy z nas wie z historii te sytuacje miały większy lub mniejszy wpływ na dalsze losy naszego kraju.
~
Myślałam, że ta książka będzie taka naprawdę typowo historyczna, że...

Historię mamy długą i bogatą, przez wieki wiele się w naszym kraju działo, więc jest z czego czerpać. A że historię lubię, i dobry dowcip też lubię, to z zapałem sięgnęłam po książkę, którą rekomendowali na okładce sami wielcy: Mieszko I, Bolesław Chrobry, Kazimierz Wielki i Henryk Sienkiewicz. Nawet wówczas żartowałam, że może to i dobrze, że "Wszystko jak zwykle..." nie napisał ten ostatni. Dziś, cóż... nie wiem czy nie miałabym nic przeciwko, żeby jednak tak było 🙈

Miało być lekko i zabawnie. Miało być na wesoło i z przymrużeniem oka. Miało być wręcz rozbrajająco, a... wyszło jak zwykle 🤷 Miałko, momentami wręcz żenująco. Chociaż jeżeli ktoś lubi żarty na poziomie wąsatego wujka po kilku głębszych na imieninach u cioci, to może się i dobrze przy tej lekturze bawić. Ja nie lubię, więc raczej się męczyłam, niż dobrze bawiłam.

Aż trudno mi uwierzyć, że z całego tego bogactwa naszej historii, z plejady tak różnorodnych postaci, które przez nią się przewijały, z tych wszystkich wydarzeń jakie miały miejsce autor postanowił skupić się w głównej mierze na zaglądaniu im do kieliszków i łóżek. Zakres tematyczny więc raczej dla fanów portali plotkarskich z białym pieskiem w logo i nazwie na czele.

Styl pisania zupełnie nie w moim stylu 😉 Kreowany na lekki i kumpelski, ale z drugiej strony traktujący czytelnika trochę jak półinteligenta, któremu niemal każdy żart słowny trzeba rozebrać na czynniki pierwsze, żeby na pewno zrozumiał. Nie, to zupełnie do mnie nie trafia.

Podsumowując: nie mój klimat, nie mój gust. Jest to książka specyficzna i chyba specyficznego czytelnika wymaga. Możecie sami sprawdzić czy wstrzeli się w Wasze poczucie humoru. Ale robicie to na własną odpowiedzialność. A co wrażliwszym na kulejącą korektę zalecam do lektury filiżankę melisy, bo trochę tych wpadek jest.

Korci mnie by na koniec użyć ulubionego hasła Krzysztofa Pyzia, którego użył w książce wielokrotnie i napisać "nic się nie stało, Pyzia, nic się nie stało". Następnym razem może wyjdzie lepiej.

Historię mamy długą i bogatą, przez wieki wiele się w naszym kraju działo, więc jest z czego czerpać. A że historię lubię, i dobry dowcip też lubię, to z zapałem sięgnęłam po książkę, którą rekomendowali na okładce sami wielcy: Mieszko I, Bolesław Chrobry, Kazimierz Wielki i Henryk Sienkiewicz. Nawet wówczas żartowałam, że może to i dobrze, że "Wszystko jak zwykle..."...

Ogromna ilość wiedzy historycznej przekazana w przystępny sposób. Jednak odnoszę wrażenie, że ten ogrom wiedzy przytłoczył autora. Momentami książka jest chaotyczna, przykładem rozdział o dziwnych przypadkach śmierci wśród władców. Rozbudowane wtrącenia i porównania do współczesności powodowały, że czasami gubiłam wątek.
Humor autora to też nie mój styl, przypominał mi humor z "komedii" o Katarzynie Wielkiej z HBO. Książkę przeczytałam w całości, serialu nie skończyłam.
Po przeczytaniu tej książki myślę, że autor miał problem z nakreśleniem odbiorcy, niby język dla dzieci, ale tematyka dla dorosłych.

Ogromna ilość wiedzy historycznej przekazana w przystępny sposób. Jednak odnoszę wrażenie, że ten ogrom wiedzy przytłoczył autora. Momentami książka jest chaotyczna, przykładem rozdział o dziwnych przypadkach śmierci wśród władców. Rozbudowane wtrącenia i porównania do współczesności powodowały, że czasami gubiłam wątek.
Humor autora to też nie mój styl, przypominał mi...

Za sprawą książki "Wyszło jak zwykle... Rozbrajająca historia Polski" ostatnie dni spędziłam w towarzystwie wybitnych i mniej wybitnych polskich władców.
Jestem pod dużym wrażeniem ilości pracy, którą autor wykonał, aby szczegółowo przedstawić nam ciekawe i momentami szokujące hstorie z życia takich władców jak Mieszko II, Bolesław Chrobry, Kazimierz III Wielki, Władysław IV czy Stanisław August Poniatowski.
Nie bójcie się, że ta lektura Was zanudzi, bo nuda to ostatnie słowo, którego użyłabym opisując tę książkę. Nie zliczę ile razy wybuchałam śmiechem, ile razy otwierałam szerzej oczy z przerażenia i ile razy dziękowałam, że urodziłam się w obecnych czasach 😁😱🙏
Bawiłam się świetnie czytając np. o królu, który uciekł, gdy zobaczył swoją przyszłą żonę, o podłodze, która zawaliła się od królewskich miłosnych uniesień czy o pełnej skandali miłości Zygmunta Augusta i Barbary Radziwiłłówny.
Były również takie historie (ówczesne tortury, okaleczenia, gwałty),od których dostawałam gęsi skórki.
"Wyszło jak zwykle... Rozbrajająca historia Polski" to bardzo ciekawa lektura, pełna historycznych faktów, o których nie przeczytacie w podręcznikach szkolnych. Cała ta wiedza podana jest w sposób bardzo przystępny i z duuuużym poczuciem humoru 😁👏
Polecam!

Za sprawą książki "Wyszło jak zwykle... Rozbrajająca historia Polski" ostatnie dni spędziłam w towarzystwie wybitnych i mniej wybitnych polskich władców.
Jestem pod dużym wrażeniem ilości pracy, którą autor wykonał, aby szczegółowo przedstawić nam ciekawe i momentami szokujące hstorie z życia takich władców jak Mieszko II, Bolesław Chrobry, Kazimierz III Wielki, Władysław...

Nie będę się wysilać i szukać pozytywów tego pseudo-tekstu, którego nie nazwę książką, gdyż byłaby to obraza dla książek. Żenujące żarty, których nawet prowadzący "Familiadę" by się wstydził. Kompletny brak korekty, co jest o tyle zabawne, że w jednym z rozdziałów autor naśmiewa się z błędów językowych polskich polityków, przy okazji nie widząc własnych. Do tego lektor (słuchałam w audio) również owych błędów nie dostrzega, czytając tak, jak zostało napisane.
Jeśli chodzi o wartość faktograficzną i historyczną, żadna rewelacja. Wszystko już było w innych tego typu książkach, ale w zdecydowanie lepszym wydaniu.
Rozumiem zamysł tej książki: porzućmy patos i pompatyczne opisy i porozmawiajmy o historii na wesoło. Niestety to też trzeba umieć, inaczej wychodzi jak w tym przypadku: żenująco, infantylnie, prostacko i wulgarnie..... Odbrązawiając nasze dzieje w ten sposób, popadamy ze skrajności w skrajność zakładając, że czytelnik to bezmózgi prostak.
Nie lubię lekceważenia czytelnika, prostackich żartów, pretensjonalnego stylu i dygresji na siłę, które mają sugerować, że autor jest oczytany i obeznany w różnych tematach, a ostatecznie czynią go przemądrzałym arogantem, który zjadł wszystkie rozumy, dlatego szczerze nie polecam "tego czegoś". Szkoda czasu i nerwów.

Nie będę się wysilać i szukać pozytywów tego pseudo-tekstu, którego nie nazwę książką, gdyż byłaby to obraza dla książek. Żenujące żarty, których nawet prowadzący "Familiadę" by się wstydził. Kompletny brak korekty, co jest o tyle zabawne, że w jednym z rozdziałów autor naśmiewa się z błędów językowych polskich polityków, przy okazji nie widząc własnych. Do tego lektor...

W naszej przeszłości nie brakuje wydarzeń, które najzwyczajniej w świecie nie powinny mieć miejsca. Krąży bowiem mnóstwo opowieści budzących uśmiech na twarzy. Mamy wszystko by odnieść sukces, a mimo to często nam się to nie udaje. Chcemy dobrze, ale... nie do końca nam to wychodzi.

Każdy z nas doskonale słyszał, uczył się w szkole o wyjątkowych monarchach Polski - Mieszku I, Bolesławie Chrobrym, Mieszku II, Władysławie Hermanie, Bolesławie Krzywoustym, Kazimierzu III Wielkim, Bolesławie Szczodrym, Janie Olbrachcie, Zygmuncie II Auguście, Henryku Walezym, Stanisławie Auguście Poniatowskim, ale nie każdy wie, że wokół nich krążą również niezbyt przewidywalne historie, które bawią ale też przerażają. Ludzkie sprawy i tragedie, nierzadko dotyczyły i naszych władców. Krzysztof Pyzia zdradza nam wszystkie ich najgłębiej skrywane sekrety.

Dlaczego Dobrawa powiedziała Mieszkowi nie? Kto zgubił Szczerbiec? Jakie sekrety skrywają monarchowie Polski? Co działo się w królewskim łożu? Kto był pierwszym patronem naszego kraju? Dlaczego Krzywousty wprowadził podział na dzielnice? O co chodzi z odszczekiwaniem? Jak umierali polscy królowie i inni ważni ludzie? Kim był Bolesław II Rogatka? Jak Polacy wybierali niepolskiego króla? Jaki strajk zapisał się w kronice świata, jaki był najgłupszy pomysł w historii i jak to z tymi Sarmatami było? Jakie tajemnice skrywają wieszcze i inni bohaterowie? Co stało się z medalem Pawła Fajdka i czy wszyscy Polacy to jedna rodzina?

"Wyszło jak zwykle... Rozbrajająca historia Polski" to zbiór prawdziwych opowieści, które rzeczywiście miały miejsce w polskiej przeszłości. Przez te historie przejdziemy z uśmiechem na ustach. Gwałty, kastracje, problemy z erekcją - w tej książce nie ma tematów tabu. Autor bardzo skrupulatnie i z największą precyzją przedstawia najciekawsze fakty, które miały miejsce od 966 do 2022 roku w życiu najznamienitszych polskich przedstawicieli. Większość opisanych historii w tej książce nie ma happy endu co udowadnia, że Polacy mają w z życiu pecha. Autor pokazuje, że nasza historia skrywa niezliczone opowieści, o których się nie mówi. Krzysztof Pyzia porządnie napracował się przy pisaniu tej książki więc warto ją docenić. To niezwykle wartościowa pozycja, z którą warto się zapoznać. Napisana lekkim, zrozumiałym stylem w bardzo przystępnej formie. Jestem jak najbardziej na tak!

W naszej przeszłości nie brakuje wydarzeń, które najzwyczajniej w świecie nie powinny mieć miejsca. Krąży bowiem mnóstwo opowieści budzących uśmiech na twarzy. Mamy wszystko by odnieść sukces, a mimo to często nam się to nie udaje. Chcemy dobrze, ale... nie do końca nam to wychodzi.

Każdy z nas doskonale słyszał, uczył się w szkole o wyjątkowych monarchach Polski - Mieszku...

Nauka historii na wesoło? Czemu nie, ale ta książka raczej do szkoły by się nie nadawała, ewentualnie można by się z niej uczyć na Uniwersytecie... trzeciego wieku. 😜 😆
Myślę, że gdyby wprowadzono do szkół naukę na wesoło to o wiele więcej byśmy przyswoili wiedzy. Mi z historią nigdy nie było po drodze, ciężko było zapamiętać wszystkie daty oraz często trudne nazwy.
Co nie oznacza, że historia całkowicie mnie nie interesuje, chętnie sięgam po artykuły czy książki jednak w zupełności wystarczą mi ogólne informacje bez zagłębiania się w szczegóły. Gdy przeczytałam opis „Wyszło jak zwykle... Rozbrajająca historia Polski” pomyślałam, że to jest coś dla mnie.

Autor przedstawia historię naszego kraju od 🍑 strony. Opowiada o największych absurdach i wpadkach naszych władców. Jeśli się o tym nie mówi to skąd czerpał wiedzę? Ta wiedza nie jest tajemna, wystarczy dobrze poszukać. Kontrowersyjna część naszej historii była opisywana przez kronikarzy tylko jakoś zapomniano o niej w naszych podręcznikach do historii.🫣

Z książki dowiemy się który król łapa­ł za fraki fran­cu­skie pro­sty­tu­tki, roz­bie­ra­ł je do naga i pod­pa­la­ł im wło­sy łono­we, i po co to robił? Który pol­ski wład­ca powiedział: "Niech to tak bę­dzie, żem ja te kil­ka­kroć sto ty­się­cy kur­wom moim roz­dał?" Dowiemy się również na jak wysokim poziomie artystycznym były słynne obiady czwartkowe u ostat­niego króla Pol­ski Sta­ni­sława Augu­sta Ponia­tow­skie­go. Jak napisał sam autor " Wła­ści­wie, to było dno… tale­rza!", oraz w sypialni którego króla zarwała się podłoga od miłosnych sexowych zabaw.
Jednym zdaniem sodoma i gomora którą do dziś serwują nam nasi "władcy" jest chlebem powszednim w naszym kraju.

"Gdy przyj­rzymy się pol­skiej histo­rii, szyb­ko doj­dzie­my do wnio­sku, że nic jej le­piej nie opi­suje niż słowa „Nic się nie stało, Po­la­cy, nic się nie stało!”."

Nauka historii na wesoło? Czemu nie, ale ta książka raczej do szkoły by się nie nadawała, ewentualnie można by się z niej uczyć na Uniwersytecie... trzeciego wieku. 😜 😆
Myślę, że gdyby wprowadzono do szkół naukę na wesoło to o wiele więcej byśmy przyswoili wiedzy. Mi z historią nigdy nie było po drodze, ciężko było zapamiętać wszystkie daty oraz często trudne nazwy.
Co nie...

O historii można pisać że śmiertelną powagą, albo z przymrużeniem oka. Można pisać powierzchownie, albo zaglądać w zasłaniane szafami zakamarki. Można zgodnie z podręcznikową poprawnością, albo bez odwijania w bawełnę.
A gdyby tak połączyć w stylu pop ogrom informacji z plotkarskim tonem, nie zżymać się na niepoprawność polityczną i językową, cytować bez mitologizowania i wtykać nos w sprawy, które z lekka przygaszają blask postaci z portretów i banknotów? Tego właśnie podjął się Krzysztof Pyzia i wcale nie "Wyszło jak zwykle...". Wyszło zabawnie i obrazoburczo, ciekawie i rubasznie, obrazowo i tak angażująco, że trudno odłożyć książkę. Lubię, lubię bardzo.

Król, wieszcz, książę czy polityk - każdy z nich był(jest)człowiekiem. Żadna więc z ludzkich wad nie była obca tej koronowanej i czczonej kompaniji. Seksoholizm, niemoralność, obżarstwo, agresja, bigamia, zakłamanie i inne ludzkie przypadłości wysypują się z opowieści skonstruowanej według kolejnych wieków i pozycji zajmowanej przez bohaterów w społeczeństwie. Jak małżeństwo to pro forma, jak miłość to wbrew zasadom, jak śmierć to kuriozalna, jak wiersze to dalekie od przyzwoitości. Na takie właśnie kwiatki natykamy się w 'rozbrajającej historii Polski'.

Autor nie ujmuje osiągnięć szanownemu towarzystwu, począwszy od Mieszka I, na premierach, prezydentach i policjantach kończąc. Ale dłubie w ich życiorysach na tyle intensywnie by spod kobierców, dywanów i kołder powyciągać wszystkie grzeszki. Dokłada zacne portrety, w tym Poczet Królów Polskich i inne dzieła mistrza Matejki, wspiera się cytatami z kronikarzy i obszerną bibliografią. Nie powtarza lekcji historii, w zamian proponuje treści 'tylko dla dorosłych', a w opisach tortur, bezeceństw i cwanych postępków nie ucieka przed dosłownością. Bawi się słowem i historią, czasem żartuje subtelnie, innym razem bez najmniejszych oporów.

Czy można czuć się zniesmaczonym historią głupią, rozwydrzoną, niedbałą, kpiacą ze świętości? Oczywiście. Czy może razić wybór i język autora, który każdego rogacza i bawidamka, każdą nimfomankę i zdrajczynię nazywa po imieniu? Bez wątpienia. Ale jeśli ma się umysł otwarty na prawdę o tym, że nie tylko maluczki może wpaść w szpony każdego z grzechów głównych (i pomniejszych),można się przy tej książce solidnie ubawić. I to bez szkody dla wiedzy historycznej, bo i ta, choć podana nietypowo, imponuje rozległością. Wszak mowa o Chrzcie Polski, Hołdzie Pruskim, powstaniach, wojnach i współczesnych 'chorobach dyplomatycznych."
Żenujące żarty i kpiny są tutaj obecne w każdej niemal, dłuższej czy krótszej opowieści. Ale by wyśmiewać, trzeba mieć co. A zebrało się tego niemało. Wielki poeta czy łachmyta? Zacny król czy poszukiwacz uciech wszelakich? Mądry przywódca czy kaleka językowa? Oceńcie sami, bo być może jedno nie wyklucza drugiego.

Uszczypnę autora za kilka niekonsekwencji, bardziej uszczypnę wydawcę za niestaranną korektę, która zgrzyta w zębach. Ale jeśli chodzi o treść i sposób podania tego historycznego dania, to bardzo smakowała mi ta potrawa złożona ze słodkich, odpustowych cukierków i lekkiej goryczy, która jednak czasem przebija spod imponujących pokładów ciekawostek. Czy na pewno "Polacy nic się nie stało?". Polecam uważnie wczytać się w niuanse, błędy, za które wstyd po dziś i zachowania, które od wieków ciążą na naszej reputacji. Oczywiście zachęcam do lektury uczciwie informując, że zabawnie będzie dla tych, którzy dawno pożegnali się z pojęciem 'narodu wybranego' i potrafią podejść do siebie i Polaków z piedestału, z solidną porcją dystansu.

Katarzyna
we współpracy z Wydawnictwem Bellona

O historii można pisać że śmiertelną powagą, albo z przymrużeniem oka. Można pisać powierzchownie, albo zaglądać w zasłaniane szafami zakamarki. Można zgodnie z podręcznikową poprawnością, albo bez odwijania w bawełnę.
A gdyby tak połączyć w stylu pop ogrom informacji z plotkarskim tonem, nie zżymać się na niepoprawność polityczną i językową, cytować bez mitologizowania i...

Nic się nie stało. Polacy, nic się nie stało. To hasło kojarzy się bez wątpienia z piłką nożną, jednak z powodzeniem możemy zastosować je także do historii Polski.

Jeśli wydaje Wam się, że historia to tylko daty i nudny przedmiot w szkole to spieszę z wyjaśnieniem, że to przekonanie da się odczarować. Historia to zwykle niesamowita... historia. A Krzysztof Pyzia przedstawia nam rozbrajającą historię Polski. W losach naszego kraju można znaleźć wiele tzw. przypałów. I to począwszy od pierwszych władców.
Pyzia pisze o królach, związkach, bitwach, relacjach, decyzjach, polskiej szlachcie, jedzeniu czy medalach. Pisze z humorem, anegdotycznie. Czasem czytając było go dla mnie za dużo. Czasem w ogóle do mnie nie trafiał, ale ja już jestem boomerem. Może do szkolnej młodzieży przemówi. Dawkowałam więc sobie rozdziały. Zupełnie inaczej miało się w przypadku audiobooka. Wchodził świetnie. Tej książki dobrze posłuchać.

Dla jednych ta książka może stanowić naprawdę ciekawą lekcję historii. Źródło informacji, o których nie dowiedzą się w szkole. Przegląd przeróżnych, często żenujących faktów, o których najlepiej byłoby zapomnieć. Dodam, że część z nich jest 18+.
Dla innych będzie humorystyczną porażką. A osoby podchodzące poważne do historii mogą nawet czuć się zbulwersowane. Humor jest bowiem dosadny, bywa wulgarny, momentami rubaszny. Z wieloma odniesieniami do współczesności. Widać, że to pozycja skierowana do młodzieży.
Nie można jednak odmówić autorowi potężnego reaserchu. Prześwietlenia naprawdę wielu wieków historii i wielu poważnych osobistości.
Książka zdecydowanie nie dla każdego. Ja polecę zwłaszcza młodym. Może dzięki niej zainteresują się czymś co na co dzień i wydaje im się śmiertelnie nudne.

Współpraca reklamowa

Nic się nie stało. Polacy, nic się nie stało. To hasło kojarzy się bez wątpienia z piłką nożną, jednak z powodzeniem możemy zastosować je także do historii Polski.

Jeśli wydaje Wam się, że historia to tylko daty i nudny przedmiot w szkole to spieszę z wyjaśnieniem, że to przekonanie da się odczarować. Historia to zwykle niesamowita... historia. A Krzysztof Pyzia...

Lubię, gdy o historii mówi się na wesoło, bez kija w pupie, zasypywania datami i patosu. Dlatego też sięgnęłam po tę książkę. Chciałam przekonać się, co autor będzie miał mi do powiedzenia na temat historii Polski. Cenię sobie pióro Krzysztofa Pyzi, więc bez większego zastanowienia sięgnęłam po tę pozycję, gdy tylko pojawiła się na Legimi. No i wyszedł klops.

Poczucie humoru to kwestia indywidualna każdego człowieka. To, że mnie bawi suchar "lecą dwa bociany, jeden biały, drugi szybko", nie znaczy, że każdy będzie się przy nim zaśmiewał do łez. I to jest w porządku. Mnie poczucie humoru autora nie siadło. Miałam poczucie, że dowcipów w książce było za dużo, nie zaśmiałam się przy żadnym. Pewnie gdybym była w gimnazjum, zaśmiewałabym się do łez, niestety, teraz nawet mi warga nie drgnęła.

Całej książce przydałaby się porządna korekta i redakcja. Jest tu tak dużo literówek i zdań brzmiących po prostu źle, że po kilku stronach włączył mi się tryb korektora. I po przeczytaniu tej książki zaczęłam zastanawiać się, czy osoby, które ją wychwalają, tego serio nie widziały, czy po prostu nabrały wody w usta, żeby nie zniechęcić potencjalnych czytelników. Niestety, ale wydawca położył redakcję i korektę książki. Jeśli macie Legimi, możecie od biedy przeczytać tę publikację, ale nie kupujcie jej wersji papierowej, szkoda Waszych pieniędzy.

Nie znalazłam w tej książce niczego, o czym wcześniej już bym nie wiedziała, ale nawet na to nie liczyłam, sięgając po nią. Chciałam się po prostu pośmiać z tego, co w naszej historii się odkorbiło, a czego na lekcjach nam nie mówią, bo przecież nie wypada wspomnieć uczniom, że wielki król Jagiełło padł, bo się przeziębił, słuchając śpiewu słowika albo że dynastię Jagiellonów wykończył syfilis. Nie wspominając już o okrutnych i rozpustnych Piastach. Niestety, sposób, w jaki została wydana ta książka, kompletnie do mnie nie przemówił, a szkoda, bo liczyłam na dobrą zabawę.

Lubię, gdy o historii mówi się na wesoło, bez kija w pupie, zasypywania datami i patosu. Dlatego też sięgnęłam po tę książkę. Chciałam przekonać się, co autor będzie miał mi do powiedzenia na temat historii Polski. Cenię sobie pióro Krzysztofa Pyzi, więc bez większego zastanowienia sięgnęłam po tę pozycję, gdy tylko pojawiła się na Legimi. No i wyszedł klops.

Poczucie...