Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Uwielbiam komisarza Kruka za jego cięte riposty, sarkazm, ironię i czarny humor. Te książki czyta się dla niego.

Uwielbiam komisarza Kruka za jego cięte riposty, sarkazm, ironię i czarny humor. Te książki czyta się dla niego.

Super kryminał. Posiada wszystko to czego po kryminale się spodziewamy ale podane w taki sposób, że nie mamy wrażenia, że już to gdzieś kiedyś czytaliśmy.
Główny bohater Leopold Bilski niesłychanie przypadł mi do gustu i aż żałuję że to ostatnia książka z jego udziałem.
Piękne, mądre i nieprzekombinowane zakończenie trylogii. Swietnie wyważona ilość wątków, nie jest ich za dużo ale jest ich wystarczająco by trzymać w napięciu i wzbudzać ciekawość do samego końca.
Fajnie oddany klimat Sopotu z czasów PRL, jednym słowem - warto!
Warto przeczytać, warto zaangażować się w tą historię, warto zarwad nockę żeby do czytać a potem żałować, że już się skończyło 😉

Super kryminał. Posiada wszystko to czego po kryminale się spodziewamy ale podane w taki sposób, że nie mamy wrażenia, że już to gdzieś kiedyś czytaliśmy.
Główny bohater Leopold Bilski niesłychanie przypadł mi do gustu i aż żałuję że to ostatnia książka z jego udziałem.
Piękne, mądre i nieprzekombinowane zakończenie trylogii. Swietnie wyważona ilość wątków, nie jest ich za...

Powiedzieć że ta książka robi w mózgu bałagan to właściwie nic nie powiedzieć.
Ciężko jest się połapać we wszystkich zawartych tu wątkach, zrozumieć kto z kim gdzie i dlaczego. Ogólnie odnosi się wrażenie że 3 poprzednie części czytało się niepotrzebnie bo to co w nich zawarte ostatecznie i tak nie ma znaczenia. Czytelnik ma wrażenie że został wsadzony gdzieś w środek historii, którą powienien znać ale tak naprawdę wszystko to jest dla niego totalną nowością.
Dodatkowo bardzo mocno daje się tutaj we znaki pewna maniera pisarska Pani Katarzyny Bondy a mianowicie to, że ona kocha dygresje i zbaczanie z tematu tylko dla samej sztuki opowiadania.
Czasem jest to fajne ale w większości przypadków jest to po prostu irytujące. Dla przykładu jeśli mamy dwóch bohaterów którzy siedzą w knajpie i obsługuje ich kelnerka to możemy być pewni że przez następne 5 stron zostanie nam opowiedziany cały ciąg przyczynowo skutkowy, który sprawił ze dana kelnerka stoi właśnie tu i teraz przy tym stoliku w tej knajpie i który jak się okaże na koniec nie ma Nic wspólnego z właściwą fabuła i w zaden sposób na nią nie wpływa.
Byłoby to fajne gdyby nie fakt że książka i bez tego ma już miliard wątków w których ciężko się połapać. Wszystko to jakieś takie niepotrzebnie pogmatwane, przekombinowane i zawikłane. Dobrze, że to już ostatnia część bo kolejnej napisanej w takim chaotycznym tonie na pewno bym nie wytrzymała do końca.

Powiedzieć że ta książka robi w mózgu bałagan to właściwie nic nie powiedzieć.
Ciężko jest się połapać we wszystkich zawartych tu wątkach, zrozumieć kto z kim gdzie i dlaczego. Ogólnie odnosi się wrażenie że 3 poprzednie części czytało się niepotrzebnie bo to co w nich zawarte ostatecznie i tak nie ma znaczenia. Czytelnik ma wrażenie że został wsadzony gdzieś w środek...