Dekadencja w sztuce i życiu z chęcią biegnięcia do przodu! Walka na premierze baletu, walka na froncie Wielkiej Wojny. Wspaniała pozycja, która opisuje świat sztuki, życia i śmierci ciągle ze sobą mieszający się. Jak wiele podobieństw odnajdujemy w naszych obecnych czasach?

Dekadencja w sztuce i życiu z chęcią biegnięcia do przodu! Walka na premierze baletu, walka na froncie Wielkiej Wojny. Wspaniała pozycja, która opisuje świat sztuki, życia i śmierci ciągle ze sobą mieszający się. Jak wiele podobieństw odnajdujemy w naszych obecnych czasach?

To intrygujące, jak mało nas różni od klimatu sprzed 100 lat, kiedy to wśród europejskiej młodzieży dominował duch buntu i pęd ku nowemu - nasze "dzisiaj" wcale nie jest tak wyjątkowo zepsute na tle historii jak się nam wydaje!

Z drugiej strony - wyraźny podział społeczeństwa na klasy rozmył się i w tak namacalnej formie już nigdy nie wróci. Przyjemnym doświadczeniem jest zanurkować w zupełnie inny świat, gdzie bez znajomości baletu, opery itp. nie można było mówić o jakimkolwiek kulturalnym obyciu. I makabryczne powiązania tej sztuki z krwawą rzeźnią Wielkiej Wojny.

Polecam.

To intrygujące, jak mało nas różni od klimatu sprzed 100 lat, kiedy to wśród europejskiej młodzieży dominował duch buntu i pęd ku nowemu - nasze "dzisiaj" wcale nie jest tak wyjątkowo zepsute na tle historii jak się nam wydaje!

Z drugiej strony - wyraźny podział społeczeństwa na klasy rozmył się i w tak namacalnej formie już nigdy nie wróci. Przyjemnym doświadczeniem jest...

Warto przeczytyć wcześniejszą "Taniec w słońcu." Napisana ciekawie i sprawnie. Szybkie przypomnienie jak Europa wkraczała w wiek XX.....i co z tamtej epoki zostało do dziś.

Warto przeczytyć wcześniejszą "Taniec w słońcu." Napisana ciekawie i sprawnie. Szybkie przypomnienie jak Europa wkraczała w wiek XX.....i co z tamtej epoki zostało do dziś.

Nie wiem, dlaczego tak długo zwlekałem z przeczytaniem tej książki. Jest znakomita, błyskotliwa. Opis związków intelektualnego klimatu początku XX wieku z Wielką Wojną i jej następstwami został tu zmieniony we wspaniałą literacką podróż, silnie zakotwiczoną w historii relacjami jej aktorów. Jedyny minus to jej za mała objętość - nie starczyło tu miejsca na wskazanie zderzenia się głównych bohaterów Wiosny z Wojną; zrywamy znajomość z Diagilewem, Niżyńskim i Strawińskim po przesławnej premierze by spotykać się z nimi już tylko incydentalnie. Ale to tylko drobiazg. Polecam!

Nie wiem, dlaczego tak długo zwlekałem z przeczytaniem tej książki. Jest znakomita, błyskotliwa. Opis związków intelektualnego klimatu początku XX wieku z Wielką Wojną i jej następstwami został tu zmieniony we wspaniałą literacką podróż, silnie zakotwiczoną w historii relacjami jej aktorów. Jedyny minus to jej za mała objętość - nie starczyło tu miejsca na wskazanie...

Książka wybitna i wyjątkowa. Potężny esej, osadzający przednówek obu wojen światowych i pierwszą wojnę na kulturowo-społecznym fundamencie.

Święto wiosny ma jeden mankament, który w dużej mierze wynika z tego, że powstało dobrych kilka dekad temu - nie przedstawia perspektywy ludzi z klasy robotniczej, czyli większości, której wydarzenia dotyczyły.

Autor wie, że w książce tego brakuje, w pewnym miejscu sam to przyznaje, co jednak faktu nie zmienia. No ale nie ma rzeczy idealnych. Zachęcam po stokroć!

Książka wybitna i wyjątkowa. Potężny esej, osadzający przednówek obu wojen światowych i pierwszą wojnę na kulturowo-społecznym fundamencie.

Święto wiosny ma jeden mankament, który w dużej mierze wynika z tego, że powstało dobrych kilka dekad temu - nie przedstawia perspektywy ludzi z klasy robotniczej, czyli większości, której wydarzenia dotyczyły.

Autor wie, że w...

Środek książki, gdy Eksteins jest już na froncie, sięga do pamiętników szeregowych żołnierzy, pokazuje absurd i tragizm żołnierskiej codzienności, a zarazem rozziew między narracją dowództwa a świadomością szeregowych żołnierzy - to są kapitalne, mocne, zapadające w pamięć fragmenty. Tak samo jak te, gdy Eksteins pokazuje I wojnę światową jako wojnę kulturową między dżentelmeńską, broniącą status quo Wielką Brytanią a witalistycznym, nietzscheańskim Kultur, które za wszelką cenę chcą eksploatować Niemcy.

W ogóle wizja I wojny światowej jako wojny o symbole, a nie o tereny, jest tu bardzo przekonująco przedstawiona. Tak samo jak związki totalistycznej sztuki z polityką.

Słabszy jest początek książki, gdzie Eksteins bliżej jest sztuki (baletu, literatury, teatru) i wydaje się jakiś taki mniej odkrywczy, schematyczny w swoich wywodach i z tych plotek oraz atmosfery życia artystycznego w przededniu wojny jakoś nie potrafi zrobić większego użytku.

Wadą książki jest też nieustanne podporządkowanie naczelnym tezom zgromadzonych - imponujących, to prawda - materiałów i archiwów. Razi to niekiedy mocno, bo wprowadzane kolejne cytaty, dokumenty czy świadectwa, zamiast pchać narrację naprzód i wzbogacać kreślony obraz, jedynie potwierdzają dobitnie wyrażane tezy. Tak jakby Eksteins miał wiele różnych palet, ale zamiast cieniować, oddawać bogactwo i niejednorodność swoich zasobów, wszystko sprowadza i tak koniec końców do kilku podstawowych barw-tez.

Środek książki, gdy Eksteins jest już na froncie, sięga do pamiętników szeregowych żołnierzy, pokazuje absurd i tragizm żołnierskiej codzienności, a zarazem rozziew między narracją dowództwa a świadomością szeregowych żołnierzy - to są kapitalne, mocne, zapadające w pamięć fragmenty. Tak samo jak te, gdy Eksteins pokazuje I wojnę światową jako wojnę kulturową między...

Początek był trudny, myślałem, że nie skończę czytać. Ale z perspektywy dalszych stron dostrzegłem w nim sens, natomiast środek to dla mnie absolutne arcydzieło. Tak świetnej partii chyba nie czytałem nigdy. Pisanie o wojnie z perspektywy socjologiczno-kulturowej, fantastyczna głębia wywodów. Myślałem że dam 10 ale końcówka trochę mnie rozluźniła, więc finalnie daje 9, ale środek jest dla mnie absolutnie na 10!

Początek był trudny, myślałem, że nie skończę czytać. Ale z perspektywy dalszych stron dostrzegłem w nim sens, natomiast środek to dla mnie absolutne arcydzieło. Tak świetnej partii chyba nie czytałem nigdy. Pisanie o wojnie z perspektywy socjologiczno-kulturowej, fantastyczna głębia wywodów. Myślałem że dam 10 ale końcówka trochę mnie rozluźniła, więc finalnie daje 9, ale...

To jedna z najciekawszych książek historycznych, jakie kiedykolwiek czytałam. Choć może niesłuszne byłoby powiedzenie - historycznych. Ta książka to świadectwo myśli tak bogatej i szerokiej, że zdecydowanie wykraczającej poza refleksję i warsztat czysto historyczny. Eksteins ma nieprawdopodobny dar opowiadania historii, co w połączeniu z jego ogromną wiedzą i niezwykłą erudycją skutkuje książką nie tylko pełną faktów i świadectw, ale również analiz socjologicznych, psychologicznych i kulturowych. I ten pięknych język! Polecam wszystkim, po prostu wszystkim. Wspaniała książka.

To jedna z najciekawszych książek historycznych, jakie kiedykolwiek czytałam. Choć może niesłuszne byłoby powiedzenie - historycznych. Ta książka to świadectwo myśli tak bogatej i szerokiej, że zdecydowanie wykraczającej poza refleksję i warsztat czysto historyczny. Eksteins ma nieprawdopodobny dar opowiadania historii, co w połączeniu z jego ogromną wiedzą i niezwykłą...

Modris Eksteins w sposób absolutnie wyjątkowy ukazuje jak na fali populizmu, euforii chwilowego nastroju można doprowadzić do rzeczy okrutnych. Nikt jeszcze w tak bardzo poruszający sposób nie ukazał wszystkiego co jest wojną, co jest tragedią, co jest okrucieństwem co jest bezmyślnością. Wszystkiego co zawsze prowadziło i zawsze będzie prowadzić do ludzkiego upodlenia i ludzkiego nieszczęścia. FENOMENALNA, od dziś, jedna z moich ulubionych.

Modris Eksteins w sposób absolutnie wyjątkowy ukazuje jak na fali populizmu, euforii chwilowego nastroju można doprowadzić do rzeczy okrutnych. Nikt jeszcze w tak bardzo poruszający sposób nie ukazał wszystkiego co jest wojną, co jest tragedią, co jest okrucieństwem co jest bezmyślnością. Wszystkiego co zawsze prowadziło i zawsze będzie prowadzić do ludzkiego upodlenia i...

Wojna od strony militarnej mało mnie obchodzi. Wojna jako zjawisko społeczno-kulturowe to inna bajka. Warto przeczytać tę książkę oraz obejrzeć pięcioodcinkowy dokument "Apokalipsa. I Wojna Światowa", żeby mieć pełny obraz horroru. Może I WŚ nie ma takiego PR-u jak kolejny konflikt, ale była równie przerażająca, a zmiany jakie zaszły w sposobach walki, oraz mentalności ludzkiej były prawdopodobnie bardziej radykalne.

Wojna od strony militarnej mało mnie obchodzi. Wojna jako zjawisko społeczno-kulturowe to inna bajka. Warto przeczytać tę książkę oraz obejrzeć pięcioodcinkowy dokument "Apokalipsa. I Wojna Światowa", żeby mieć pełny obraz horroru. Może I WŚ nie ma takiego PR-u jak kolejny konflikt, ale była równie przerażająca, a zmiany jakie zaszły w sposobach walki, oraz mentalności...