Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zdecydowanie polecam.
Koniecznie trzeba to przeczytać.
Polecam zwłaszcza audiobook czytany przez Pana Wojciecha Siemiona.
Żadne korki nie są za długie przy tej książce. :)

Zdecydowanie polecam.
Koniecznie trzeba to przeczytać.
Polecam zwłaszcza audiobook czytany przez Pana Wojciecha Siemiona.
Żadne korki nie są za długie przy tej książce. :)

Mądra, dobra, zostawiająca po sobie ślad w sercu książka.
Dobra na prezent, jak i na momenty lepsze i gorsze w żuciu.
Serdecznie polecam niezdecydowanym.

Mądra, dobra, zostawiająca po sobie ślad w sercu książka.
Dobra na prezent, jak i na momenty lepsze i gorsze w żuciu.
Serdecznie polecam niezdecydowanym.

Absolutnie wyjątkowa książka o przygodach pewnego spóźnialskiego Lesia.
Książka, do której się wraca i zawsze śmieszy.
Koniecznie na półce u każdego, komu choć trochę podobała się jakakolwiek inna książka Pani Joanny.
Moim zdaniem najlepsza, najśmieszniejsza, najprzyjemniejsza jej powieść.
Epizod o Lesiu i współpracownikach usiłujących napaść pociąg - ubawi każdego do łez.
Smutno robi się, kiedy książka jest skończona. Szybko niestety się czyta. Książka z tych, które się długo pamięta i wspomina.

Absolutnie wyjątkowa książka o przygodach pewnego spóźnialskiego Lesia.
Książka, do której się wraca i zawsze śmieszy.
Koniecznie na półce u każdego, komu choć trochę podobała się jakakolwiek inna książka Pani Joanny.
Moim zdaniem najlepsza, najśmieszniejsza, najprzyjemniejsza jej powieść.
Epizod o Lesiu i współpracownikach usiłujących napaść pociąg - ubawi każdego do...

Świetna, pełna humoru charakterystycznego dla Pani Joanny Chmielewskiej książka, którą kiedy czyta się, się przerywa by przeczytać bliskim fragmenty.
Książka, która śmieszy do tego stopnia, że kiedy się ją odkłada tuż przed snem, po kilku minutach mając w głowie jeszcze fragmenty, śmieje się do poduszki :)

Świetna, pełna humoru charakterystycznego dla Pani Joanny Chmielewskiej książka, którą kiedy czyta się, się przerywa by przeczytać bliskim fragmenty.
Książka, która śmieszy do tego stopnia, że kiedy się ją odkłada tuż przed snem, po kilku minutach mając w głowie jeszcze fragmenty, śmieje się do poduszki :)