Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sięgnęłam po tę książkę, ponieważ potrzebowałam czegoś, co wypełni treścią mit Paryża, który miałam w głowie. Wytłumaczy, pokaże mi, dlaczego to właśnie Paryż został ochrzczony stolicą świata. I to zadanie książka Gutowskiej-Adamczyk i Orzeszyny spełniła świetnie. Także dzięki bogatym ilustracjom.

Pozycja ta jednak ma, jak na wydawnictwo sygnowane przez PWN, sporo mankamentów, które utrudniały lekturę. Jak już było wymieniane - niewygodne przypisy na końcu (miejscami niedopracowane); brak ilustracji, o które tekst aż się prosił (np. obrazy Utrilla czy Susanne Valandon, portret Mistinguett); pisanie o twórcach lub artystach niekoniecznie znanych polskiemu czytelnikowi (np. Utter, Utrillo, Valandon), tak jakby byli jak najbardziej rozpoznawalni; w rozdziale o słynnych parach zdecydowanie było za dużo plotek o pisarzach, o ich życiu prywatnym, zamiast chociaż kilku zdań o ich twórczości; powtarzanie się tych samych skrótowych informacji w różnych rozdziałach (np. że książę Walii, to przyszły Edward VIII); miejscami akapity następujące po sobie zupełnie do siebie niepasujące, jakby poucinane lub wyrwane z kontekstu; traktowanie opisów Paryża pojawiających się w wielkiej literaturze XIX wieku (Zola, Prus) jako odbicia rzeczywistości, a nie konstrukcji literackich (filolog ze mnie wyłazi ;)).

Niemniej książka warta lektury, pokazująca, czym był Paryż przełomu XIX i XX wieku, jak ważnym i lansującym wzorce.

Sięgnęłam po tę książkę, ponieważ potrzebowałam czegoś, co wypełni treścią mit Paryża, który miałam w głowie. Wytłumaczy, pokaże mi, dlaczego to właśnie Paryż został ochrzczony stolicą świata. I to zadanie książka Gutowskiej-Adamczyk i Orzeszyny spełniła świetnie. Także dzięki bogatym ilustracjom.

Pozycja ta jednak ma, jak na wydawnictwo sygnowane przez PWN, sporo...