Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To nie jest zwyczajny kryminał. Powiedziałabym raczej, że to książka o duszach - smutna i poruszająca, nakreślona naprawdę ciekawym stylem. Autor dostarcza czytelnikowi myśli, nad którymi warto się zatrzymać. I jego bohaterzy są prawdziwi, czuje się ich emocje, ich historie.
Ogromny plus.

To nie jest zwyczajny kryminał. Powiedziałabym raczej, że to książka o duszach - smutna i poruszająca, nakreślona naprawdę ciekawym stylem. Autor dostarcza czytelnikowi myśli, nad którymi warto się zatrzymać. I jego bohaterzy są prawdziwi, czuje się ich emocje, ich historie.
Ogromny plus.

Rzetelnie, książka prowadzi przez filmy, w których wystąpiła Audrey i oprócz jej sylwetki, mówi sporo o tamtejszej kinematografii. Warto przeczytać.;)

Rzetelnie, książka prowadzi przez filmy, w których wystąpiła Audrey i oprócz jej sylwetki, mówi sporo o tamtejszej kinematografii. Warto przeczytać.;)

"wyglądała jak pusty pokój, z którego wszyscy wyszli"
Cudowne porównanie Murakamiego.
O samotności, skomplikowaniu, stylem faktycznie nieco onirycznym.

"wyglądała jak pusty pokój, z którego wszyscy wyszli"
Cudowne porównanie Murakamiego.
O samotności, skomplikowaniu, stylem faktycznie nieco onirycznym.

Ta książka ma w sobie coś bardzo ważnego - klimat. Czytało się szybko, przyjemnie, chwilami dość wzruszająco.

Ta książka ma w sobie coś bardzo ważnego - klimat. Czytało się szybko, przyjemnie, chwilami dość wzruszająco.

Więcej puszczy. Więcej o tamtych dniach po katastrofie, gdy autorka była zupełnie sama z naturą - tego się spodziewałam. Tymczasem dostałam dość nieuporządkowaną książkę, w której czasy przeplatają się ze sobą, nie do końca zgrabnie, a i fabuła niezbyt wciąga. To, co przeżyła, jest na pewno fascynujące, ale myślę, że można ubrać to w lepszą, hmmh, formę.;)

Więcej puszczy. Więcej o tamtych dniach po katastrofie, gdy autorka była zupełnie sama z naturą - tego się spodziewałam. Tymczasem dostałam dość nieuporządkowaną książkę, w której czasy przeplatają się ze sobą, nie do końca zgrabnie, a i fabuła niezbyt wciąga. To, co przeżyła, jest na pewno fascynujące, ale myślę, że można ubrać to w lepszą, hmmh, formę.;)

Mania na punkcie futbolu momentami wydawała mi się nieco dziwna - wprowadziła kompletnie obcą dla mnie rzeczywistość. Styl książki pasuje do bohatera, który ją opowiada, to doceniam. Ludzie określają ją jako pozytywną, z czym zgodzę się tylko połowicznie, bo mimo zakończenia, na przykład wątek ojca Pata wydawał mi się dość przygnębiający. Życie rodzinne uzależnione od wyniku meczu, w aż takim stopniu... Sama nie wiem, tutaj jest tak wiele problemów. Na pewno książka podoba mi się bardziej, niż film, ale bez rewelacji.;)

Mania na punkcie futbolu momentami wydawała mi się nieco dziwna - wprowadziła kompletnie obcą dla mnie rzeczywistość. Styl książki pasuje do bohatera, który ją opowiada, to doceniam. Ludzie określają ją jako pozytywną, z czym zgodzę się tylko połowicznie, bo mimo zakończenia, na przykład wątek ojca Pata wydawał mi się dość przygnębiający. Życie rodzinne uzależnione od...

Nic nie poradzę, po prostu ubóstwiam tego kota.;)

Nic nie poradzę, po prostu ubóstwiam tego kota.;)

Czytając w zasadzie zgadzałam się z każdym zdaniem. Fromm pisze o rzeczach oczywistych - takich, które chyba każdy człowiek choć trochę otwarty na swoje i cudze wnętrze wyczuwa intuicyjnie. Ale ta książka je bardzo ładnie porządkuje i jest tak... Mądrze napisana, przedstawia naprawdę sensowne poglądy i podejście, że poleciłabym absolutnie każdemu. To nie tyle kwestia terapii i pozycja dla psychologów, ale cudowny zbiór myśli na temat zaglądania w ludzkie dusze. Nie tylko cudze, własne również, może przede wszystkim własne?

Czytając w zasadzie zgadzałam się z każdym zdaniem. Fromm pisze o rzeczach oczywistych - takich, które chyba każdy człowiek choć trochę otwarty na swoje i cudze wnętrze wyczuwa intuicyjnie. Ale ta książka je bardzo ładnie porządkuje i jest tak... Mądrze napisana, przedstawia naprawdę sensowne poglądy i podejście, że poleciłabym absolutnie każdemu. To nie tyle kwestia...

Smutno mi było po tej książce. Tak dobrze opisuje samotność i złudzenia w relacjach międzyludzkich, że trudno uciec od jej realności... Każdy bohater ma w sobie coś niepowtarzalnego, wszystkie sylwetki na swój sposób nakłaniają do myślenia. Najbardziej 'zżyłam się' z Singerem i Mick. Z jego samotnymi rękoma, które wolał ukrywać i z jej marzeniami...

Smutno mi było po tej książce. Tak dobrze opisuje samotność i złudzenia w relacjach międzyludzkich, że trudno uciec od jej realności... Każdy bohater ma w sobie coś niepowtarzalnego, wszystkie sylwetki na swój sposób nakłaniają do myślenia. Najbardziej 'zżyłam się' z Singerem i Mick. Z jego samotnymi rękoma, które wolał ukrywać i z jej marzeniami...

Bardzo, bardzo podobał mi się styl, w jakim została napisana ta książka. Sposób kreowania bohaterów, który sprawia, że są jak najbardziej realni, bliscy życia. I garść myśli, nad którymi warto się zastanowić.

Bardzo, bardzo podobał mi się styl, w jakim została napisana ta książka. Sposób kreowania bohaterów, który sprawia, że są jak najbardziej realni, bliscy życia. I garść myśli, nad którymi warto się zastanowić.

O samobójstwie - w nietypowy, groteskowy sposób. Pomysł naprawdę ciekawy, wykonanie dosyć wciągające i zabawne. Nie ma tutaj głębokich rysów psychologicznych, ale chyba nawet mi ich nie brakuje, bo w tej historii głównym bohaterem jest po prostu pewna zbiorowość, co ma swój cel. Warto przeczytać.

O samobójstwie - w nietypowy, groteskowy sposób. Pomysł naprawdę ciekawy, wykonanie dosyć wciągające i zabawne. Nie ma tutaj głębokich rysów psychologicznych, ale chyba nawet mi ich nie brakuje, bo w tej historii głównym bohaterem jest po prostu pewna zbiorowość, co ma swój cel. Warto przeczytać.

Uderzająco. Po skończeniu ostatniej strony czuję jak cała treść książki rozbija mnie na maleńkie kawałki - a przecież znam zakończenie, zarówno ze wcześniejszej lektury, jak i obejrzanego jakiś czas temu filmu. To zdecydowanie o czymś świadczy.;)

Uderzająco. Po skończeniu ostatniej strony czuję jak cała treść książki rozbija mnie na maleńkie kawałki - a przecież znam zakończenie, zarówno ze wcześniejszej lektury, jak i obejrzanego jakiś czas temu filmu. To zdecydowanie o czymś świadczy.;)

No tak, wiele ciekawych rzeczy, warto przeczytać.;)
Tylko zdecydowanie potrzeba skupienia. Fragmenty z przykładami średniowiecznych wierzeń, zdarzeń były fantastyczne i czytało się je bardzo lekko, pozostała część wymaga jednak chyba trochę determinacji.
Ale może to kwestia czytania na konkretny termin... Nie wiem, ale dla każdego, kogo interesuje temat - polecam.

No tak, wiele ciekawych rzeczy, warto przeczytać.;)
Tylko zdecydowanie potrzeba skupienia. Fragmenty z przykładami średniowiecznych wierzeń, zdarzeń były fantastyczne i czytało się je bardzo lekko, pozostała część wymaga jednak chyba trochę determinacji.
Ale może to kwestia czytania na konkretny termin... Nie wiem, ale dla każdego, kogo interesuje temat - polecam.

Bardzo podobał mi się Paryż i szczegółowe opisy życia kloszarda. Specyficzna wrażliwość tej książki naprawdę miała w sobie potencjał, ale zepsuła mi ją postać Mirabelle. Zbyt naiwna, zbyt... Nierealna. Miała być chyba "skonstruowana poetycko", ale jej "poezja" bardziej mnie irytuje, niż zachwyca. Wharton ją przerysował. Zaczynając od dramatu dzieciństwa, przez utratę i odzyskanie wzroku, po sposób pochowania. W powieści trzymającej się życia i szczegółów codzienności - wkracza coś w rodzaju fantasy... Za dużo, za dużo.;)

Bardzo podobał mi się Paryż i szczegółowe opisy życia kloszarda. Specyficzna wrażliwość tej książki naprawdę miała w sobie potencjał, ale zepsuła mi ją postać Mirabelle. Zbyt naiwna, zbyt... Nierealna. Miała być chyba "skonstruowana poetycko", ale jej "poezja" bardziej mnie irytuje, niż zachwyca. Wharton ją przerysował. Zaczynając od dramatu dzieciństwa, przez utratę i...