Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Na początku zupełnie nie mogłam się przekonać do tej książki. Akcja, chociaż intrygująca, miała dla mnie zbyt dużo pobocznych wątków, które nie zawsze ciekawiły. Okazało się jednak, że to zaleta tej książki, która umożliwiła ukazanie problemu (swoją drogą całkowicie wybranego z rzeczywistości problemu) z różnych perspektyw. Poza tym, miałam bardzo dziwne wrażenie czytając ją. Lubię to nazywać "efektem korka", który na początku nie może przecisnąć się przez szyjkę butelki, ale kiedy już przebrnie przez ciężki początek to wpadnie na dobre. Ze mną było zupełnie tak samo. Pierwsza połowa książki przeczytana w 1 miesiąc (bardzo długo ją męczyłam), druga natomiast w jeden dzień. Mówi to samo za siebie

Na początku zupełnie nie mogłam się przekonać do tej książki. Akcja, chociaż intrygująca, miała dla mnie zbyt dużo pobocznych wątków, które nie zawsze ciekawiły. Okazało się jednak, że to zaleta tej książki, która umożliwiła ukazanie problemu (swoją drogą całkowicie wybranego z rzeczywistości problemu) z różnych perspektyw. Poza tym, miałam bardzo dziwne wrażenie czytając...

Do opisu życia "Stacha" zajrzałam tylko ze względu na jego córkę, Stanisławę. Okazało się, że odkryłam przez to bardzo intrygującą i frapującą osobistość. Sama książka wspaniale kształtowała mój obraz smutnego szatana. Gdybym żyła w jego czasach i znała go, na pewno uległabym jego urokowi. Na początku nawet go lubiłam i było mi go szkoda. Byłam pewna, że na prawdę kocha wszystkie te kobiety, z którymi miał romans. Sądziłam po prostu, że nie potrafi inaczej. Stopniowo zmieniał się jego obraz w moich oczach. Jak się okazało, naprawdę był szatanem o wyjątkowo smutnym losie.

Do opisu życia "Stacha" zajrzałam tylko ze względu na jego córkę, Stanisławę. Okazało się, że odkryłam przez to bardzo intrygującą i frapującą osobistość. Sama książka wspaniale kształtowała mój obraz smutnego szatana. Gdybym żyła w jego czasach i znała go, na pewno uległabym jego urokowi. Na początku nawet go lubiłam i było mi go szkoda. Byłam pewna, że na prawdę kocha...

Klasyk polskiej literatury. Książka wyjątkowo piękna, łatwa i przyjemna, a równocześnie jakże pouczająca. Gdzie można lepiej nauczyć się polskiego pozytywizmu jeśli nie w "Lalce"? Jedyna w swoim rodzaju powieść. Do tej pory czekamy na drugą taką w historii literatury, a kto wie czy kiedykolwiek się doczekamy.

Klasyk polskiej literatury. Książka wyjątkowo piękna, łatwa i przyjemna, a równocześnie jakże pouczająca. Gdzie można lepiej nauczyć się polskiego pozytywizmu jeśli nie w "Lalce"? Jedyna w swoim rodzaju powieść. Do tej pory czekamy na drugą taką w historii literatury, a kto wie czy kiedykolwiek się doczekamy.