Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Trudno mi ubrać w słowa to, co chciałabym na jej temat napisać... Więc może podejdę do niej w trochę niekonwencjonalny sposób, w duchu tego, że ona sama prezentuje pewną niekonwencjonalność. Przedstawię ją tak, jakby była mi bliską... OSOBĄ. Bo spotkanie z "Chatą", to jak spotkanie z najlepszą przyjaciółką, z którą jestem w stanie pogadać o wszystkim, także na tematy nurtujące i bolesne. Bo kto chciałby samotnie zmagać się z cierpieniem, albo prowadzić rozprawy teologiczne o Trójcy Świętej w pojedynkę? Ona słuchała mnie uważnie i mam wrażenie, że z każdym rozdziałem tłumaczyła mi od początku coś, co zdawało mi się od dawna oczywiste. Jestem osobą wierzącą, miałam styczność z wieloma kazaniami, konferencjami, tekstami teologicznymi i prawdą zawartą w Piśmie Świętym na czele. I w tym wszystkim chyba nadal jestem osobą poszukującą różnych odpowiedzi, bo Bóg jest taką Tajemnicą, której nigdy do końca człowiek nie pozna. "Chata" uświadamia mi, że to co wiem, to kropla w morzu tego czego jeszcze nie wiem i prawdopodobnie w tym świecie tego się nie dowiem lub zwyczajnie nie zrozumiem. Moje wyobrażenia o Bogu, to tylko część tego, kim naprawdę jest nasz Tata. Przy okazji dotyka naszych najbardziej wrażliwych miejsc, naszych słabości, a Ty nie musisz kryć się przed nią ze swoimi emocjami, możesz stanąć przed nią w szczerości i bezpośrednio wytknąć wszystko, co dotkliwie zatruwa Twoje życie... A ona będzię Cię pocieszać, będzie Ci cierpliwie i w spokoju tłumaczyć i zapewniam, że na długo nie opuści Twojego serca...

Może i są w niej pewne nieścisłości doktrynalne, co zapewne zostało wytknięte przez niektórych, ale do mnie przemawiają słowa pewnego jezuity: "tego rodzaju literaturę trzeba czytać jako literaturę, a nie traktak teologiczny". Po przeczytaniu "Chaty" zapewne większość będzie odczuwała zachętę, by trochę inaczej postrzegać to co wokół nas się dzieje, ale czy "inaczej" oznacza dokładnie tak jak w "Chacie"?

Polecam ją WSZYSTKIM, dokładnie KAŻDEMU, TOBIE drogi Czytelniku również. Bo poza aspektami religijno-duchowymi jest to również kawał dobrej, działającej na wyobraźnię i trzymającej w napięciu lektury. Niezwykle oryginalny pomysł, moim zdaniem ciekawy dla każdego.

Dodam na koniec: przyjaźń z "Chatą" nie kończy się wraz z ostatnią stroną, to dopiero jej początek, ale również czas, aby poznała więcej przyjaciół zaciekawionych rozmową z nią. Postanawiam więc dzielić się moją nową znajomością ze wszystkimi wokół, a póki co z niecierpliwością czekam na kolejne spotkanie, tym razem w większym gronie, w sali kinowej :)

Trudno mi ubrać w słowa to, co chciałabym na jej temat napisać... Więc może podejdę do niej w trochę niekonwencjonalny sposób, w duchu tego, że ona sama prezentuje pewną niekonwencjonalność. Przedstawię ją tak, jakby była mi bliską... OSOBĄ. Bo spotkanie z "Chatą", to jak spotkanie z najlepszą przyjaciółką, z którą jestem w stanie pogadać o wszystkim, także na tematy...