Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niby autorka mądra i wykształcona ale ja osobiście nie chciałabym trafić do takiego psychologa. Momentami autorka wydaje się mocno osadzającą osoby które sobie w życiu nie radzą z powodu krzywd w dzieciństwie. Ja rozumiem, że to ma zachęcać do wzięcia odpowiedzialności z własne życie ale jakoś tak oschle i chłodno wybrzmiewa. I do tego umniejszanie krzywdom, „krzywda jest zawsze subiektywna”, hmm.. nie wiem czy się zgodzę. Ocenianie sytuacji jakiś znajomych, ze starsza siostra po pójściu na terapie odcięła się od rodziny, ze „terapia ma budować, a nie burzyć” - może dla tamtej osoby to właśnie było budujące. Hasła, że w wieku 30 lat powinno się mieć „dobrego męża” i parkę dzieci.. Ta książka momentami bardziej irytuje niż podnosi

Niby autorka mądra i wykształcona ale ja osobiście nie chciałabym trafić do takiego psychologa. Momentami autorka wydaje się mocno osadzającą osoby które sobie w życiu nie radzą z powodu krzywd w dzieciństwie. Ja rozumiem, że to ma zachęcać do wzięcia odpowiedzialności z własne życie ale jakoś tak oschle i chłodno wybrzmiewa. I do tego umniejszanie krzywdom, „krzywda jest...

Książka bardzo mi się dłużyła, kilka razy miałam ochotę ją przerwać ale ostatecznie udało mi się dotrwać do końca. To co najbardziej mnie irytowało to nie wnoszące nic wątki, lub opisy sytuacji, które nie wiem po co znalazły się w tej książce - np. wątek różowego samochodu Meyera albo opis wypadku Weroniki na rondzie. Jeden z głównych bohaterów - Szerszeń - bardzo irytująca postać, rozwiązanie sprawy przypadło głównie jemu, wiec czytelnik musiał się z nim męczyć przez większość książki - seksistowskie komentarze, zero wnikliwości, oczywiste błędy w prowadzeniu śledztwa, bezmyślność - to cechy które towarzyszyły bohaterowi. Rozumiem, ze miała to być postać po części komediowa, niestety wyszło bardziej żenująco, niż zabawnie. Z kolei wątek miłosny i postać Weroniki - z jednej strony plus za to, ze autorka chciała pokazać coś głębszego - przemianę bohaterki i jej emocjonalne rozterki, a z drugiej strony jej zakochanie oraz dylematy z tym związane bardziej pasowały do zagubionej nastolatki niż prawniczki odnoszącej sukcesy . Zakończenie - kto zabił, a raczej zlecił - niezbyt zaskakujące, można było się wcześniej spokojnie domyśli, jednak trzeba przyznać autorce, ze cała intryga została dość ciekawie skomponowana.

Książka bardzo mi się dłużyła, kilka razy miałam ochotę ją przerwać ale ostatecznie udało mi się dotrwać do końca. To co najbardziej mnie irytowało to nie wnoszące nic wątki, lub opisy sytuacji, które nie wiem po co znalazły się w tej książce - np. wątek różowego samochodu Meyera albo opis wypadku Weroniki na rondzie. Jeden z głównych bohaterów - Szerszeń - bardzo irytująca...