Cytaty
Nie konsumuje się wiele, gdy się siedzi i czyta książki
Nie zawsze musi istnieć jakiś dobry bohater. Tak jak i nie zawsze musi istnieć zły. Większość ludzi plasuje się gdzieś pośrodku.
Zrywy narodowe są jak podnoszenie kamieni: przy okazji wypełza wszelkie robactwo, które znajduje wreszcie wielkie słowa, by przykryć swoją wulgarność.
Ludzie są różni - duzi i mali, grubi i chudzi, biegają szybko lub wolno, lubią jeść czekoladę albo szpinak i lubią niespodzianki albo ich nie lubią. Ale właśnie to jest fajne w ludziach - każdy z nas jest inny. Dlatego nigdy nie jest nudno.
(…) To, że twoja wersja normalności nie jest identyczna z wersją normalności kogoś innego, jeszcze nie znaczy, że coś z tobą nie tak.
Dom jest domem tylko wtedy, kiedy mieszkają w nim ludzie, których kochasz, a mnie do kochania został tylko tata. Tak więc doszłam do wniosku, że dom jest wszędzie tam, gdzie jest on.
Jako fachowiec od reklamy muszę przyznać, że katolicyzm ogromnie góruje w tych sprawach nad Lutrem. Działa na fantazję, a nie na intelekt. Jego kapłani są wystrojeni jak szamanowie dzikich szczepów, a katolickie nabożeństwo ze swą barwnością, nastrojem, kadzidłem i malowniczymi obrzędami nie ma sobie równych pod względem wystawy. Protestant to czuje; jest chudy i nosi okulary. ...
RozwińZarazić można się grypą albo kaszlem, ale nie niepełnosprawnością intelektualną. Żadną niepełnosprawnością nie można się zarazić.
Nie jestem winien' nie oznacza bynajmniej tego samego, co 'jestem niewinny'. 'Nie jestem winny' to wypowiedź negatywna, znaczy ona, że nie uczyni pan niczego konkretnego. A w tym wypadku, jeżeli chodzi o rząd, nie jest istotne, czy nie jest pan winny, lecz czy jest pan niewinny. Chciałbym wyrazić się jasno. Niewinnym jest ten, kto może wykazać się działalnością na rzecz rządu. ...
RozwińTo, że człowiek czegoś się boi, nie znaczy, że brak mu odwagi. Znaczy to tylko tyle, że nauczył się rozpoznawać rzeczy, które mogą go zranić. Odwaga polega na tym, by wierzyć, że mogą się zdarzyć dobre, wspaniałe rzeczy, nawet jeśli czujesz strach.
Opowieść nigdy nie należy do jednej osoby. Należy do każdego, kto kiedykolwiek ją opowiadał i do każdego, kto ją słyszał. Dlatego opowiadanie historii ma tak wielką wagę.
Istnieją dwa rodzaje opowieści. Te, które pomagają ludziom wyjaśnić to, w co nie potrafią uwierzyć, i te, które pomagają uwierzyć w to, czego nie potrafią wyjaśnić.
Od najmłodszych lat dziewczęta w spektrum autyzmu bez niepełnosprawności intelektualnej uczą się, jak wypełniać oczekiwania otoczenia i nie wyróżniać się z grupy, czyli jak maskować autystyczne cechy i zachowania.
Jeśli naprawdę ci na kimś zależy nie ma znaczenia, czy rozumiesz tę osobę czy nie. Jeśli kogoś kochasz, musisz liczyć się z ryzykiem, że czasami będziesz mieć mętlik w głowie. I bywa to niezbyt zabawne, ale i tak jest lepsze niż samotność lub patrzenie, jak ktoś, kogo kochasz, cierpi w samotności.