Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Lepiej wychodzimy, kierując się w życiu sercem, czy zasadami? Do czego mogą nas popchnąć namiętności? Czy trudno jest przełamać w sobie niechęć do tego, czemu niechętni są wszyscy wokół nas? O tym mamy okazję pomyśleć, czytając powieść Mirosławy Karety.

Rodzina Petrycych mieszka w Krakowie lat 90., borykając się z problemami typowymi dla czasów (świeża demokracja, przekształcenia) i ogólnoludzkimi (dorastanie dzieci, ich wybory i postawy), kiedy w jej życie wkracza niechciana i nieoczekiwana tajemnica. Doktor Maksymilian Petrycy zostaje przez umierającą matkę wyznaczony do zadania niemal ponad siły. Ma poznać swoje prawdziwe korzenie i odszukać ludzi, z których przodkami ją, jako młodą kobietę związał los. Po drodze sam natyka się na pokusy, przeżywa rozterki i trudności, których wcześniej, będąc człowiekiem pryncypialnym, starał się unikać.

Okazuje się, że jego matka, Jadwiga, miała za sobą buntowniczą przeszłość i nie wahała się iść za głosem serca. Równie stanowcza w kwestii uczuć będzie jego własna, dorosła córka Ania. W powieści nie brak innych pobocznych bohaterów, którym namiętność każe porzucić obowiązki, czy nakazy sumienia i posunąć się daleko - nawet do morderstwa. Jest w tej książce intryga, oszustwo i zdrada, jest lojalność i czysta miłość. Są wszystkie odcienie szarości, nie tylko jako tło okupowanego, czy pokomunistycznego Krakowa. M. Kareta pokazuje, że są w życiu ludzkim siły, które nie pozwalają zawsze wybierać według jednego klucza: czarne-czarne, białe-białe. Wieloma sprawami rządzi przypadek, fatum, wybór podyktowany uczuciem silniejszym, niż śmierć.

"Pokochałam wroga" jest pierwszym tomem powieści i jego zakończenie daje przedsmak oraz zaprasza do dalszej lektury. Jakie będą losy młodszego pokolenia Petrycych, jak rozstrzygną się nie do końca wyjaśnione wojenne wątki - tego mam nadzieję dowiedzieć się z kolejnego tomu sagi.

Lepiej wychodzimy, kierując się w życiu sercem, czy zasadami? Do czego mogą nas popchnąć namiętności? Czy trudno jest przełamać w sobie niechęć do tego, czemu niechętni są wszyscy wokół nas? O tym mamy okazję pomyśleć, czytając powieść Mirosławy Karety.

Rodzina Petrycych mieszka w Krakowie lat 90., borykając się z problemami typowymi dla czasów (świeża demokracja,...

kontrowersyjna

kontrowersyjna

Książka jest kolejną z cyklu poświęconego życiu przedwojennej arystokracji. Po świętach Wielkanocy i Bożego Narodzenia T. A. Pruszak wziął na warsztat okazje bardziej lub mniej bezpośrednio związane z religią katolicką, chociaż równie uzależnione od kalendarza liturgicznego, jak Zielone Świątki, Boże Ciało, następujące po postach biały i zielony karnawał z balami oraz te, które noszą w sobie echa pogańskie - jak zwyczaje dożynkowe, czy wydarzenia rodzinne (śluby, pierwsza komunia święta itp.). Autor podchodzi do problemu w sposób naukowy. Dogłębnie analizuje dostępną literaturę pamiętnikarską i wspomnieniową, w poszukiwaniu podobnych zwyczajów i rytuałów, jakie ubarwiały życie ówczesnych posiadaczy ziemskich. Cytuje opisy świąt i zabaw, o ile zawierają one ciekawe szczegóły lub znacznie różnią się od tego, co kultywowano wśród ziemian w innych regionach kraju. Całość jest wzbogacona cennym materiałem fotograficznym i rycinami, uzupełniającymi zwłaszcza podjęte przez piszącego dzieło udokumentowania strojów, dodatków i wyposażenia, stosowanego w czasie licznych obchodów rozmaitych okazji.
Całość dostarczy wiedzy o nieistniejącym już, bogatym życiu ziemiańskiej warstwy społecznej i wskaże odpowiedzi na pytania o ich wpływ na życie mieszkańców wsi oraz służby. Większa bowiem część opisywanych świąt dzielona była przez wszystkie warstwy społeczeństwa i tradycje w warstwach tzw. wyższych były jedynie kultywowane w sposób bogatszy i być może bardziej wystawny. Naukowy styl rozprawy sprzyja poszerzeniu wiedzy, nie bazuje zaś na sentymentach, czy odwołaniach do tradycji, nieznanych współczesnemu czytelnikowi. Stąd do lektury „Ziemiańskich świąt i zabaw” można podejść bez wcześniejszego przygotowania, lub własnych badań nad tym, czym owa warstwa była i jaką pełniła rolę. Jednocześnie ci spośród czytelników, którzy zechcą zgłębić temat, mają do dyspozycji sporządzoną przez Pruszaka bibliografię i szansę na poznanie bezpośrednich relacji uczestników z ważnych wydarzeń ginącej klasy społecznej. Że jednak ginącej nie do końca, świadczyć może ostatni rozdział kończący pracę, w których autor analizuje współczesne zjawisko podtrzymywania tradycji balów debiutantek i daje przykłady świętowania w wykonaniu potomków dawnej herbowej arystokracji. Choć nieliczni, to wciąż są i utrzymują odziedziczone po przodkach zwyczaje.

Książka jest kolejną z cyklu poświęconego życiu przedwojennej arystokracji. Po świętach Wielkanocy i Bożego Narodzenia T. A. Pruszak wziął na warsztat okazje bardziej lub mniej bezpośrednio związane z religią katolicką, chociaż równie uzależnione od kalendarza liturgicznego, jak Zielone Świątki, Boże Ciało, następujące po postach biały i zielony karnawał z balami oraz te,...