Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To trochę jakby pójść na terapię. Skomplikowana relacja matka-córka z dusznym i głośnym Nowym Jorkiem w tle. Wspaniała!

To trochę jakby pójść na terapię. Skomplikowana relacja matka-córka z dusznym i głośnym Nowym Jorkiem w tle. Wspaniała!

Świetny pomysł na książkę, dobrze się czyta, fajnie napisana,ale tak o 300 stron za długa , przez co skutecznie zanika przyjemność czytania, a wkrada się męka. Ja się męczyłam.

Świetny pomysł na książkę, dobrze się czyta, fajnie napisana,ale tak o 300 stron za długa , przez co skutecznie zanika przyjemność czytania, a wkrada się męka. Ja się męczyłam.

Zwyczajnie przekoksili tę historię :D A zapowiadało się tak dobrze! Pozostał niedosyt ;)

Zwyczajnie przekoksili tę historię :D A zapowiadało się tak dobrze! Pozostał niedosyt ;)

O pokoleniowej dziurze w duszy. Nie mogłam się oderwać.

O pokoleniowej dziurze w duszy. Nie mogłam się oderwać.

jak zaczynam czytać Murakamiego, to automatycznie w powietrzu czuć już jesień :) i to taki zbiór właśnie - na jesienne deszczowe popołudnie, może dwa.

jak zaczynam czytać Murakamiego, to automatycznie w powietrzu czuć już jesień :) i to taki zbiór właśnie - na jesienne deszczowe popołudnie, może dwa.

bardzo zwyczajna, bardzo magiczna, bardzo się nawzruszałam, ale ja się tanio wzruszam :p

bardzo zwyczajna, bardzo magiczna, bardzo się nawzruszałam, ale ja się tanio wzruszam :p