Demaskator

Jak mi się dobrze czytało tą książkę, zwłaszcza że książki Grisham'a zwykle oglądałam niż czytałam.
Teraz widzę jak dużo mnie ominęło i ile muszę nadrobić.

Książka zwróciła moją uwagę po nowości która ukazała się w tym roku. Mając już w domu Listę sędziego chciałam zacząć od pierwszego tomu.

Wcale się nie dziwię, że książka w 2016 roku miesiącami nie schodziła z pierwszego miejsca bestsellerów "New York Timesa"
W książce mamy pokazany wnikliwy i niesamowicie przekonujący obraz korupcji i to wcale nie na szczytach władzy.
Indianskie kasyno, skorumpowany sędzia i miliony przechodzące z ręki do ręki tworzą niesamowitą historię z którą warto się zapoznać.

Mając w domu drugi tom jestem ciakwa czego będzie dotyczyć. Demaskator jest zakończoną historią beż żadnych niewyjaśnionych wątków.

Jak mi się dobrze czytało tą książkę, zwłaszcza że książki Grisham'a zwykle oglądałam niż czytałam.
Teraz widzę jak dużo mnie ominęło i ile muszę nadrobić.

Książka zwróciła moją uwagę po nowości która ukazała się w tym roku. Mając już w domu Listę sędziego chciałam zacząć od pierwszego tomu.

Wcale się nie dziwię, że książka w 2016 roku miesiącami nie schodziła z...

Fani Grishama nie będą zawiedzeni. Polecam

Fani Grishama nie będą zawiedzeni. Polecam

John Grisham znów w dobrej formie. W końcu coś wartego przeczytania, po rozczarowującym "Ostatnim Sprawiedliwym" Zaczynam tom 2 tego cyklu: "Lista Sędziego"

John Grisham znów w dobrej formie. W końcu coś wartego przeczytania, po rozczarowującym "Ostatnim Sprawiedliwym" Zaczynam tom 2 tego cyklu: "Lista Sędziego"

Przeczytałam dwie części nowej serii Grishama na raz, w odwrotnej kolejności („Lista sędziego” pierwsza, "Demaskator" drugi). Osobiście uważam, że dobrze się stało, gdyż „Demaskator” jest w mojej ocenie słabszy i niewykluczone, że zaczynając od niego zniechęciłabym się do dalszej lektury. Obie części są zresztą fabularnie odrębne – czytając najpierw drugą dowiadujemy się wprawdzie paru faktów z życia głównych bohaterów, które nie zaskoczą nas już tym samym w części pierwszej, ale nie szkodzi to specjalnie lekturze.
Nie pamiętam już teraz kiedy ostatni raz czytałam Grishama, ale jest spora szansa, że było to grubo ponad dwadzieścia lat temu, gdy święcił on triumfy na polskim rynku książki. To wystarczająco dużo czasu, by odpocząć od lektur tego rodzaju, a co za tym idzie – spojrzeć na nie świeżym okiem.
Cóż zatem me wypoczęte oko ujrzało? Sprawnie napisane i trzymające w napięciu historie kryminalne, których głównymi negatywnymi bohaterami są amerykańscy sędziowie (aż dziw, że nasz poprzedni minister sprawiedliwości nie zlecił Grishamowi napisania podobnego dzieła osadzonego w polskich realiach!). Obie powieści łączy postać głównej bohaterki, Lucy Stoltz, pracownicy jednej ze stanowych komisji etyki sędziów, zajmującej się badaniem zasadności zgłaszanych wobec sędziów skarg. Praca jak praca (jak się okazuje, również w USA pracownicy państwowych urzędów nie są najlepiej opłacani),zazwyczaj nudna, bowiem wbrew temu co się wszystkim wydaje, większość amerykańskich sędziów nie dopuszcza się jakichś wielce niecnych czynów, a ich występki są raczej banalne i pospolite (pozwolę sobie przypomnieć, że również i polscy sędziowie nie są specjalnie finezyjni, ograniczając się z reguły do kradzieży książek, narzędzi czy kiełbasy). Na szczęście dla czytelnika, a na nieszczęście dla amerykańskiego wymiaru sprawiedliwości, trafiają się dwie wyjątkowo czarne owce, z których jedna (bohaterka „Demaskatora”) daje się kompletnie skorumpować (a sumy w tym przypadku naprawdę robią wrażenie),zaś druga (sędzia z „Listy sędziego”) okazuje się być psychopatycznym i wyjątkowo cierpliwym oraz pamiętliwym mordercą. W obu przypadkach zabawa nie polega przy tym na odgadnięciu tożsamości sędziów, gdyż ta jest znana od początku, a na obserwowaniu prób schwytania ich w pułapkę.
Czytając, nie mogłam się oprzeć dokonywaniu porównań między polskim a amerykańskim wymiarem sprawiedliwości. Wyszło mi, że choć nasz jest bardzo niedoskonały, to jednak wolę go od ichniego. Niestety, choćbym stawała na uszach, próbując napisać jakąś soczystą powieść na jego temat, nie mam szans na zrobienie takiej kariery jak Grisham. A szkoda, bo chętnie – jak on – rzuciłabym tę robotę w diabły, oddając się pisaniu bestsellerowych utworów o moich ekswspółpracownikach.

Przeczytałam dwie części nowej serii Grishama na raz, w odwrotnej kolejności („Lista sędziego” pierwsza, "Demaskator" drugi). Osobiście uważam, że dobrze się stało, gdyż „Demaskator” jest w mojej ocenie słabszy i niewykluczone, że zaczynając od niego zniechęciłabym się do dalszej lektury. Obie części są zresztą fabularnie odrębne – czytając najpierw drugą dowiadujemy się...

Lektor mnie trochę nużył. Grisham w przywoitej formie!

Lektor mnie trochę nużył. Grisham w przywoitej formie!

Wysłuchane jako audiobook
Książka 8/10
Lektor 7/10 (Jakub Kamieński)
Fajnie słucha się tą ksiązke
Moim zdaniem nie ma dłużyzn a kcja toczy się wartkim trybem.
Bardzo ciekawie przedstawiono opis indiańskich kasyn. Piękna pralnia pieniędzy.
Może bym tam sie zatrudnił?
Szukasz dobrego kryminału - przecytaj Demaskatora
PS Właśnie słucham 2 część czyli Lista sędziego. Zobaczymy co nowego u Lacy

Wysłuchane jako audiobook
Książka 8/10
Lektor 7/10 (Jakub Kamieński)
Fajnie słucha się tą ksiązke
Moim zdaniem nie ma dłużyzn a kcja toczy się wartkim trybem.
Bardzo ciekawie przedstawiono opis indiańskich kasyn. Piękna pralnia pieniędzy.
Może bym tam sie zatrudnił?
Szukasz dobrego kryminału - przecytaj Demaskatora
PS Właśnie słucham 2 część czyli Lista sędziego. Zobaczymy...

Słodka opowieść o wiecznej amerykańskiej sprawiedliwości.

Słodka opowieść o wiecznej amerykańskiej sprawiedliwości.

Gdyby pisał o szczotce na kiju stojącej w kącie pokoju - też by pewnie powstała wciągająca historia. Niektórzy mają ten dar...

Gdyby pisał o szczotce na kiju stojącej w kącie pokoju - też by pewnie powstała wciągająca historia. Niektórzy mają ten dar...

Wstęp, rozwinięcie, zakończenie czyli metodycznie od początku do końca. Ale bardzo ciekawie. Grisham potrafi zainteresować czytelnika tematem, a lekkością w pisaniu powoduje, że ciężko oderwać się od lektury. Mimo, że spora liczba jego thillerów prawniczych bardziej wzbudzała we mnie emocje, to jednak Demaskatora również polecam :))

Wstęp, rozwinięcie, zakończenie czyli metodycznie od początku do końca. Ale bardzo ciekawie. Grisham potrafi zainteresować czytelnika tematem, a lekkością w pisaniu powoduje, że ciężko oderwać się od lektury. Mimo, że spora liczba jego thillerów prawniczych bardziej wzbudzała we mnie emocje, to jednak Demaskatora również polecam :))

Stary, dobry Grisham. Warto!

Stary, dobry Grisham. Warto!