Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zachęcony lekturą "Skrwawionych ziem" sięgnąłem po "Czarne ziemie" i mogę powiedzieć, że się nie zawiodłem choć książka różni się trochę perspektywą spojrzenia na holokaust. Nie są to wyłącznie liczby i miejsca lecz również próba opisu dlaczego tak a nie inaczej potoczyła się historia i dlaczego ludzie, którzy nie byli jawnymi antysemitami "przyłożyli ręce" do masowych mordów, często nawet zabijając więcej Żydów niż sam okupant. Książka zawiera wiele ciekawych informacji na temat stosunku przedwojennej Polski do pomysłu nowego państwa żydowskiego. Zakończenie z kolei jest swego rodzajem przestrogą przed powtórką z historii (nawiązanie do rzezi w Rwandzie czy obecnej wojny na Ukrainie).

Zachęcony lekturą "Skrwawionych ziem" sięgnąłem po "Czarne ziemie" i mogę powiedzieć, że się nie zawiodłem choć książka różni się trochę perspektywą spojrzenia na holokaust. Nie są to wyłącznie liczby i miejsca lecz również próba opisu dlaczego tak a nie inaczej potoczyła się historia i dlaczego ludzie, którzy nie byli jawnymi antysemitami "przyłożyli ręce" do masowych...

Zawsze zastanawiałem się "co w duszy gra" naszym sąsiadom zza Buga (w szeroko pojętym znaczeniu) i gdy tylko wpadła mi w ręce książka Swietłany Aleksiejewicz pomyślałem, że być może znajdę choć namiastkę odpowiedzi. Nie zawiodłem się. Książka napisana lekkim językiem w formie podobnej do reportażu, gdzie bohaterami są ludzie sowieccy, w większości tęskniący za upadłym imperium. Wraz z upadkiem ZSRR ich życie zmieniło się diametralnie a ich duma została podeptana. Kiedyś obywatele imperium atomowego, dziś obywatele kraju ogarniętego korupcją, gdzie byli partyjniacy dokonali ogromnego uwłaszczenia na majątku narodowym. My, Polacy chyba nigdy w pełni nie zrozumiemy tego, iż Rosjan nie boli najbardziej bieda, która dotyka ogromną cześć społeczeństwa i że w czasach ZSRR (zwłaszcza w okresie kolektywizacji oraz wielkiej czystki lat 30-tych) ich rodziny, przyjaciele i znajomi byli zsyłani czy nawet eksterminowani bez powodu ale to, że już nikt nie boi się ich ojczyzny tak jak w czasach zimnej wojny. Moim skromnym zdaniem pozycja warta polecenia.

Zawsze zastanawiałem się "co w duszy gra" naszym sąsiadom zza Buga (w szeroko pojętym znaczeniu) i gdy tylko wpadła mi w ręce książka Swietłany Aleksiejewicz pomyślałem, że być może znajdę choć namiastkę odpowiedzi. Nie zawiodłem się. Książka napisana lekkim językiem w formie podobnej do reportażu, gdzie bohaterami są ludzie sowieccy, w większości tęskniący za upadłym...

Była to moja pierwsza książka pana Zychowicza... i chyba nie pochylę się nad kolejną. Sęk nie tkwi w tym, że jest kiepsko napisana ale że autor czasem na siłę chce przekonać czytelnika. Do czego przekonać? Do tego, że popełniliśmy duży błąd jako naród walcząc z okupantem. Byłoby przecież jak w raju gdybyśmy się "dogadali" z Hitlerem. Rozumiem, że byli ludzie którzy w kolaboracji upatrywali korzyści dla Polski (choć w chwili kolaboracji Polska jako taka istniała tylko w w postaci rządu emigracyjnego oraz w "duszach" Polaków) ale przedstawianie ich prawie jak bohaterów i przeciwstawianie tym, którzy powodowali np. rozstrzeliwania odwetowe jest dużym nieporozumieniem.

Była to moja pierwsza książka pana Zychowicza... i chyba nie pochylę się nad kolejną. Sęk nie tkwi w tym, że jest kiepsko napisana ale że autor czasem na siłę chce przekonać czytelnika. Do czego przekonać? Do tego, że popełniliśmy duży błąd jako naród walcząc z okupantem. Byłoby przecież jak w raju gdybyśmy się "dogadali" z Hitlerem. Rozumiem, że byli ludzie którzy w...