Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jest to jedna z najtrudniejszych powieści z gatunku fantasy jakie czytałem. Pełna oryginalnego rytmu, chaosu, wulgarności i bezczelności, a przy tym przepełniona niepoznaną mitologią i charyzmatycznymi bohaterami.
Ciche i skryte idealistyczne dzieło obudowane w grubą i spękaną powłokę nihilizmu. Mimo ciężkiej i żmudnej przeprawy pozostawia silnie tętniące źródło w pamięci.

Jest to jedna z najtrudniejszych powieści z gatunku fantasy jakie czytałem. Pełna oryginalnego rytmu, chaosu, wulgarności i bezczelności, a przy tym przepełniona niepoznaną mitologią i charyzmatycznymi bohaterami.
Ciche i skryte idealistyczne dzieło obudowane w grubą i spękaną powłokę nihilizmu. Mimo ciężkiej i żmudnej przeprawy pozostawia silnie tętniące źródło w pamięci.

Wojna, mimo że to słowo w rodzaju żeńskim, to z kobiety nie ma w sobie niczego. Czy reportaż noblistki udowadnia tę tezę? Jak najbardziej.
Zbiór krótkich, czasami wyjątkowo krótkich świadectw udowadnia o potędze kobiecej wrażliwości, o stronieniu od nienawiści, o dawaniu życia, gdy wokół śmierć wygrywała na każdym kroku.
Dzieło Aleksijewicz traktuje przede wszystkim o emocjach, nie napastuje historycznymi faktami, a dąży do ciągłego wyłuskiwania wrażeń z odbiorcy. Autorka założyła, że napisze książkę obrzydliwą, ale rykoszetem stworzyła też utwór z niebywałym feministycznym pięknem, tętniący kobiecą miłością.
Czy stworzono arcydzieło?
Dla mnie niewiele zabrakło, ze względu na dobór konkretnych historii, niekiedy powtarzalnych, często przepełnionych naturalistycznym zapisem rozmowy, pełnym chaosu, który wybijał z rytmu.
Mimo wszystko, jest to niesamowicie ważna pozycja, jedna z najważniejszych wśród gatunku reporterskiego i z całym przekonaniem ją polecam!

Wojna, mimo że to słowo w rodzaju żeńskim, to z kobiety nie ma w sobie niczego. Czy reportaż noblistki udowadnia tę tezę? Jak najbardziej.
Zbiór krótkich, czasami wyjątkowo krótkich świadectw udowadnia o potędze kobiecej wrażliwości, o stronieniu od nienawiści, o dawaniu życia, gdy wokół śmierć wygrywała na każdym kroku.
Dzieło Aleksijewicz traktuje przede wszystkim o...

Wielopokoleniowa powieść o trudach emigracji i asymilacji w sąsiednim państwie oraz o konsekwencjach tej decyzji. Bardzo wartościowa historia, która pozwoliła mi lepiej zrozumieć naród koreański oraz dowiedzieć się o niebywale trudnej historii jaką obywatele tego państwa musieli napisać swoim cierpieniem. W zasadzie można się doszukać ogromu podobieństw między historią Polski a Korei.
Postaci ciekawe, różne, jednakże małym minusem dla mnie było nierówne tempo polegające na nieodpowiednim zwalnianiu lub przyspieszaniu wątków.
Polecam bardzo tę powieść dla pogłębienia empatii do jakże daleko położonego, ale jakże braterskiego narodu Koreańskiego.

Wielopokoleniowa powieść o trudach emigracji i asymilacji w sąsiednim państwie oraz o konsekwencjach tej decyzji. Bardzo wartościowa historia, która pozwoliła mi lepiej zrozumieć naród koreański oraz dowiedzieć się o niebywale trudnej historii jaką obywatele tego państwa musieli napisać swoim cierpieniem. W zasadzie można się doszukać ogromu podobieństw między historią...