Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Weekend miałam niezaplanowany, cały dla siebie. Kącik czytelnika gotowy, herbata gorąca i wyruszam w świat romansu z podróżą w tle. Przeczytałam książkę błyskawicznie i zarwałam dwie noce, nie chcąc jej odkładać!

Niby nic nowego, nic odkrywczego. Typowe schematy i motywy wykorzystywane w romansach, a bawiłam się świetnie, kibicując głównym bohaterom! Lekka historia, przezabawne dialogi, Hawaje w tle, ciepłe postaci i atmosfera.

Zaprzysiężeni wrogowie – rodzeństwo pary młodej – nie lubią się, to jasne i tak wynika z opisu. Dlaczego? Tego w sumie nikt nie wie. Wydarzenia weselne tak się toczą, że korzystają z zarezerwowanej już i niezwrotnej wycieczki na Maui, zamiast pary młodej. Nie chcąc nikomu psuć zabawy, wchodząc w szczegóły – dzieje się tam wiele, Olive i Ethan mają tam niemało przygód, lepszych i gorszych, wzlotów i upadków. Obie postaci szybko da się polubić i z przyjemnością, od czasu do czasu śmiejąc się w głos, czyta się ich przekomarzanki w dialogach. W tej hallmarkowej narracji (on patrzy, ona nie patrzy, w tle słychać fale) jest ogrom lekkości i ciepła, z delikatną dramą w tle i między bohaterami. Meksykańska rodzinka głównej bohaterki jest już dodatkową, przesympatyczną otoczką, jakże pasującą i dopełniającą.

W czasie czytania „Podróży nieślubnej” obejrzałam sobie komedię romantyczną o bardzo zbliżonej tematyce – dwie osoby, które się nie lubią, znajdują się na ślubie i udają parę dla świętego spokoju – i był to weekend typowo dziewczyński, pełen romantyzmu i humoru, było przefajnie. Polecam taką kombinację! Sama się czułam, jak po wyjeździe na wakacje w ciepłych stronach. Mam nadzieję, że i ta powieść zostanie kiedyś zekranizowana!

Wyzwanie LC 2024 - czerwiec - przeczytam książkę z motywem podróży.

Weekend miałam niezaplanowany, cały dla siebie. Kącik czytelnika gotowy, herbata gorąca i wyruszam w świat romansu z podróżą w tle. Przeczytałam książkę błyskawicznie i zarwałam dwie noce, nie chcąc jej odkładać!

Niby nic nowego, nic odkrywczego. Typowe schematy i motywy wykorzystywane w romansach, a bawiłam się świetnie, kibicując głównym bohaterom! Lekka historia,...

Na studiach na zajęciach z literatury amerykańskiej nie jeden wykładowca polecał i wychwalał twórczość pisarki Joyce Carol Oates. Więc ucieszyłam się, kiedy siła wyższa (wyzwanie czytelnicze) zmobilizowała mnie do sięgnięcia po jej powieść. Teraz po przeczytaniu jednego z topowych tytułów, wiem, że do autorki już nie wrócę.

Historię męczyłam, te ponad 400 stron czytałam prawie miesiąc i dopiero w trzeciej części jakoś trochę się wciągnęłam. Niby historia rodziny, którą stworzyła główna bohaterka, jest ciekawa i wielowątkowa, a czasy i miejsce intrygujące – to nostalgiczny fatalizm po prostu przygniata, ale nie w ten czytelniczo intrygujący sposób, a po prostu żmudny.

Ariah, główna bohaterka, wokół której lawiruje fabuła, od początku wierzy w klątwę, która nad nią wisi. Brzmi zagadkowo, prawda? A jednak sama w tym obyczajowość i fatalizm kobiety, którym zaraża resztę swoich bliskich. Sama w sobie jest trudna do polubienia, czy współodczuwania. Obserwujemy ją przez kilkadziesiąt lat, śledząc jej decyzje i perypetie życia. I szczerze, aż do końca, zastanawiałam się, do czego dąży ta historia i finalnie – nadal nie wiem. Na szczęście powieść jest wielowątkowa i bogata w postaci poboczne, intrygi polityczne i zawiłości, niepokoje tamtych czasów i na tym tle powieść zyskuje.

Wyzwanie LC 2024 - maj - przeczytam książkę z gatunku literatura piękna.

Na studiach na zajęciach z literatury amerykańskiej nie jeden wykładowca polecał i wychwalał twórczość pisarki Joyce Carol Oates. Więc ucieszyłam się, kiedy siła wyższa (wyzwanie czytelnicze) zmobilizowała mnie do sięgnięcia po jej powieść. Teraz po przeczytaniu jednego z topowych tytułów, wiem, że do autorki już nie wrócę.

Historię męczyłam, te ponad 400 stron czytałam...

Ciężko jest mi podejść do reportażu Tomasza Patoru - z jednej strony opisane wydarzenia są tak odrażające, systemy, które na to przyzwoliły tak dziurawe. Z drugiej - przeciekawy, złożony proceder, o którym powinno być głośno ze zwykłej ludzkiej ciekawości i zamiłowania do skandali.

Dziennikarsko - majstersztyk. Niedziwne, że autor otrzymał i nagrody, a jego praca dziennikarska jest wzorem dla studentów.

A jednak, jako reportaż, jako książka, muszę przyznać, że było mi ciężko. Ilość osób, nazwisk, zakładów, szpitali - gubiłam się w tym lekko. I zamiast przerażać mnie skalą, czułam się momentami znużona. Tak jak, dziennikarz zarzucił to w końcówce, spodziewając się większych konsekwencji odbijał się od ludzkiego zobojętnienia, zmęczenia tematem, znieczulicą.

Czekam na film/serial z niecierpliwością, która przywróci ten temat na tzw. tapetę.

Wyzwanie LC 2024 - luty - przeczytam książkę nominowaną w Plebiscycie Książka Roku 2023.

Ciężko jest mi podejść do reportażu Tomasza Patoru - z jednej strony opisane wydarzenia są tak odrażające, systemy, które na to przyzwoliły tak dziurawe. Z drugiej - przeciekawy, złożony proceder, o którym powinno być głośno ze zwykłej ludzkiej ciekawości i zamiłowania do skandali.

Dziennikarsko - majstersztyk. Niedziwne, że autor otrzymał i nagrody, a jego praca...

Nie była to świetna zabawa, ale na pewno bawiłam się przy komediowych "Ślubach panieńskich" bardziej teraz niż w ławce szkolnej lata temu. Coż za pakty i intrygi się tam odbywają!

Wyzwanie LC 2024 - marzec - przeczytam książkę literackiego patrona z lat 2020-2024.

Nie była to świetna zabawa, ale na pewno bawiłam się przy komediowych "Ślubach panieńskich" bardziej teraz niż w ławce szkolnej lata temu. Coż za pakty i intrygi się tam odbywają!

Wyzwanie LC 2024 - marzec - przeczytam książkę literackiego patrona z lat 2020-2024.

Faktycznie, jak w treści wyzwania, chciałam przenieść się do innego miejsca, rzeczywistości. To, co wybrałam było dość ciasne i znajome. Chyba chciałam czegoś bardziej odległego i dla dorosłego czytelnika.

Świat stworzony w pierwszej części "Mrocznych Materii" nie jest tak daleki od naszego, akcja dzieje się w Anglii, na wodach i Svalbardzie w nieokreślonych czasach. To, co dla czytelnika nowe i nieznane to dajmony (towarzysze, dusze każdego człowieka) przybierające postać zwierzęcia i system, gdzie u władzy są uczeni, a kościół ma znaczące wpływy. Główną bohaterką jest nastoletnia (?) Lyra, której oczami poruszamy się po tym świecie. Zwiedzamy z nią salony elity, kolegia uczelnianie, gipskie łodzie, laboratoria eksperymentalne, ulice Londynu, czy śnieżną przestrzeń Svalbardu. Przygód tu nie miara, bohaterka ciągle jest w drodze i poznaje na niej mnóstwo ludzi. A wszystko kręci się wokół magicznego "Prochu" i tajemniczej intrygi.

Wyzwanie LC 2024 - kwiecień - przeczytam książkę, która przeniesie mnie w inne miejsce.

Faktycznie, jak w treści wyzwania, chciałam przenieść się do innego miejsca, rzeczywistości. To, co wybrałam było dość ciasne i znajome. Chyba chciałam czegoś bardziej odległego i dla dorosłego czytelnika.

Świat stworzony w pierwszej części "Mrocznych Materii" nie jest tak daleki od naszego, akcja dzieje się w Anglii, na wodach i Svalbardzie w nieokreślonych czasach. To,...

Nowy rok, nowe wyzwania! Kiedy zobaczyłam zimową tematykę styczniowego wyzwania, nie miałam żadnych pomysłów, po co sięgnąć i przyznam, że czekałam instagramową rolkę i w ciemno wybrałam tytuł. Taka spontaniczność!

Trafiło na młodzieżową opowieść Ilony Wiśniewskiej „Przyjaciel północy”. Na start się przyczepię, że akcja działa się latem, no ale na odległym, śnieżnym archipelagu Svalbardzie (Norwegia) – więc zaliczamy.

Pomimo że książka skierowana jest do młodszych czytelników – bawiłam się świetnie, żałując momentami, że nie mogła trafić w moje ręce lata temu. Nienachalna, cenna wartość edukacyjna swobodnie miesza się z tu przygodami, podróżami, dziką naturą i amatorskim śledztwem detektywistycznym. Wiele tu ciepła do natury, zwierząt i mroźnego klimatu (który, nie jest tak promowany jak gorące wyspy i palmy). Do tego nietypowe, ale świetnie wpasowujące się, artystyczne ilustracje autorstwa Mariusza Andryszczyka. Dzieło niemal kompletne, a jedyne, czego mi zabrakło to bardziej robudowanego zakończenia, które (na ironię) przypomniało mi lata szkolne i niższe oceny za eseje z języka polskiego.

Powieści z wątkiem krajoznawczym zawsze mi się wyjątkowo podobały, gdzie nie tylko wchodzimy w przedstawioną historię, ale możemy się dowiedzieć, czegoś więcej o innym zakątku świata.

Wyzwanie LC 2024 – styczeń – przeczytam książkę, której akcja dzieje się zimą. 

Nowy rok, nowe wyzwania! Kiedy zobaczyłam zimową tematykę styczniowego wyzwania, nie miałam żadnych pomysłów, po co sięgnąć i przyznam, że czekałam instagramową rolkę i w ciemno wybrałam tytuł. Taka spontaniczność!

Trafiło na młodzieżową opowieść Ilony Wiśniewskiej „Przyjaciel północy”. Na start się przyczepię, że akcja działa się latem, no ale na odległym, śnieżnym...