Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jeden ze słabszych, jeśli nie najsłabszy, zbiór opowiadań Pilipiuka. Dopiero ostatnie opowiadanie na poziomie poprzednich Światów Pilipiuka.

Jeden ze słabszych, jeśli nie najsłabszy, zbiór opowiadań Pilipiuka. Dopiero ostatnie opowiadanie na poziomie poprzednich Światów Pilipiuka.

Na pierwszej stronie tej książki dużymi literami powinno być napisane:

PORZUĆCIE WSZELKĄ NADZIEJĘ WY KTÓRZY TO CZYTACIE!

Wiem jednak, że to i tak nie pomoże.

Przez lata całe byłem ostrzegany przez znajomych, że szkoda czasu i nerwów na tę szmirę, ale ja i tak wiedziałem, że w końcu przeczytam obie części "Wrót Baldura". Marzył mi się powrót do Faerunu na Wybrzeże Mieczy i spotkanie ze starymi znajomymi.
Teraz już wiem dlaczego odradzano mi te książki. Czego bym nie napisał nie odda to nawet w niewielkim stopniu literackiej nędzy obu części „Wrót Baldura” gdzie autor wespół w zespół z dwoma tłumaczami wspięli się na wyżyny (choć tu słowo klucz to raczej depresja) grafomanii.
Prostacka fabuła i marne słownictwo (choć tu po części, z całą pewnością, winni są tłumacze) to znaki rozpoznawcze tych „dzieł”. Jedyną zabawę jaką miałem w trakcie czytania to wynajdywanie kolejnych wpadek autora (bądź tłumacza) w rodzaju:
„Zdołał oprzeć się na łokciach i zobaczyć, że dobre pięćdziesiąt metrów dalej stoi Jon Irenicus, wymachujący pięściami w powietrze i biegnący do Abdela”.
Koszmar!

Na pierwszej stronie tej książki dużymi literami powinno być napisane:

PORZUĆCIE WSZELKĄ NADZIEJĘ WY KTÓRZY TO CZYTACIE!

Wiem jednak, że to i tak nie pomoże.

Przez lata całe byłem ostrzegany przez znajomych, że szkoda czasu i nerwów na tę szmirę, ale ja i tak wiedziałem, że w końcu przeczytam obie części "Wrót Baldura". Marzył mi się powrót do Faerunu na Wybrzeże...

Na przełomie mojej szkoły podstawowej i liceum Graham Masterton był jednym z moich ulubionych pisarzy z gatunku Horror jako autor niezapomnianych "Demonów Normandii" czy "Manitou".
Po jakimś czasie przeszło mi, ale po latach postanowiłem powrócić do prozy Mastertona, a powodem była premiera "Ciemni". Początek typowy dla Mastertona i niby wszystko całkiem nieźle rozkręcało się i trzymało w napięciu. Wszystko popsuł jednak pół człowiek, pół aparat ze statywem... Zastanawiałem się czy Masterton robi sobie ze mnie jaja czy może pomysły się skończyły, a pieniążków nigdy za mało.
Od tej pory postanowiłem, że nigdy więcej Mastertona, bo jeśli najdzie mnie ochota na dobry horror autorów piszących o niebo, a może o piekło, lepiej jest całe mnóstwo. Na Mastertona szkoda czasu.

Na przełomie mojej szkoły podstawowej i liceum Graham Masterton był jednym z moich ulubionych pisarzy z gatunku Horror jako autor niezapomnianych "Demonów Normandii" czy "Manitou".
Po jakimś czasie przeszło mi, ale po latach postanowiłem powrócić do prozy Mastertona, a powodem była premiera "Ciemni". Początek typowy dla Mastertona i niby wszystko całkiem nieźle rozkręcało...