Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„The Cousins” to książka z długim wstępem, wiarygodnymi postaciami i cudownym zwrotem akcji na końcu. Już dla tej ostatniej części książka jest warta polecenia każdemu, kto szuka dobrej tajemnicy.

Zdecydowałam się ocenić książkę na 8/10 z jednego prostego powodu – odkąd dobrnęłam do 16 rozdziału, nie byłem w stanie nic zrobić w życiu, dopóki nie skończyłem książki. Pani Karen McManus zdecydowanie wie, jak budować napięcie i suspens.
Postacie przedstawione w książce były wiarygodne i żywe. Wiele romansów nie ma postaci tak dobrze rozwiniętych, jak w tej tajemnicy. Naprawdę związałem się ze wszystkimi trzema głównymi bohaterami, a także z wieloma drugoplanowymi postaciami, pomimo ograniczonej ilości czasu na interakcję z nimi.
Zwrot akcji jest tym, co całkowicie zwaliło mnie z nóg. Zwykle udaje mi się (niestety) domyślić, co wydarzyło się na długo przed tym zwrotem akcji. W tym przypadku jednak nie byłem nawet w odpowiednim sąsiedztwie...
Jedynym problemem, jaki mogę mieć z tą historią, jest fakt, że wstęp (pierwsze 16 rozdziałów) jest długi i moim zdaniem nie przyciąga twojej uwagi tak dobrze, jak powinna. To drobny problem, ponieważ nie jest nudny, ale to ten mały drobiazg, który odcina jedną gwiazdkę od góry.

„The Cousins” to książka z długim wstępem, wiarygodnymi postaciami i cudownym zwrotem akcji na końcu. Już dla tej ostatniej części książka jest warta polecenia każdemu, kto szuka dobrej tajemnicy.

Zdecydowałam się ocenić książkę na 8/10 z jednego prostego powodu – odkąd dobrnęłam do 16 rozdziału, nie byłem w stanie nic zrobić w życiu, dopóki nie skończyłem książki. Pani...

Rzadko zdarza się znaleźć kontynuację, która tak bardzo odbiega jakościowo od swojego poprzednika. „It Starts with Us” nie jest książką, którą poleciłabym komukolwiek, nawet tym, którzy czytali poprzednią wersję historii Lily Bloom.
Zdecydowałam się wystawić tej książce ocenę 3/10 ze względu na niezrozumiałe decyzje, jakie pani Hoover podjęła w stosunku do tej historii. Prequel tej książki ("It Ends with Us") jest do dziś jedną z najcenniejszych książek, jakie kiedykolwiek przeczytałem, ze względu na to, jak przedstawiona została niezwykle skomplikowana sytuacja, w jakiej znalazł się główny bohater. Wielu z nas może pomyśleć, że sytuacje takie jak te są proste. Jakoby można im było przydzielić odcień czarni i bieli. Byłem jednym z nich. „It Ends with Us” pokazało mi, że często jest inaczej.
„It Starts with Us” przyjmuje jednak dokładnie odwrotne podejście i postanawia wyrzucić za okno wszelkie niejasności lub odcienie szarości i gwałtownie przeskoczyć od najjaśniejszej bieli do najciemniejszej czerni. Niektóre postacie są przedstawiane jako absolutnie doskonałe istoty ludzkie, bez cienia winy, skazy lub czegokolwiek podobnego. Inni (a dokładniej inny...) są przedstawiani jako ucieleśnienie zła, które nie ma pozytywnych cech i wszystko, co złe, wydarzyło się z ich winy. Opowieść jest pozbawiona wszelkiego realizmu. Jest niechlujna, zbyt uproszczona i, szczerze mówiąc, z tego samego powodu nudna…

Rzadko zdarza się znaleźć kontynuację, która tak bardzo odbiega jakościowo od swojego poprzednika. „It Starts with Us” nie jest książką, którą poleciłabym komukolwiek, nawet tym, którzy czytali poprzednią wersję historii Lily Bloom.
Zdecydowałam się wystawić tej książce ocenę 3/10 ze względu na niezrozumiałe decyzje, jakie pani Hoover podjęła w stosunku do tej historii....

Niestety „Ballada Ptaków i Węży” nie dorównuje swoim poprzednikom. Książka Suzanne Collins ma wiele wad, ale przede wszystkim jest po prostu nudna. Podczas gdy „Igrzyska Śmierci” miały szybkie wydarzenia i dobrze rozwiniętą fabułę, „Ballada Ptaków i Węży” ma powolne interpretacje wewnętrznych monologów głównego bohatera i wydarzenia, które nie mają żadnego wpływu na fabułę.
Innym problemem tej książki jest fakt, że po prostu nie pasuje ona do ustalonej już historii i świata, który stworzyła pani Collins. Książka sprawia wrażenie stworzonej na życzenie wydawcy który o nią poprosił tylko i wyłącznie dla korzyści majątkowych...
Postanowiłam dać tej książce 2/5. Nie spieszyłbym się z dodaniem go do twojej osobistej biblioteki.

Niestety „Ballada Ptaków i Węży” nie dorównuje swoim poprzednikom. Książka Suzanne Collins ma wiele wad, ale przede wszystkim jest po prostu nudna. Podczas gdy „Igrzyska Śmierci” miały szybkie wydarzenia i dobrze rozwiniętą fabułę, „Ballada Ptaków i Węży” ma powolne interpretacje wewnętrznych monologów głównego bohatera i wydarzenia, które nie mają żadnego wpływu na...