Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po "Obfitych Piersiach.." sięgnąłem po "Bum!" Uważam, że książka jest nieco, ale tylko nieco gorsza od "Obfitych Piersi". Obie książki napisane są w bardzo podobnym stylu Mo Yana. Czyta się czasami nie zważając na wydarzenia. Dla samej przyjemności obcowania z "mięsistym" językiem, humorem, metaforami, pięknymi opisami i dramatycznym finałem. Motywem przewodnim jest mięso. Główny bohater Luo Xiaotong odczuwa nieustająco nieokiełznaną żądzą jedzenia mięsa i to napędza całą opowieść. Mięso!

Po "Obfitych Piersiach.." sięgnąłem po "Bum!" Uważam, że książka jest nieco, ale tylko nieco gorsza od "Obfitych Piersi". Obie książki napisane są w bardzo podobnym stylu Mo Yana. Czyta się czasami nie zważając na wydarzenia. Dla samej przyjemności obcowania z "mięsistym" językiem, humorem, metaforami, pięknymi opisami i dramatycznym finałem. Motywem przewodnim jest mięso....

Rewelacja

Rewelacja

Bardzo dobre polityczne SC-FI.

Bardzo dobre polityczne SC-FI.

Dobre SC-FI się nie zestarzało.

Dobre SC-FI się nie zestarzało.

Dobra na tamte czasy. Teraz czyta się trochę jak dziwnie. Jak to ktoś ujął trąci myszką.

Dobra na tamte czasy. Teraz czyta się trochę jak dziwnie. Jak to ktoś ujął trąci myszką.

Książka powinna być lekturą obowiązkową w liceum.

Książka powinna być lekturą obowiązkową w liceum.