Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Podczas czytania otaczało mnie ciągle uczucie przygnębienia i jakby wiedza, że to i tak nie skończy się dobrze. Nie zmieniał tego fakt, że bohaterowie żyli nadzieją i własnymi wyobrażeniami o szczęśliwym końcu. I nawet jeśli w pewnym momencie dostajemy obraz naszych kochanków, którzy dostali jednak okazję na chwilę wspólnego szczęścia, okazuje się znów fikcją i przekrętem Briony.

Jak błędna ocena sytuacji dziecka połączona z jakimś rodzajem rozgoryczenia, dziecięcego niespełnienia, zemsty i wmówienia sobie błędnego przeświadczenia może raz na zawsze rozbić na kawałki życie i szczęście ludzi.

Rzadko czuję aż taką antypatię do bohaterów książek (zwłaszcza jeśli są dziećmi) jaką czułam do Briony. Czytałam to wszystko z wyrazem zniesmaczenia, roztargnienia i zdenerwowania przez jej błędne rozważania i wyciąganie bezsensownych wniosków. A biorąc pod uwagę fakt, że jestem niepoprawną romantyczką boli mnie, że przez nią Robbie i Cecilia nigdy nie dostali swojej szansy i spędzili resztę swojego życia osobno i w nadziei, że wkrótce będą razem.

Tytułowa 'pokuta' Briony...co to za pokuta? Nieadekwatna do wyrządzonych czynów. To, że całe życie spędziła na obwinianiu siebie nie usprawiedliwi i nie naprawi tego co zrobiła. W efekcie dożywa późnych lat starości, ma kontakt z rodziną i jest pisarką (o czym przecież zawsze marzyła). To że łapie ją choroba to nie jest znów nic nadzwyczajnego w jej wieku.

Mam bardzo mieszane uczucia po przeczytaniu książki. Nie jest książką, która przechodzi bez echa w głowie, zostawiła mnie raczej w stanie rozbicia... Ostatnia strona (czy półtorej), gdzie dowiadujemy się tak naprawdę co stało się z naszymi romantycznymi bohaterami jest bardzo... smutna. I w tym jedynym momencie chciałabym, aby fikcja i wizja Brony o ich życiu była taka jak to wymyśliła.

Podczas czytania otaczało mnie ciągle uczucie przygnębienia i jakby wiedza, że to i tak nie skończy się dobrze. Nie zmieniał tego fakt, że bohaterowie żyli nadzieją i własnymi wyobrażeniami o szczęśliwym końcu. I nawet jeśli w pewnym momencie dostajemy obraz naszych kochanków, którzy dostali jednak okazję na chwilę wspólnego szczęścia, okazuje się znów fikcją i przekrętem...