Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jest to bardzo wielopoziomowa historia. Opowieść o współczesnym świecie, o globalizacji, o multikulturaliźmie, o rzeczywistości post-kolonialnej... O samotności i trudności życia z "innymi". Już sam tytuł jest bardzo zagadkowy, w oryginale "Inheritance of Loss", czyli dosłownie "Odziedziczona utrata". Tłumaczenie polskie też jest bardzo ładne, ale przytaczam tutaj tytuł oryginlny, bo w sposób bardziej dosłowy oddaje tę paradokralną idęę dziedziczenia "utraty". Jeśli dobrze by się nad tym zastanowić dziedziczymy zazwycaj "coś" konkretnego - dobra materialne, bogactwo, cechy charatkteru, geny... ale odziedziczyć "brak"? W moim odczuciu ten tytułowy "brak" jest brakiem porozumienia, utratą więzi, połączenia, możliwośći zrozumienia między ludźmi, kulturami, religiami... Z pokolenia na pokolenie przekazujemy sobie pewne"założenia", które ułatwiają nam odnaleźć się w świecie. Składowa takich założeń i wiedzy przekazanej bezrefleksyjnie (czy można to w ogóle nazwać wiedzą? Raczej opisem rzeczywistości...) kształtuje naszą tożsamość. Na przykład, jeden z głównych bohaterów książki, Biju, wyrusza do Nowego Jorku zarobić pieniądze. Pochodzi z malutkiej indyjskio-nepalskiej wsi i świat, który widzi jest dla niego oszałamiający, nie wie jak ma się zachować, nie ma żadnych punktów odniesienia. I nagle, spotyka Pakistańczyka. No, objawienie! Wie, co ma robić - przecież Hindusi i Pakistańczycy się nienawidzą. Więc co rano obrzuca go obelgami, i vice versa, i czuje, że ma w końcu jakiś pewny grunt pod stopami. Z czasem poznaje jednak innych imigrantów, afrykańczyków, muzułmanów, jednego z nich podziwia, a przecież ma on wszustkie cechy, dla których powinien go omijać szerokim łukiem! Te spotkania z innością rodzą w jego głowie pytania o to co jest prawdą, co przekazywanym nieświadomie, z przyzwyczajenia, odruchowo, fałszem. Ciekawa książka do analizy, wiele elementów jest wplecionych w fabułę jak złota nitka w bogatym gobelinie... Trzeba umieć ją złapać i rozszyfrować. Mogą to być cytaty o jedzeniu, o historii Indii, uważny czytelnik wiele może z tej książki wyciągnąć. Ale nie jest ona prosta i płynna, jak dla mnie. Trzeba się w nią wkręcić, ale jeśli mój opis was przekonał i chcecie poszperać trochę między liniami - to polecam :)

Jest to bardzo wielopoziomowa historia. Opowieść o współczesnym świecie, o globalizacji, o multikulturaliźmie, o rzeczywistości post-kolonialnej... O samotności i trudności życia z "innymi". Już sam tytuł jest bardzo zagadkowy, w oryginale "Inheritance of Loss", czyli dosłownie "Odziedziczona utrata". Tłumaczenie polskie też jest bardzo ładne, ale przytaczam tutaj tytuł...

Kocham tę książkę! Kocham i polecam z całego serca. Narratorem jest Momo, chłopiec mieszkający w popularnej, imigranckiej dzielnicy Paryża lat 70tych. Opisuje nam świat, który nam wydaje się być pełen patologii, ale dla niego jest jedyną normą, z którą kiedykolwiek miał styczność. Powieść ukazuje jak trudna do przekroczenia jest granica między różnymi światami w jednym społeczeństwie: bariery społeczne, ekonomiczne, edukacyjne... Nawet jeśli mówimy jednym językiem są czasem nie do przekroczenia. Ajar daje jednak nadzieję - porozumienie jest możliwe dzięki miłości. Miłości w sensie wyższym i szerszym - chęci zbliżenia się do drugiego człowieka mimo stojących między nami uprzedzeń i podania mu pomocnej dłoni. Czytajcie! :)

Kocham tę książkę! Kocham i polecam z całego serca. Narratorem jest Momo, chłopiec mieszkający w popularnej, imigranckiej dzielnicy Paryża lat 70tych. Opisuje nam świat, który nam wydaje się być pełen patologii, ale dla niego jest jedyną normą, z którą kiedykolwiek miał styczność. Powieść ukazuje jak trudna do przekroczenia jest granica między różnymi światami w jednym...

Książka na przebudzenie intelektualne - jak wiele antyutopii daje wiele do myślenia o współczesnym świecie. Do czego dąży każda cywilizacja, każdy człowiek...? Do bycia szczęśliwym! A co jeśli bycie szczęśliwym staje się obowiązkiem, rutyną, pułapką bez wyjścia...? W świetle dzisiejszych badań genetycznych, nowych zdobyczy nauki, zwłaszcza biologii, ta książka sprzed prawie wieku wystawia nam ciekawą diagnozę. Czytałam wersję z przedmową autora, w której przedstawia on ciekawą refleksję - postęp techniczny sam w sobie nie zmienia naszego życia. Szybsze pociągi, wyższe budynki... cel i użytek jest ten sam. Ale kiedy zmiany te sięgają do naszych społecznych struktur, rzeczy najważniejszych dla strukturyzacji naszego życia, czyli - rodziny, miłości, śmierci... Kiedy zmieniają sens tych pojęć - tu dopiero świat się zmienia. I nie powiedzielibyśmy, że postęp w tym wypadku zmienia go pozytywnie...

Książka na przebudzenie intelektualne - jak wiele antyutopii daje wiele do myślenia o współczesnym świecie. Do czego dąży każda cywilizacja, każdy człowiek...? Do bycia szczęśliwym! A co jeśli bycie szczęśliwym staje się obowiązkiem, rutyną, pułapką bez wyjścia...? W świetle dzisiejszych badań genetycznych, nowych zdobyczy nauki, zwłaszcza biologii, ta książka sprzed prawie...