Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bartholomew to bardzo znany budynek na Manhattanie, o którym krążą dziwne plotki. Podobno kamienica jest od samego początku nawiedzona. Mieszkańcy chronią swoja prywatność, a żeby zakupić pusty lokal trzeba zapisać się na długą listę oczekujących.
Młoda Jules jednego dnia traci wszystko. Zostaje zwolniona z pracy, a gdy wraca wcześniej do domu, przyłapuje swojego chłopaka na zdradzie. Pomieszkując na kanapie u przyjaciółki, ma już dosyć bezsensownego poszukiwania pracy. Zdesperowana odpowiada na dość nietypową ofertę- przez trzy miesiące ma się opiekować jednym z pustych mieszkań w Bartholomew. Dostanie za to bardzo dużo pieniędzy, ale musi przestrzegać kilku zasad- nie wolno jej robić w środku zdjęć, zapraszać żadnych gości, spędzać nocy poza budynkiem, przeszkadzać innym, bogatym mieszkańcom. Jules przyjmuje ofertę, ignorując plotki o tym, że Bartholomew jest nawiedzone. Kilka dni później znika Ingrid- opiekunka mieszkania znajdującego się piętro niżej. Jukes nie wierzy, że koleżanka zrezygnowała z tak wysokiego wynagrodzenia, postanawia więc znaleźć ją na własną rękę.
Ta książka jest fenomenalna. Na pierwszych stronach czytamy o skutkach wypadku, dalej prowadzone są dwie linie czasowe. Akcja rozkręca się błyskawicznie i trzyma w napięciu przez cały czas. Nie ma nudnego wstępu, ciężko przewidzieć dalej fabułę, cały czas utrzymane jest wysokie tempo. Riley Sager perfekcyjnie zbudował bohaterów. Jules to silna postać (no może poza scenami, gdy sama niczym aktorka w horrorze pcha się w sytuacje zagrożeń). Gdy Ingrid zniknęła, ja sama zapomniałam jak mało o niej wiemy i też się zaczęłam martwić jej losem. Czy Ingrid sama uciekła? Czy stała jej się krzywda? Czy w ogóle żyje?Co się dzieje w Bartholomew?Chciałam jednak zaznaczyć, że nie jest to horror, a thriller. Nie będziecie więc ze strachu zarywać nocy. Ale niepokój z pewnością odczuwać będziecie.

Bartholomew to bardzo znany budynek na Manhattanie, o którym krążą dziwne plotki. Podobno kamienica jest od samego początku nawiedzona. Mieszkańcy chronią swoja prywatność, a żeby zakupić pusty lokal trzeba zapisać się na długą listę oczekujących.
Młoda Jules jednego dnia traci wszystko. ...

Rozwiń

Zwiń

"Może jedynym sposobem jest próbowanie. Jeżeli wciąż będziesz się obawiała swoich mocy, nigdy nie poznasz ich pełnego potencjału."
Pamiętacie Alicję, która po ucieczce od Królika została przez rodziców umieszczona w szpitalu psychiatrycznym?W trakcie pożaru uciekła z placówki, wraz z pacjentem z sali obok- Topornikiem. Ich przygody mogliście poznać czytając "Alicję" i "Czerwoną Królową".Christina Henry powróciła z kolejną książką z wykreowanego przez nią świata pełnego magii. Dzięki formie opowiadań, możemy poznać zarówno wydarzenia z rodzinnego domu Alicji, mające miejsce kilka lat po słynnym pożarze w szpitalu psychiatrycznym, jak i przeszłość Topornika, oraz dalsze przygody głównych bohaterów.
Nie jestem fanką tak krótkich form tekstowych, jednak w przypadku "Lustra" sprawdziły się one znakomicie. Dzięki temu, że każde z opowiadań pisała autorka serii, wykreowany świat pozostaje spójny, a my-czytelnicy możemy jeszcze przez chwilę znaleźć się w Starym Mieście. Szkoda, że "Lustro" nie zawiera tylu ilustracji Macieja Kamudy, co poprzednie części. Grafiki bardzo pasowały do klimatu książek.

"Może jedynym sposobem jest próbowanie. Jeżeli wciąż będziesz się obawiała swoich mocy, nigdy nie poznasz ich pełnego potencjału."
Pamiętacie Alicję, która po ucieczce od Królika została przez rodziców umieszczona w szpitalu psychiatrycznym?W trakcie pożaru uciekła z placówki, wr...

Rozwiń

Zwiń

"Alchemik" to opowieść o pasterzu, który postanawia porzucić swoje dotychczasowe życie i udać się na poszukiwanie skarbu.
"To możliwość spełniania marzeń sprawia, że życie jest tak fascynujące"
"Kiedy czegoś gorąco pragniesz, to cały Wszechświat sprzyja potajemnie twojemu pragnieniu"
"A wszystkie dni są takie same wtedy, kiedy ludzie przestają dostrzegać to wszystko, czym obdarowuje ich los, podczas gdy słońce wędruje po niebie"
"Młody człowiek pozazdrościł wiatrowi swobody i zrozumiał, że sam mógłby być jak wiatr. Nie powstrzymywało go nic, jedynie on sam."
"Powiedz mu, że strach przed cierpieniem jest straszniejszy niż samo cierpienie. I że żadne serce nie cierpiało nigdy, gdy sięgało po swoje marzenia"
Chyba jeszcze nigdy nie oznaczyłam w żadnej książce tylu cytatów, co w "Alchemiku", a te wymienione wyżej, to tylko niektóre z nich. Sięgnęłam po tą lekturę z czyjegoś polecenia i bardzo się z tego powodu cieszę. Sama czytam lekką literaturę, przy której mogę się po prostu zrelaksować. Polecenia czy wyzwania (jak "Ulisses") wnoszą więc w moje życie bardziej ambitne pozycje. "Alchemik" zawiera uniwersalne prawdy o życiu, zachęca do poszukiwania swojej drogi i podążania za marzeniami. Myślę, że bardzo pozytywnie może wpłynąć na ludzi, którzy wahają się, czy podążać za głosem serca, tym co szukają w sobie wewnętrznej siły lub nie mogą odnaleźć sensu w tym, co ich otacza. Bardzo polecam tą lekturę :)

"Alchemik" to opowieść o pasterzu, który postanawia porzucić swoje dotychczasowe życie i udać się na poszukiwanie skarbu.
"To możliwość spełniania marzeń sprawia, że życie jest tak fascynujące"
"Kiedy czegoś gorąco pragniesz, to cały Wszechświat sprzyja potajemnie ...

Rozwiń

Zwiń

Nastoletnia elita Nowego Jorku. Drogie ubrania, ciągłe imprezy, sesje zdjęciowe, krew, mnóstwo krwi...
Towarzyska śmietanka Manhattanu, ucząca się w prywatnym liceum Duchesne to w większości wampiry z nieśmiertelną duszą. Schuyler dopiero wkroczyła w ten wiek, w którym zaczyna poznawać prawdę o sobie, swojej rodzinie i znajomych. Jej koleżanka ze szkoły zostaje zamordowana. Jest to tym bardziej przerażające, że sama była nieśmiertelna... Schuyler czuje, że Komitet zataja prawdę o atakach na wampiry.
"Błękitnokrwiści" byli jedną z moich ulubionych historii, gdy sama byłam nastolatką. Życie jest jednak brutalne i im starsza jestem, tym bardziej krytycznie podchodzę do niegdyś ukochanych książek. Ewidentnie jestem już dojrzalsza i nie rozumiem zachowań czy decyzji podejmowanych przez licealnych bohaterów. Melissa De La Cruz miała bardzo ciekawy pomysł na fabułę- wampiry, które nie kryją się w mroku, a lśnią w blasku fleszy. Tajemnica morderstw nieśmiertelnych czy zagadkowej śpiączki, w której przebywa matka Schuyler są bardzo interesujące. Irytujące są co prawda dość mocno rozbudowane opisy jedzenia (lubię jeść, ale co to wnosi do fabuły?). Autorka mogłaby mniej się skupić na posiłkach bohaterów, a bardziej na scenach walki, które zaś są mocno spłycone. Wątek romantyczny na szczęście nie przyćmiewa całej historii.

Nastoletnia elita Nowego Jorku. Drogie ubrania, ciągłe imprezy, sesje zdjęciowe, krew, mnóstwo krwi...
Towarzyska śmietanka Manhattanu, ucząca się w prywatnym liceum Duchesne to w większości wampiry z nieśmiertelną duszą. Schuyler dopiero wkroczyła w ten wiek, w którym zaczyna poznawać pr...

Rozwiń

Zwiń

Abby i Rob przeprowadzają się do nowego domu w Londynie. Znudzona brakiem pracy i rozrywek, Abby zaczyna uczęszczać na zajęcia pilatesu, na których poznaje Siennę Wells. Wkrótce obie pary zaprzyjaźniają się ze sobą. Podczas jednego ze wspólnych wieczorów pijana Sienna rzuca nietypową propozycję. Ku jej zdziwieniu ani przyjaciółka, ani jej mąż- Greg nie negują szalonego pomysłu. Kilka dni później Greg znika, a Sienna czuje, że to ta feralna noc na zawsze odmieniła ich życia.
Fabuła książki "Nie ten mąż" bardzo powoli się rozkręcała. Mniej więcej 2/3 strasznie mi się dłużyło. Za to końcówkę przeczytałam jednym tchem- akcja nie jest zbyt równomiernie rozłożona. Przyznaję, że gdy już się wciągnęłam w tą historię, to autorka mocno wodziła mnie za nos, aż do ostatniej strony. Książka jest więc niepotrzebnie tak długa.
Postać Sienny od samego początku nie wzbudzała we mnie pozytywnych uczuć. Długo zastanawiałam się nad przyczyną mojej niechęci (w końcu jej mąż zaginął, a przyjaciółka ma jakieś dziwne tajemnice, czyli należałoby jej współczuć), aż doszłam do wniosku, że może to być spowodowane tym, jak bohaterka traktuje inne kobiety. Rozumiem, że wynikało to z jej braku poczucia własnej wartości, jednak moim zdaniem nie tłumaczy to jej zachowań. Nie wiem czy to celowy zabieg autorki, czy ja mam zepsuty system wartości, ale Abby polubiłam już od pierwszych stron. Bardzo współczułam jej relacji Roba z matką. Jak na tak kochającego męża, powinien dostrzegać to, co dzieje się między najbliższymi mu osobami. Zastanawia mnie też to, jak dużo niedomówień jest między bohaterami. Większość z nich rozwiązałyby zwykłe, szczere rozmowy.
Okładka głosi, że jest to najbardziej porywający thriller, jaki czytelnicy przeczytają. Zdecydowanie się z tym nie zgadzam.To pierwsza książka Kathryn Croft jaką przeczytałam, jednak dałam jeszcze autorce szansę i już widzę, że inny jej thriller już na samym początku jest bardziej wciągający.

Abby i Rob przeprowadzają się do nowego domu w Londynie. Znudzona brakiem pracy i rozrywek, Abby zaczyna uczęszczać na zajęcia pilatesu, na których poznaje Siennę Wells. Wkrótce obie pary zaprzyjaźniają się ze sobą. Podczas jednego ze wspólnych wieczorów pijana Sienna rzuca nietypową propo...

Rozwiń

Zwiń

"Metoda GRIP" ma pomóc zorganizować się w pracy tak, by swoje zadania wykonywać mądrzej, skuteczniej i efektywniej. Po lekturze "Atomowych nawyków" poradnik Ricka Pastoora nie spodobał mi się aż tak bardzo. Już w trakcie czytania widziałam, że nie wszystkie sposoby się u mnie sprawdzą. Nie jest to jednak zła książka, po prostu nie "łyknęłam" wszystkiego, co w niej było. Na przykład w skrzynce mailowej zostało mi już tylko niecałe 200 maili (z ponad 8 tysięcy), ale posortowałam je tematycznie, bez usuwania (oczywiście po za niepotrzebnymi, a i tych było sporo :) ) czy archiwizowania wszystkiego w jednym folderze. Po prostu wiem, że kategoryzowanie się u mnie sprawdza, wbrew temu co pisze autor.

"Metoda GRIP" ma pomóc zorganizować się w pracy tak, by swoje zadania wykonywać mądrzej, skuteczniej i efektywniej. Po lekturze "Atomowych nawyków" poradnik Ricka Pastoora nie spodobał mi się aż tak bardzo. Już w trakcie czytania widziałam, że nie wszystkie sposoby się ...

Rozwiń

Zwiń

"Atomowe nawyki" to poradnik uczący wypracowywania w sobie nowych nawyków, tym razem takich, które pozostaną z nami na zawsze. Książka opisuje też jak stopniowo pozbywać się niechcianych przyzwyczajeń.
Przeczytałam w życiu kilka książek, które były poradnikami. Zazwyczaj byłam nimi zawiedziona, nie wnosiły one niczego nowego do mojego życia. Było to raczej "lanie wody" wokół tematu, niż konkretne rady, jak wprowadzać zmiany na co dzień. "Atomowe nawyki" mnie zaskoczyły. To zbiór konkretnych wskazówek, z łatwymi, opartymi na życiu przykładami. Książkę czyta się łatwo i przyjemnie, napędza ona do działania. Mam nadzieję, że wskazane metody zaowocują pozytywnymi rezultatami w moim życiu.

"Atomowe nawyki" to poradnik uczący wypracowywania w sobie nowych nawyków, tym razem takich, które pozostaną z nami na zawsze. Książka opisuje też jak stopniowo pozbywać się niechcianych przyzwyczajeń.
Przeczytałam w życiu kilka książek, które były poradnikami. Zazwyczaj byłam ni...

Rozwiń

Zwiń

Anita w desperacji podejmuje się nowej, nietypowej pracy- za pieniądze wypisuje pełne nienawiści komentarze i posty w internecie. Szybko przekonuje się jednak, że w sieci nikt nie jest anonimowy. Kobieta zaczyna dostawać w prywatnych wiadomościach pogróżki. Ktoś śledzi ją i obserwuje jej mieszkanie. Kto zagraża kobiecie? Czy nie rozumie, że to był tylko głupi komentarz?Michał po tym, jak stawił się przed policją po stronie żony, powrócił do swojej poprzedniej sytuacji. Agata niszczy mu życie każdego dnia, poniżając go i torturując. Czy mężczyźnie uda się uciec od oprawcy?"Nie krzycz" to ostatnia część Trylogii Hejterskiej Marcela Mossa. Moim zdaniem jeszcze bardziej brutalna niż poprzednie. Osoby wrażliwe zdecydowanie nie powinny sięgać po tę serię. Autor bardzo mocno przybliżył czytelnikom przeszłość Agaty, czyli historię pełną przemocy domowej i seksualnej. Czy to jednak tłumaczy zachowania bohaterki w małżeństwie?Po zakończeniu poprzedniej części niecierpliwie czekałam na dalsze losy w sumie wszystkich bohaterów i muszę przyznać, że jestem bardzo usatysfakcjonowana. Widać, że Marcel Moss miał przemyślaną fabułę całej trylogii już na samiutkim początku. Wątki poszczególnych bohaterów przeplatają się ze sobą w zaskakujących momentach.
Nie wiem, czy Trylogia Hejterska miała umoralniać czytelników. Według mnie hejt, który wynika w serii z działań internetowych jest wręcz niezauważalny przy brutalnych wydarzeniach mających w historii zupełnie inne podłoże.
Nie warto czytać "Nie krzycz" bez zapoznania się z wcześniejszymi częściami. Ja bardzo polecam całą trylogię :)

Anita w desperacji podejmuje się nowej, nietypowej pracy- za pieniądze wypisuje pełne nienawiści komentarze i posty w internecie. Szybko przekonuje się jednak, że w sieci nikt nie jest anonimowy. Kobieta zaczyna dostawać w prywatnych wiadomościach pogróżki. Ktoś śledzi ją i obserwuje jej m...

Rozwiń

Zwiń