Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książki to notoryczni Porzucani: gdy je odkładasz, mogą na ciebie czekać wiecznie, a gdy poświęcisz im uwagę, zawsze odwzajemniają twoją miłość.

Książki to notoryczni Porzucani: gdy je odkładasz, mogą na ciebie czekać wiecznie, a gdy poświęcisz im uwagę, zawsze odwzajemniają twoją mił...

-Powiedz coś żebym nie czuł się tak głupio. -Nie czuj się głupio, Park. -Dzięki.

-Powiedz coś żebym nie czuł się tak głupio. -Nie czuj się głupio, Park. -Dzięki.

Eleonora miała rację - nigdy nie wyglądała ładnie. Wyglądała jak dzieło sztuki, a sztuka nie może być po prostu ładna; sztuka ma wywoływać emocje.

Eleonora miała rację - nigdy nie wyglądała ładnie. Wyglądała jak dzieło sztuki, a sztuka nie może być po prostu ładna; sztuka ma wywoływać e...

Lubił książki, ponieważ uwielbiał sam akt czytania, magię przemieniającą linie na papierze w słowa w jego głowie.

Lubił książki, ponieważ uwielbiał sam akt czytania, magię przemieniającą linie na papierze w słowa w jego głowie.

Morał z tej historii jest taki, że nie pamiętamy co się stało. To, co pamiętamy, staje się tym, co się wydarzyło.

Morał z tej historii jest taki, że nie pamiętamy co się stało. To, co pamiętamy, staje się tym, co się wydarzyło.

-Naprawdę w to wierzysz?- zapytała -Co? -Że... będziemy mieć inne szanse? Że w ogóle będziemy mieć jakąś szanse? -Tak. Nie ważne, co się wydarzy- powiedziała mocno.- Nie wracam do domu. -Wiem. Była cicho. -Nie ważne co się wydarzy- powiedział Park.- Kocham Cię. Zarzuciła ramiona dookoła jego talii, a on ją przytulił. -Po prostu nie mogę uwierzyć, że życie dało nam siebie nawzajem- powiedział- i następnie odebrało. -Ja mogę.-powiedziała- Życie to drań. Trzymał ją ciaśniej i przycisnął twarz do jej szyi. -Ale to zależy od nas...-powiedział miękko.- Od nas zależy, czy tego nie stracimy.

-Naprawdę w to wierzysz?- zapytała -Co? -Że... będziemy mieć inne szanse? Że w ogóle będziemy mieć jakąś szanse? -Tak. Nie ważne, co się wy...

-Powiedz coś. -Nie wiem, co powiedzieć. -Powiedz coś, żebym nie czuł się jak idiota. -Nie czuj się jak idiota, Park.

-Powiedz coś. -Nie wiem, co powiedzieć. -Powiedz coś, żebym nie czuł się jak idiota. -Nie czuj się jak idiota, Park.

I czuł, że jest zupełnie niewyjątkowy w najlepszy możliwy sposób.

I czuł, że jest zupełnie niewyjątkowy w najlepszy możliwy sposób.

-Nic, co było przed tobą, się nie liczy - zapewnił ją. - I nie potrafię sobie w ogóle wyobrazić czegokolwiek po tobie.

-Nic, co było przed tobą, się nie liczy - zapewnił ją. - I nie potrafię sobie w ogóle wyobrazić czegokolwiek po tobie.