Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Richard Dawkins przez lata swojej kariery naukowej zdążył się już stać głównym wrogiem kreacjonistów, a i wielu wyznawców innych religii czy religijnych systemów filozoficznych patrzy na niego krzywym okiem. Zasłużył sobie, trzeba przyznać - "Bój urojony" godzi w wiarę każdym niemal zdaniem, a Dawkins zdaje się mieć z tego niezwykły ubaw.
Autor za cel stawia sobie uświadamianie czytelników, że nie ma żadnych dowodów na istnienie wyższej siły kierującej wszechświatem. Ateistów utwierdza w swoich przekonaniach, osoby wierzące pragnie do swoich racji namówić. Kto wie, może mu się udaje.
Przyznać muszę, że zadziwiające są recenzje zawierające sformułowania "ta książka była bardzo potrzebna, to jak otwarcie oczu". Dziwi mnie też, że tak wiele osób uznaje ją za jedną z ważniejszych lektur w życiu. Nie dlatego, że książka jest zła, a tezy stawiane przez autora infantylne. Raczej dlatego, że tezy, bez względu na to czy za, czy przeciw, pozostają bez dowodu. A jeśli dowód ma, to w polemice np. z kreacjonistami, których opinie formułowane są w opozycji do nauki i obalenie takiego myślenia jest dziecinnie prostym zadaniem.
Możliwe że moja recenzja będzie zaskakująca, zwłaszcza dla osób, które z pełnym przekonaniem wskazują "Boja urojonego" jako książkę wybitną i rewolucyjną - ja uważam, że taka nie jest. Chyba, że jest to pierwsza popularnonaukowa lektura w życiu czytelnika.
Nadmienić jednak muszę, że dzieło Dawkinsa czyta się przyjemnie. Autor pisać potrafi i czyni to sprawnie, często zabawną anegdotą rozładowując napięcie wynikające z polemiki na trudny temat.
Reasumując..
Czy "Boga urojonego" warto przeczytać? Tak. To ułożona wiedza na temat różnych wierzeń i religii i wiele kontrargumentów ze strony Dawkinsa. Czy jest to lektura rewolucyjna? Zdecydowanie nie. Każdy, kto posiada elementarną wiedzę z zakresu choćby biologii (i teorii ewolucji), wie czym był Wielki Wybuch i ma pojęcie o tym, co jest zapisane w Biblii, a także jaki wpływ miały religie na kształtowanie się historii ludzkości, nie będzie zaskoczony, no chyba że przesadnym gloryfikowaniem tej bardzo solidnej książki.

Richard Dawkins przez lata swojej kariery naukowej zdążył się już stać głównym wrogiem kreacjonistów, a i wielu wyznawców innych religii czy religijnych systemów filozoficznych patrzy na niego krzywym okiem. Zasłużył sobie, trzeba przyznać - "Bój urojony" godzi w wiarę każdym niemal zdaniem, a Dawkins zdaje się mieć z tego niezwykły ubaw.
Autor za cel stawia sobie...

"Grona gniewu" to absolutna klasyka literatury amerykańskiej z nurtu prozy naturalistycznej. Poruszająca opowieść o farmerach, którzy w związku z reformami rolnymi i zastępowaniem ludzi maszynami, zmuszeni są do poszukiwania pracy na zachodzie Stanów Zjednoczonych.
Steinbeck w mistrzowski sposób prowadząc narrację nie tylko uczy nas historii ale i wskazuje zagrożenia płynące z kapitalizmu i wyzysku jednostek.
"Grona gniewu" przeczytać należy, gdyż lektura pozwoli niejednemu czytelnikowi docenić dobrobyt, w którym przyszło nam żyć. Bo to nie tylko znakomita, poruszająca proza lecz również ostrzeżenie dla ludzkości.

"Grona gniewu" to absolutna klasyka literatury amerykańskiej z nurtu prozy naturalistycznej. Poruszająca opowieść o farmerach, którzy w związku z reformami rolnymi i zastępowaniem ludzi maszynami, zmuszeni są do poszukiwania pracy na zachodzie Stanów Zjednoczonych.
Steinbeck w mistrzowski sposób prowadząc narrację nie tylko uczy nas historii ale i wskazuje zagrożenia...

"Ręka mistrza" uważana jest przez krytyków prozy Kinga za jedną z najlepszych książek mistrza literatury grozy w ostatnich latach. Po lekturze mogę z całą pewnością zgodzić się z tymi opiniami, a dowodem jest choćby fakt, że książka została przeze mnie pochłonięta.
Autor przenosi nas na Florydę, oazę spokoju dla osób w podeszłym wieku, gdzie osiada główny bohater powieści, Edgar Freemantle. Będący ofiarą poważnego wypadku, a jednocześnie bardzo bogaty przedsiębiorca na emeryturze, nie posiada jednej ręki, ma też problemy z chodzeniem oraz napadami wściekłości. Edgarowi przyjdzie egzystować na niewielkiej wysepce, zwanej Duma Key, gdzie nie tylko zacznie dochodzić do siebie i porządkować swoje życie (również emocjonalne) ale i odkryje w sobie niezwykły talent plastyczny.
"Ręka mistrza" urzeka atmosferą - poczujesz się, Czytelniku, mieszkańcem Florydy, poczujesz w nozdrzach świeżą morską bryzę, a jeśli dobrze się wsłuchasz, dojdzie do Ciebie odgłos muszli uderzających o siebie w spienionych wieczornych falach.
Drugim, niewątpliwym atutem powieści, jest konstrukcja psychologiczna bohaterów, nie tylko Edgara ale i pozostałych - jego byłej żony, Pam, córek, oraz poznanego na wyspie Wiremana.
Trzecią, ostatecznie wpływającą na końcową ocenę zaletą jest fabuła. Wraz z ciekawymi bohaterami otrzymujemy lekcję historii, a także poznamy losy potężnego rodu, który miał wpływ na obecny kształt tego wybrzeża.
"Ręka mistrza" jest książką bardzo dobrą, z którą każdy fan literatury grozy powinien się zapoznać.

"Ręka mistrza" uważana jest przez krytyków prozy Kinga za jedną z najlepszych książek mistrza literatury grozy w ostatnich latach. Po lekturze mogę z całą pewnością zgodzić się z tymi opiniami, a dowodem jest choćby fakt, że książka została przeze mnie pochłonięta.
Autor przenosi nas na Florydę, oazę spokoju dla osób w podeszłym wieku, gdzie osiada główny bohater powieści,...