Jesteśmy społecznością, która kocha książki

8,5
Dobiegły mnie głosy rozczarowania tą książką, ale ich nie podzielam. Mimo, że miałam wysokie oczekiwania, bo to przecież Ruth Ware!
Wyczuwalna różnica między tą a innym jej książkami jest taka, że "Ta dziewczyna" to raczej nie thriller. Nie ma tu momentów trzymających w napięciu czy wywołujących dreszcze. Bliżej tu do klasycznego kryminału, gdzie odkrywamy nowe rewelacje co do sprawy i wspomnienia sprzed morderstwa.
Uwielbiam styl pisania autorki, wciąga bardzo. Nie przeszkadzał mi brak napięcia, bo i tak przez książkę płynęłam. Bardzo podobały mi się fragmenty dziejące się w Oksfordzie, lubię akademicki klimat.
Po kilku książkach autorki już wiedziałam, jak wygląda rzucanie tropów i podejrzeń, pewnie gdybym bardziej się przyłożyła, to zgadła, jakie jest wyjaśnienie sprawy. Tymczasem domyśliłam się dopiero na kilka stron przed faktycznym wyjawieniem, więc zabawy mi nie zepsuło. Motyw za to zauważyłam wcześniej niż bohaterka 😅 Nie miałam opadu szczęki, ale zakończenie miało sens i jestem całkiem zadowolona z całości 🧡

8,5
Dobiegły mnie głosy rozczarowania tą książką, ale ich nie podzielam. Mimo, że miałam wysokie oczekiwania, bo to przecież Ruth Ware!
Wyczuwalna różnica między tą a innym jej książkami jest taka, że "Ta dziewczyna" to raczej nie thriller. Nie ma tu momentów trzymających w napię...

Rozwiń Zwiń

Cała trylogia jest serią napisaną dobrze. Ma wciągającą akcję, przemyślaną fabułę, czyta się naprawdę przyjemnie. Zabrakło mi czegoś, co sprawiłoby, że się zachwycę czy chociaż bardziej zaskoczę, więc ostatecznie jest to tylko przyjemna lektura.
Ten tom wydaje się nieco oderwany od poprzednich, jakby był osobną historią i tylko trochę rozszerza to, co już wiemy. Liczyłam na jakieś zwalające z nóg rozwiązanie wszystkiego. Każdy tom dostarcza jednak trochę rozwiązania do zagadki, więc na szczęście oczekiwania nie były wysokie. Trójkąt miłosny już się wyklarował, więc wątek romantyczny tutaj za wiele nie wnosił i za bardzo o niego nie dbałam.
Zagadki… to jest zdecydowanie element, czyniący tę książkę (i poprzednie części) interesującymi. Nie ma to jak kilka akcji z przeróżnymi zagadkami: czułam się jak w nieskończonym escape roomie!

Cała trylogia jest serią napisaną dobrze. Ma wciągającą akcję, przemyślaną fabułę, czyta się naprawdę przyjemnie. Zabrakło mi czegoś, co sprawiłoby, że się zachwycę czy chociaż bardziej zaskoczę, więc ostatecznie jest to tylko przyjemna lektura.
Ten tom wydaje się nieco oderwany od poprzed...

Rozwiń Zwiń

Plusy w punktach:
· bohaterka z dysplazją biodra - autorka podzieliła się w ten sposób swoimi doświadczeniami i perspektywy. Super sprawa dla tych, którzy mogą się utożsamić, dla reszty jest to nowa perspektywa.
· surowi rodzice - kontrolujący, stający na drodze do marzeń. Czułam tę złość i bezsilność.
· „syrenkowanie” - mega ciekawa rzecz, lubiłam czytać szczegóły o tym.
Wątek romantyczny nie był czymś, co mnie zaciekawiło, ale cieszę się, że była to bardzo pozytywna relacja.
Całkiem przyjemna młodzieżówka, wnosi coś nowego, natomiast nieszczególnie mnie porwała.

Plusy w punktach:
· bohaterka z dysplazją biodra - autorka podzieliła się w ten sposób swoimi doświadczeniami i perspektywy. Super sprawa dla tych, którzy mogą się utożsamić, dla reszty jest to nowa perspektywa.
· surowi rodzice - kontrolujący, stający na drodze do marzeń. Czułam tę złość ...

Rozwiń Zwiń

Myślę, że ciężko napisać fantastykę jednotomową i bardzo krótką, bo ciężko zmieścić kreację świata, bohaterów i całą intrygę od początku do końca. Wszystkie wątki muszą się rozwinąć i skończyć, przez co nie może być ich za wiele.
W „Klątwie cierni” główny wątek był całkiem dobry, kilka tajemnic się rozwiązało, akcja się zagęściła i skończyła. Niemniej jednak, książka mnie nie porwała i mam do niej trochę zastrzeżeń.
Powieść jest bardzo baśniowa i pisana jak baśń, jest to retelling dwóch znanych bajek. Samo to jest zaletą, jeśli właśnie tego się szuka. Nie podobał mi się natomiast styl pisania i bohaterowie poboczni. Dialogi i ich zachowanie było sztuczne i po prostu wyjęte z bajki dla dzieci, gdzie wszystko musi być przerysowane. Książka jednak dla dzieci nie jest i wolałabym móc bardziej wciągnąć się w historię.
Miejscami czytało się dobrze, ale na pewno nie zapadnie mi w pamięć. Mam wrażenie, że nie wnosi nic nowego i nie dostarczyła mi na tyle rozrywki, bym cieszyła się, że ją przeczytała.
Obiektywnie jest to dobrze skonstruowana powieść, nie ma w niej nic, przez co mogłabym powiedzieć, że jest zła. Jest po prostu nijaka.

Myślę, że ciężko napisać fantastykę jednotomową i bardzo krótką, bo ciężko zmieścić kreację świata, bohaterów i całą intrygę od początku do końca. Wszystkie wątki muszą się rozwinąć i skończyć, przez co nie może być ich za wiele.
W „Klątwie cierni” główny wątek był całkiem dobry, kilka taj...

Rozwiń Zwiń