Bajania

"Bajania" to zbiór opowieści, które przenoszą czytelnika w mroczny świat legend, mitów i filozoficznych rozważań. Książka składa się z siedmiu opowiadań, z których każde ma swój unikalny klimat i bohaterów. Autor, w swojej książce, zabiera nas w magiczną podróż do krain, gdzie rzeczywistość przenika się z fikcją, a codzienność splata się z niezwykłością. Zanurkujemy w świat, gdzie western splata się z nutką Lovecrafta, wyruszymy na wyprawę do krainy japońskich demonów yōkai, poznamy historię o stworzycielu, a wszystko zakończymy w gęstym krakowskim smogu. Oczywiście, to nie wszystko, co was czeka w tej książce.

Jednym z atutów książki jest bogaty język i styl autora, który tworzy piękne i emocjonalne opisy, łatwe do zrozumienia. Narracja jest płynna, a dialogi brzmią naturalnie, co sprawia, że czytelnik szybko zanurza się w wykreowane światy.

Każde opowiadanie w "Bajaniach" ma swoje unikalne przesłanie i morał, nadając książce głębszy sens. Autor umiejętnie porusza różne tematy, takie jak miłość, odwaga, czy mroczne aspekty ludzkiej natury, ale także próbuje nas po prostu przestraszyć. Jego historie często zaskakują niespodziewanymi zwrotami akcji i kończą się w sposób, który nie daje odetchnąć. Każde z opowiadań czytałem z zapartym tchem, nie mogąc się od nich oderwać, ciekawy ich zakończenia.

Książka zachwyca także swoją estetyką. Ilustracje na końcu opowiadań są pełne szczegółów i doskonale współgrają z treścią, tworząc spójną całość i pomagają rozbudzić naszą wyobraźnię. Wydanie książki jest staranne, co dodatkowo podkreśla jej wyjątkowość. Pięknie prezentuje się na półce.

Podsumowując, "Bajania" Michała Medwid to zbiór opowiadań, który warto przeczytać. To książka, która nie tylko przeraża i wywołuje różnorodne emocje, ale także skłania do głębszych przemyśleń. Autor udowadnia, że jest świetnym pisarzem, a jego "Bajania" z pewnością pozostaną na długo w pamięci mojej oraz każdego, kto po nie sięgnie.

"Bajania" to zbiór opowieści, które przenoszą czytelnika w mroczny świat legend, mitów i filozoficznych rozważań. Książka składa się z siedmiu opowiadań, z których każde ma swój unikalny klimat i bohaterów. Autor, w swojej książce, zabiera nas w magiczną podróż do krain, gdzie rzeczywistość przenika się z fikcją, a codzienność splata się z niezwykłością. Zanurkujemy w...

Jakieś dwa lata tamu... No, prawie dwa lata, bo w październiku 2022 roku, miałem okazję, ale i przyjemność przeczytać zbiór opowiadań "Swarożyce", debiutującego wówczas Michała Medwida. Jakiś czas później gruchnęła informacja, że kolejna książka Autora wyjdzie pod szyldem Planety Czytelnika. Wiecie, przejście z Domu Horroru do Planety, to trochę jak przeniesienie się w czasie z lat '90 do współczesności. Kto trzymał w dłoniach jakąkolwiek książkę z Domu Horroru, ten pewnie wie o czym piszę, ale nie o tym dziś chciałem... Wróćmy do Medwida, Planety Czytelnika i ich pierwszego wspólnego projektu. Nie ukrywam, że czekałem na tę książkę i gdy Wydawca zapytał, czy objąłbym "Bajania" patronatem, nie miałem wątpliwości, aby dać zielone światło. Już te niespełna dwa lata temu Michał dał się poznać jako pisarz o niezwykle bogatej wyobraźni, z umiejętnością przekonwertowania jej w słowa. Nie sądziłem, aby nagle stracił tę umiejętność i choć w życiu zdarzyło mi się mylić wiele razy, to jednak tym razem miałem rację.

"Bajania" to - podobnie jak "Swarożyce" - zbiór opowiadań. Znajdziecie tu siedem tekstów, ale tekstów jakże innych od tych, które zaprezentował w swoim debiucie z 2022 r. "Swarożyce" był to bowiem zbiór typowo słowiańskich opowieści, w "Bajaniach" z kolei ta słowiańskość została zredukowana do minimum. Dostajemy za to więcej różnorodności, a Michał pozwala sobie na większą zabawę konwencją, co pokazuje już w pierwszym opowiadaniu "Dobra Wola", w którym to w rolę stwórcy wciela się... dyskdżokej i po tym jak daje ludziom wolną wolę, szybko zaczyna żałować swojej decyzji. Tekst utrzymany w konwencji przypowieści, ale z przymrużeniem oka. "Gość w dom" to kolejna opowieść na liście i według mnie najlepsza z tego zbioru. To jest naprawdę mocna rzecz, w której gra wszystko, co grać powinno w świetnie skomponowanym opowiadaniu. Mamy skopaną przez życie bohaterkę - małą dziewczynkę, która po śmierci matki ma już tylko gorzej i zawsze pod górkę, mamy też motyw opętania i ciekawą historię, z której spokojnie można byłoby wycisnąć powieść, bo zwyczajnie ma ku temu potencjał, a zwieńczeniem całości jest naprawdę mocne zakończenie, które powinno się podesłać Kingowi z adnotacją: "Ucz się od tego gościa, mordeczko". 😉

Na uwagę zasługuje również "Redyk". Tu Michał Medwid zabiera nas w dzikie górskie rejony Beskidów. Toksyczna relacja między pasterzem i jego piękną młodą żoną, która w okolicy uznawana jest za istotę niemalże egzotyczną z racji swego pochodzenia, doprowadza do tego, że małżeństwem zaczyna interesować się prastara istota. To opowiadanie grozy i w pewnym sensie również dramat psychologiczny/obyczajowy, w którym na pierwszy plan wysuwa się motyw pragnienia wolności. Atmosfera grozy, ale i górskiej dziczy wypełnia tę opowieść i sprawia, że ciężko się od niej oderwać.

Ale, ale... Na początku wspomniałem o różnorodności tekstów. A zatem wyobraźcie sobie, że w "Bajaniach" znajdziecie również western o łowcy głów, w klimacie "Strefy Mroku" z domieszką Grabińskiego i Kingowego "Rolanda", a także pachnącą orientem "Sakura-Mama Monogatari" - opowieść o japońskich demonach i krwawej wojnie klanów. "Bajania" zamyka "Barowa pogoda" - krótka historia o znikającym Krakowie, pewnym pisarzu i smogu. To coś zdecydowanie dla fanów Stephena Kinga.

Michał Medwid daje nam siedem obliczy grozy. To mroczne opowieści do poduszki, do czytania przy ognisku, do straszenia młodych i starych. Bóg siedzący za konsolą radia Kwant FM; samotna walka małej dziewczynki z nękającym ją przeklętym bytem; wiedźmy, na które chce zapolować pewien ewangelicki pastor; chorobliwie zazdrosny mąż próbujący stłamsić swoją młodą żonę; łowca nagród tropiący zwyrodniałego mordercę; orientalne niesamowitości i rozpływające się w mgle miasto, to tylko niektóre motywy, jakie przewijają się przez "Bajania". Michał pisze językiem barwnym, dojrzałym i miłym w odbiorze, a Jego najnowsza książka, to lektura w sam raz, aby miło spędzić czas i odpocząć od opasłych powieści, których ostatnio przerobiłem niemało, ale także okazja do łyknięcia dobrej polskiej literatury. Uzupełnieniem całości są świetna okładka i ilustracje Łukasza Białka.

"Bajania" to zbiór opowiadań, który z czystym sumieniem mogę polecić każdemu miłośnikowi horroru, grozy, fantastyki i dobrych historii. To jak? Gotowi na gęsią skórkę? 😈

mroczne-strony.blogspot.com

Jakieś dwa lata tamu... No, prawie dwa lata, bo w październiku 2022 roku, miałem okazję, ale i przyjemność przeczytać zbiór opowiadań "Swarożyce", debiutującego wówczas Michała Medwida. Jakiś czas później gruchnęła informacja, że kolejna książka Autora wyjdzie pod szyldem Planety Czytelnika. Wiecie, przejście z Domu Horroru do Planety, to trochę jak przeniesienie się w...

Kolejna świetna książka Michała Medwida – podobnie zachwycałam się po jego debiucie, czyli "Swarożycach". Autor ma naprawdę dobry warsztat, pisze rewelacyjnie i ma świetne pomysły. W zbiorze "Bajania" najbardziej podobało mi się opowiadanie japońskie, czyli "Opowieść Mamy Wiśni" – ujął mnie sposób, w jaki wykorzystał yōkai, czyli japońskie demony – kitsune, kappa, yamamba zostały wplecione w bardzo ciekawą historię, której zakończenie wywołało we mnie ciarki niepokoju.
Opowiadanie "Barowa pogoda" zdołowało mnie – ale tak pozytywnie, o ile zdołowanie może być pozytywne, ale u mnie może.
Przede wszystkim doceniam, że to nie są typowe opowiadania grozy, ale rzeczy z drugim dnem, demony ze świata fantastyki i mitologii mieszają się z ludzkimi słabościami.

Kolejna świetna książka Michała Medwida – podobnie zachwycałam się po jego debiucie, czyli "Swarożycach". Autor ma naprawdę dobry warsztat, pisze rewelacyjnie i ma świetne pomysły. W zbiorze "Bajania" najbardziej podobało mi się opowiadanie japońskie, czyli "Opowieść Mamy Wiśni" – ujął mnie sposób, w jaki wykorzystał yōkai, czyli japońskie demony – kitsune, kappa, yamamba...

Bardzo udany zbiór opowiadań. Przy większości z nich byłem zainteresowany dalszym ciągiem wydarzeń. „Japońskie” to zdecydowanie najlepsza pozycja w tej układance. Polecam, książka jest pięknie wydana i warto mieć ją na swojej półce.

Bardzo udany zbiór opowiadań. Przy większości z nich byłem zainteresowany dalszym ciągiem wydarzeń. „Japońskie” to zdecydowanie najlepsza pozycja w tej układance. Polecam, książka jest pięknie wydana i warto mieć ją na swojej półce.