Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Trafiłam na tę książkę dzięki przyciągającej wzrok okładce. Wydała mi się taka sielska, ciepła i trochę magiczna. I taka jest ta książka. Opowiada o dwóch pokoleniach rodziny chłopów pańszczyźnianych, o ich trudach życia, ale i pięknie i prostocie. Bardzo dobrze słuchało mi się o codziennym życiu biednych, ale tak bardzo zaradnych i pracowitych chłopów - żon, matek, mężów, ojców i dzieci - poznajemy tę historię z różnych punktów widzenia, różnych pragnień i emocji i każda jest tak samo poruszająca, czasami śmieszna a czasami smutna. W tą codzienność autorka umiejętnie wplotła trochę magii, gusłów, zabobonów i to nadaje książce dodatkowego smaczku, bo z jednej strony pokazuje jak bardzo ludzie kiedyś uzależniali swoje codzienne sprawy od wierzeń, a z drugiej jak bardzo się to zmieniło na przestrzeni zaledwie 200 lat.
Bardzo polecam tę książkę do przesłuchania albo przeczytania. Pozwala się oderwać od naszej codzienności, dobrobytu i życiu w świetle social mediów, spojrzeć inaczej na to, co mamy.

Trafiłam na tę książkę dzięki przyciągającej wzrok okładce. Wydała mi się taka sielska, ciepła i trochę magiczna. I taka jest ta książka. Opowiada o dwóch pokoleniach rodziny chłopów pańszczyźnianych, o ich trudach życia, ale i pięknie i prostocie. Bardzo dobrze słuchało mi się o codzienny...

Rozwiń Zwiń

To był szybki audiobook przesłuchany z ciekawości o autorze. Nic nie czytałam jeszcze Pana Bednarka i chciałam się przekonać czy warto. Odpowiedź na to pytanie nie jest łatwa. Bo z jednej strony to całkiem ciekawy kryminał - bez zbędnych przedłużeń, kompaktowy, łatwy w odbiorze, napisany przystępnym, prostym językiem i z ciekawą, aczkolwiek przewidywalną fabułą. Z drugiej jednak - jak dla mnie za bardzo wulgarny, obcesowy, z tanimi scenami seksu i brutalny. Jeśli autor w epilogu pisze o tym, że przy jego książkach powinniśmy się bawić to coś mi tu nie gra.
Poznałam autora, nie neguję, ale raczej po inne książki jego nie sięgnę.

To był szybki audiobook przesłuchany z ciekawości o autorze. Nic nie czytałam jeszcze Pana Bednarka i chciałam się przekonać czy warto. Odpowiedź na to pytanie nie jest łatwa. Bo z jednej strony to całkiem ciekawy kryminał - bez zbędnych przedłużeń, kompaktowy, łatwy w odbiorze, napisany p...

Rozwiń Zwiń

Długo czekałam na przeczytanie tej książki, bo w tajemniczych okolicznościach zaginęła w mojej bibliotece. Na szczęście tajemnica zaginięcia książki została wyjaśniona i mogłam dosłownie zanurzyć się w tę historię.
Tak - jest to sfabularyzowana historia Grupy Diatłowa - dziewięciorga młodych ludzi, którzy zginęli w tajemniczych okolicznościach na przełęczy Uralu. Autor zmienił nazwiska, wykorzystał masę znanych faktów, dodał całkiem sporo wiedzy o Rosji i funkcjonowaniu tamtejszej władzy no i przede wszystkim dodał własną, wyobrażoną historię.
Mimo, że na początku trudno było wejść w opowieść, gdzie Diatłow to Gonczar, gdzie Chołatczachl to Szelichamat a oprócz tego mamy dwójkę dość osobliwych bohaterów, Uzi i Żeni, którzy w tajemniczych okolicznościach rozpoczynają śledztwo, które ma rozwikłać historię sprzed lat, to mniej więcej po jednej trzeciej książki nie mogłam się od niej oderwać.
Generalnie książka podzielona jest na trzy części. W pierwszej mamy wprowadzenie do całej historii - autor przytacza właściwie same fakty z przygotowań i przebiegu początkowych dni wyprawy grupy studentów i przeplata je ze współczesnym śledztwem wspomnianych Uzi i Żeni. Druga część to coraz bardziej zaawansowane współczesne śledztwo i badanie coraz to nowych wątków i postaci pojawiających się wokół gonczarowców a trzecia część to w zasadzie pełna beletrystyka - autor bazując na znanych faktach tworzy własne zakończenie tej historii.
Co mnie mocno zastawia w tym wymyślonym scenariuszu historii gonczarowców? To, że to cholernie możliwy scenariusz, który mógł spotkać diatłowców. Tam, gdzie pojawia się walka o władzę, wpływy i ludzkie tajemnice najczęściej dochodzi do tragedii. Autor bardzo mi zaimponował przede wszystkim znajomością dostępnych faktów i połączeniem ich w logiczną, spójną całość. Bardzo wymowne jest zakończenie i zmusza do refleksji, czy na świecie są jeszcze ludzie, którzy znają prawdę. Pewnie nigdy się tego nie dowiemy, ale możemy poprzez czytanie różnych dostępnych materiałów o tej historii pielęgnować pamięć o tych dziewięciorgu, tragicznie zmarłych ludziach.
Szczerze polecam.

Długo czekałam na przeczytanie tej książki, bo w tajemniczych okolicznościach zaginęła w mojej bibliotece. Na szczęście tajemnica zaginięcia książki została wyjaśniona i mogłam dosłownie zanurzyć się w tę historię.
Tak - jest to sfabularyzowana historia Grupy Diatłowa - dziewięciorga młody...

Rozwiń Zwiń