Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Stary Byk Lee w dobrym stylu. Może nie tak absurdalny, ale nadal wnikliwy, skrzętny i trafiający w sedno. Tony obrzydlistw, mnóstwo barwnych charakterów, i wszystko to wplecione w napiętą atmosferę ćpuńskiego undergroundu. Doszukiwanie się morałów pozostawiam fanom(bardziej chyba fankom, bo z męskim odpowiednikiem się jeszcze nie spotkałam) Barbary Rosiek i innych tym podobnych bzdur.

Stary Byk Lee w dobrym stylu. Może nie tak absurdalny, ale nadal wnikliwy, skrzętny i trafiający w sedno. Tony obrzydlistw, mnóstwo barwnych charakterów, i wszystko to wplecione w napiętą atmosferę ćpuńskiego undergroundu. Doszukiwanie się morałów pozostawiam fanom(bardziej chyba fankom, bo z męskim odpowiednikiem się jeszcze nie spotkałam) Barbary Rosiek i innych tym...

Przekrój rosyjskiego społeczeństwa w ujęciu niezwykle humorystycznym, ale i gorzkim. Nadzwyczaj aktywny sposób narracji, sprawiający wrażenie "relacji na gorąco", a przy tym paradoksalnie spójny i uporządkowany. Pod pijacką otoczką kryje się wrażliwa percepcja narratora, taka, że sprawdza się on i jako przewrotny "filozof życia" jak i błyskotliwy, empatyczny obserwator, który uczy czytelnika współodczuwać.
Doskonały utwór. Rosyjska niedola, autodestrukcja w tragikomicznej odsłonie.

Przekrój rosyjskiego społeczeństwa w ujęciu niezwykle humorystycznym, ale i gorzkim. Nadzwyczaj aktywny sposób narracji, sprawiający wrażenie "relacji na gorąco", a przy tym paradoksalnie spójny i uporządkowany. Pod pijacką otoczką kryje się wrażliwa percepcja narratora, taka, że sprawdza się on i jako przewrotny "filozof życia" jak i błyskotliwy, empatyczny obserwator,...

Tołstoja ceniłam sobie od zawsze za realizm i świetne rysy głównych bohaterów, szczegółowe i na tyle wiarygodne, że czyniły niemożliwym ich jednoznaczną klasyfikację jako postaci dobrej czy złej. Wedle samej ideologii autora zawartej w tej powieści: nie ma ludzi dobrych, złych, głupich, czy mądrych. Złożona struktura życia wewnętrznego człowieka nie pozwala na przypisanie mu stałych i konkretnych cech. Środowisko rzuca niejednokrotnie wyzwania, stawia go sytuacjach wymagających konkretnych działań, często sprzecznych z zasadami, którymi się na ogół kieruje. Za tę trafną analizę, pochwalam. Natomiast w moim odczuciu męczący i zniechęcający jest tołstojowski utopizm społeczno-religijny. No, ale czego można się spodziewać po dziele, które jest umyślnie idelogiczne.

Tołstoja ceniłam sobie od zawsze za realizm i świetne rysy głównych bohaterów, szczegółowe i na tyle wiarygodne, że czyniły niemożliwym ich jednoznaczną klasyfikację jako postaci dobrej czy złej. Wedle samej ideologii autora zawartej w tej powieści: nie ma ludzi dobrych, złych, głupich, czy mądrych. Złożona struktura życia wewnętrznego człowieka nie pozwala na przypisanie...