Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czytanie książek to najpiękniejsza zabawa, jaką sobie ludzkość wymyśliła

Czytanie książek to najpiękniejsza zabawa, jaką sobie ludzkość wymyśliła

Zawsze trzeba być ostrożnym z książkami i z tym, co w nich jest, bo słowa mają moc zmieniania ludzi.

Zawsze trzeba być ostrożnym z książkami i z tym, co w nich jest, bo słowa mają moc zmieniania ludzi.

Wyjdź za mnie, Tess. Wyjdź za mnie i bądź Tessą Herondale. Albo Tessą Gray, jakkolwiek chcesz się nazywać, ale wyjdź za mnie i nigdy nie opuszczaj, bo nie mógłbym znieść kolejnego dnia mojego życia bez ciebie.

Wyjdź za mnie, Tess. Wyjdź za mnie i bądź Tessą Herondale. Albo Tessą Gray, jakkolwiek chcesz się nazywać, ale wyjdź za mnie i nigdy nie opu...

Znasz to uczucie, kiedy czytasz książkę i wiesz, że to będzie tragedia, czujesz, że nadciąga ciemność i zimno, widzisz, że sieć zaciska się wokół postaci, które żyją na jej stronicach. Ale jesteś przywiązany do tej historii, jakbyś był wleczony za powozem, nie możesz się go puścić ani zmienić kierunku.

Znasz to uczucie, kiedy czytasz książkę i wiesz, że to będzie tragedia, czujesz, że nadciąga ciemność i zimno, widzisz, że sieć zaciska się ...

Równie wspaniale jest kochać, jak być kochanym. Miłości nie da się zmarnować

Równie wspaniale jest kochać, jak być kochanym. Miłości nie da się zmarnować

- O Boże, prześladujesz mnie jak zaraza! - warknęłam. - Kunsztownie wymyślona, koronkowo subtelna i totalnie epicka alegoria dysonansu poznawczego - orzekł. - Cóż, dzięki. To jeden z najbardziej wyszukanych komplementów, jakie usłyszałem. - Nie odróżniasz dżumy od cholery, Noah. - Bo dla mnie to jedna cholera.

- O Boże, prześladujesz mnie jak zaraza! - warknęłam. - Kunsztownie wymyślona, koronkowo subtelna i totalnie epicka alegoria dysonansu poz...

- Ofiaruj mi pocałunek, który zostanie ze mną do naszego następnego spotkania. Patch w milczeniu pożerał mnie gorącym wzrokiem.

- Ofiaruj mi pocałunek, który zostanie ze mną do naszego następnego spotkania. Patch w milczeniu pożerał mnie gorącym wzrokiem.

-Jakim cudem ty w ogóle masz przyjaciół, Noach? -Sam się nad tym zastanawiam. - zagryzł w zębach plastikową słomkę - Pytam serio. Mój dociekliwy umysł lubi wiedzieć. Zmarszczył czoło, ale dalej patrzył przed siebie. -Jednak ich nie mam. -Prawie mnie nabrałeś. -Łatwo cię nabrać. To mnie zabolało -Niech cię diabli wezmą - powiedziałam spokojnie -Dawno to zrobili.

-Jakim cudem ty w ogóle masz przyjaciół, Noach? -Sam się nad tym zastanawiam. - zagryzł w zębach plastikową słomkę - Pytam serio. Mój dociek...

Popatrzyłam na niego spod zmrużonych powiek: - Jesteś straszny. Uśmiechnął się i delikatnie musnął mnie palcem po nosie. - A ty jesteś moja - powiedział i odszedł.

Popatrzyłam na niego spod zmrużonych powiek: - Jesteś straszny. Uśmiechnął się i delikatnie musnął mnie palcem po nosie. - A ty jesteś moja...