Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niewyobrażalne jest to, że takie rzeczy dzieją się teraz w Ameryce. Reportaż (?) ten czyta się jak dobry kryminał, a naładowany emocjami język autora nie pozwala bezstronnie spojrzeć na historię Detroit. Jednak w tej, najeżonej opowieściami o skorumpowanych politykach, książce jest jakaś nadzieja na to, że ci nieliczni "dobrzy" obywatele Detroit będą kiedyś w stanie przywrócić ład i zapewnić swoim dzieciom inną przyszłość, niż tę, która aktualnie się przed nimi rysuje...

Niewyobrażalne jest to, że takie rzeczy dzieją się teraz w Ameryce. Reportaż (?) ten czyta się jak dobry kryminał, a naładowany emocjami język autora nie pozwala bezstronnie spojrzeć na historię Detroit. Jednak w tej, najeżonej opowieściami o skorumpowanych politykach, książce jest jakaś nadzieja na to, że ci nieliczni "dobrzy" obywatele Detroit będą kiedyś w stanie...

O Afryce widzianej oczami Afrykańczyka czytam pierwszy raz. 'Kiedyś o tym miejscu napiszę" to wspomnienia autora od lat dziecięcych, przez młodość aż do dzisiaj. Ale w książce tej zachwyca przede wszystkim język. Nie powiem, żeby czytało mi się to łatwo, nie jest to na pewno mój ulubiony styl i ulubiona książka, ale nie sposób nie docenić kunsztu językowego autora.
Ciekawie opowiedziane zostały konflikty międzyplemienne w Kenii, choć wątek wydaje się być tylko tłem całej historii.

O Afryce widzianej oczami Afrykańczyka czytam pierwszy raz. 'Kiedyś o tym miejscu napiszę" to wspomnienia autora od lat dziecięcych, przez młodość aż do dzisiaj. Ale w książce tej zachwyca przede wszystkim język. Nie powiem, żeby czytało mi się to łatwo, nie jest to na pewno mój ulubiony styl i ulubiona książka, ale nie sposób nie docenić kunsztu językowego autora....

Zochy w książce Angeliki Kuźniak nie da się chyba nie lubić. Wybuchowy charakter, specyficzny humor i szczerość (do bólu) to tylko kilka cech Zofii Stryjeńskiej, które natychmiast wzbudzają sympatię czytelnika. Jednak sprawa nie jest taka prosta. Zofia nieustannie miota się. Sprzeczne emocje i uczucia nie pozwalają jej podjąć ważnych decyzji związanych z dziećmi, z malarstwem i z życiem osobistym. Zmaga się z problemami finansowymi i zdrowotnymi, a także z wyrzutami sumienia, które do końca życia dręczą ją straszliwie, że dzieci wychować nie mogła, że za mało czułości okazywała córce, że pieniędzy zawsze było za mało...

Oprócz języka, który sprawia, że książkę czyta się jednym tchem, zachwycają opisy z życia intelektualnej i artystycznej elity polskiej. Cytaty z pamiętnika Zofii pozwalają nam przenieść się na chwilę do tamtego świata, usłyszeć jej własny język, zobaczyć wojenną rzeczywistość jej oczami.

A wszystko to uzupełnione o liczne reprodukcje obrazów.

Szkoda, że o Zofii Stryjeńskiej tak mało się mówi.

Zochy w książce Angeliki Kuźniak nie da się chyba nie lubić. Wybuchowy charakter, specyficzny humor i szczerość (do bólu) to tylko kilka cech Zofii Stryjeńskiej, które natychmiast wzbudzają sympatię czytelnika. Jednak sprawa nie jest taka prosta. Zofia nieustannie miota się. Sprzeczne emocje i uczucia nie pozwalają jej podjąć ważnych decyzji związanych z dziećmi, z...