Seria ,,Felix, Net i Nika" zawsze mnie zaskakuje i teraz nie było inaczej. Każdemu polecam przeczytać WSZYSTKIE części.

Seria ,,Felix, Net i Nika" zawsze mnie zaskakuje i teraz nie było inaczej. Każdemu polecam przeczytać WSZYSTKIE części.

Bezpośrednia kontynuacja historii o wystrzelonej amatorskiej rakiecie z perfekcyjnym finałem.

Jestem pełna podziwu dla zgrabnego i satysfakcjonującego pomysłu na zamknięcie kolejnego przygody paczki przyjaciół. Kolejne zdarzenia to fascynujący spektakl z udziałem nowoczesnych technologii, robotów, sztucznej inteligencji, niebanalnego poczucia humoru i wielu dojrzałych myśli. Po raz kolejny autor dał czytelnikom nie tylko warstwę rozrywkową, ale i przestrzeń do przemyśleń i rozwoju.

Z przyjemnością wróciłam do niej po latach i na nowo przypominałam sobie zdarzenia, odkrywając też kolejne smaczki, a także dostrzegając korelacje ze znanymi już kolejnymi tomami. Po raz kolejny zostałam utrzymana w przekonaniu, że nie bez powodu nazywam to jedną z moich ulubionych serii :)

Bezpośrednia kontynuacja historii o wystrzelonej amatorskiej rakiecie z perfekcyjnym finałem.

Jestem pełna podziwu dla zgrabnego i satysfakcjonującego pomysłu na zamknięcie kolejnego przygody paczki przyjaciół. Kolejne zdarzenia to fascynujący spektakl z udziałem nowoczesnych technologii, robotów, sztucznej inteligencji, niebanalnego poczucia humoru i wielu dojrzałych...

Super książka. Bardzo ale, to bardzo wciąga.
Jest to 6 tom serii Felix, Net i Nika. Bardzo wciągająca, przyjemnie się czyta. Super wątki.
Kocham serie FNiN. ❤️ Już nie mogę doczekać się jak przeczytaj kolejną (7) książkę z serii ❤️.

Super książka. Bardzo ale, to bardzo wciąga.
Jest to 6 tom serii Felix, Net i Nika. Bardzo wciągająca, przyjemnie się czyta. Super wątki.
Kocham serie FNiN. ❤️ Już nie mogę doczekać się jak przeczytaj kolejną (7) książkę z serii ❤️.

Książka świetna ale zakończenie mogłoby być krótsze.

Książka świetna ale zakończenie mogłoby być krótsze.

Tom 6 jest kontynuacją tomu 5. Czytelnik dowie się z niego, czy ostatecznie udało się bohaterom uratować Warszawę przed spadającą rakietą i grożącą jej zagładą.
A także czy ruch oporu utworzony przez uczniów przeszkodził dyrektorowi w doprowadzeniu certyfikacji jakościowej do szczęśliwego końca?
Znajdziecie w książce również odpowiedź na pytanie: kto i dlaczego dopuścił się tytułowego „orbitalnego spisku”.
Nadal bez odpowiedzi zostaje temat fluskaków.
Bardzo podobał mi się pomysł „paruwek” i „musztardy saperskiej” oraz „nalewki z zapominajki alpejskiej”.
Superpaczka przekona się, że współpraca z rodzicami popłaca i warto zwracać się do nich z problemami oraz że posiadanie rodzeństwa nie jest takie złe.

Książkę czytałam szybko, a z wielu fragmentów śmiałam się na głos.
Autor ukazał paletę ludzkich charakterów. Naiwność starszych i młodych, ale również ponadprzeciętność jednych i drugich. Zawarł w niej stronniczość telewizji i „ciemną stronę” polityki. A w to wszystko wplótł m.in. „Pompka i Prumcię”, sztuczną inteligencję, Golema Golema i mikroboty.

Na pewno nie będziecie żałowali czasu spędzonego na czytaniu tego tomu. Polecam.


 

Tom 6 jest kontynuacją tomu 5. Czytelnik dowie się z niego, czy ostatecznie udało się bohaterom uratować Warszawę przed spadającą rakietą i grożącą jej zagładą.
A także czy ruch oporu utworzony przez uczniów przeszkodził dyrektorowi w doprowadzeniu certyfikacji jakościowej do szczęśliwego końca?
Znajdziecie w książce również odpowiedź na pytanie: kto i dlaczego dopuścił...

Świetna kontynuacja poprzedniej części o Orbitalnym Spisku. Jak potoczą się dalsze losy rakiety i czy uda się ją powstrzymać? Wiele pytań które znajdą odpowiedź, ciekawa fabuła i jak zwykle u Rafała Kosika nowoczesne technologie. A to wszystko okraszone zwrotami akcji. Seria trzyma poziom i warto sięgnąć po drugi tom mini cyklu o Orbitalnym Spisku.

Świetna kontynuacja poprzedniej części o Orbitalnym Spisku. Jak potoczą się dalsze losy rakiety i czy uda się ją powstrzymać? Wiele pytań które znajdą odpowiedź, ciekawa fabuła i jak zwykle u Rafała Kosika nowoczesne technologie. A to wszystko okraszone zwrotami akcji. Seria trzyma poziom i warto sięgnąć po drugi tom mini cyklu o Orbitalnym Spisku.

To co fajni autora lubią najbardziej. Technologia!

To co fajni autora lubią najbardziej. Technologia!

Fajne, chociaż główni bohaterowie mają niezwykłe moce na przykład Felix umie konstruować jakieś roboty, Net kumpluje się ze sztuczną inteligencją, którą sam stworzył. Nika ma zdolności telekinetyczne, czyli że może za pomocą umysłu przemieszczać różne obiekty i w ogóle nie ma rodziców... Trochę dziwne.

Fajne, chociaż główni bohaterowie mają niezwykłe moce na przykład Felix umie konstruować jakieś roboty, Net kumpluje się ze sztuczną inteligencją, którą sam stworzył. Nika ma zdolności telekinetyczne, czyli że może za pomocą umysłu przemieszczać różne obiekty i w ogóle nie ma rodziców... Trochę dziwne.

Hmmm, książka troszkę sprawia wrażenie, że wątek rakiety został bardzo sztucznie wydłużony. Miało się wrażenie, że powinien być koniec a tu zonk! Nie ma tak łatwo. Choć po namyśle stwierdzam, że autor raz jeszcze pokazał, że ta książka jest bardzo potrzebna nastolatkom. W bardzo przejrzysty, zabawny, mocno przekoloryzowany sposób, pokazał, jak działa polityka i telewizja. Serio, to wszystko w rzeczywistości działa dokładnie tak samo, jak w tej książce, może tylko manipulacja jest bardziej ukryta i przemyślana. Niemniej, wszystko łykamy tak samo. Po namyśle daję jeszcze jedną gwiazdkę w górę, za bardzo ważną i potrzebną lekcję.

Przeczytałam pod poprzednią częścią bardzo ciekawą opinią o czasie fabularnym. Po namyśle przyznaję rację, trochę jest to denerwujące, że pierwszy tom to niemal cały rok szkolny, drugi to wakacje, trzeci, dwa-trzy miesiące, czwarty kilka tygodni, piąty trzy tygodnie a ta część tydzień. W tym tempie nie wiem, kiedy oni ukończą to gimnazjum, a ja bardzo liczę na to, że poznamy ich losy dalej (dodam, że swoją przygodę z FNiN skończyłam na Trzeciej Kuzynce z dziesięć lat temu, więc nie mam pojęcia, nawet w ogólnym zakresie, o czym są tomy 8-15 [nie chcę sobie robić spoilerów, więc nawet nie czytam opisów od wydawcy. Jak kupię, to przeczytam, wybaczcie, taki ze mnie wkurzający typ człowieka XD]). No i też chcę się dowiedzieć, o czym Net pomyślał, że faceci w Instytucie kazali mu poczekać co najmniej rok :D

Bardzo podobał mi się wątek babci Adelajdy i rozwój relacji między świeżo urodzonym i świeżo upieczonym rodzeństwem. I nie mogę się wprost doczekać, jakie imiona otrzymają. No kurczę, dzieciaki mają już dwa miesiące, wypadałoby im nadać jakieś imię (już nie mówiąc o tym, że na pewno już na jakieś imiona są zarejestrowane, ale znając poprzednie części, biurokracja nie jest ważna w powieściach Kosika, co nie?),denerwuje mnie już trochę to nazywanie ich Pompkiem i Prumcią. Ogólnie przyjemny jest fakt, że powoli poznajemy historie rodzin całej superpaczki. Nie są tylko gimnazjalistami, ale również dziećmi, starszymi bratami, wnuczkami, samodzielnymi osobami, sąsiadami, ludźmi, którzy mają swoje problemy i swoje przyzwyczajenia.

Czy tylko mnie nieustannie męczy pytanie, jak na imię miał Net, zanim nazwał się Netem? :D

Hmmm, książka troszkę sprawia wrażenie, że wątek rakiety został bardzo sztucznie wydłużony. Miało się wrażenie, że powinien być koniec a tu zonk! Nie ma tak łatwo. Choć po namyśle stwierdzam, że autor raz jeszcze pokazał, że ta książka jest bardzo potrzebna nastolatkom. W bardzo przejrzysty, zabawny, mocno przekoloryzowany sposób, pokazał, jak działa polityka i telewizja....

Nawet spoko, ale czegoś mi brakowało.

Nawet spoko, ale czegoś mi brakowało.