Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Amy i Brian są szczęśliwym małżeństwem, choć każde z nich jest po różnych przejściach. Mimo to, wiodą spokojne życie, ciesząc się dziećmi, wnukami, a przede wszystkim sobą nawzajem. Sielankę przerywa diagnoza Briana - Alzheimer.

W książce “W imię miłości” Amy Bloom zaprasza nas do świata swojego i jej ukochanego męża. Opowiada o życiu przed diagnozą i po niej. O długiej drodze, jaką przeszli od wystąpienia pierwszych objawów u Briana, aż do postawienia ostatecznej diagnozy. Choć, jak twierdzi sama Amy, ona wiedziała już wcześniej.

Amy Bloom opowiada o najsmutniejszej części ludzkiego życia - jego zakończeniu. Brian podjął świadomą decyzję (to kluczowe, aby ta decyzja była w pełni świadoma) o wspomaganym samobójstwie. Poprosił swoją żonę o pomoc w zorganizowaniu wszystkiego. Kochająca żona zaakceptowała jego decyzję i zaczęła szukać sposobu, aby pomóc mężowi odejść z tego świata na jego własnych zasadach. Po długich poszukiwaniach, małżeństwo zwróciło się do Dignitas - szwajcarskiej organizacji, która pomaga w samobójstwie ludziom, którzy są nieuleczalnie chorzy.

Temat książki jest kontrowersyjny, bo eutanazja wciąż pozostaje tematem tabu, a w większości krajów jest nielegalna. Temat trudny, wywołujący szereg różnych emocji. Osobiście uważam, że decyzja Briana była odważna, a wsparcie okazane przez Amy, nieocenione. Żadne z nich nie postąpiło egoistycznie. Oprócz ostatnich chwil spędzonych z mężem, Amy przedstawia czytelnikom, jak wygląda procedura wspomaganego samobójstwa.

Bałam się tej książki. Bałam się, jakie emocje we mnie wzbudzi. W kluczowym momencie opowieści Amy - płakałam. Nie pamiętam, kiedy ostatnio jakaś książka doprowadziła mnie do takiej reakcji. Jednak po przeczytaniu całości, czułam się spokojna. Amy Bloom w bardzo przemyślany sposób przekazała to, o co poprosił ją sam Brian.

“W imię miłości” to przejmująca i szczera opowieść o życiu i śmierci, bezgranicznej miłości i wielkiej odwadze. Pełna wzruszeń i emocji, ale autorka zadbała również o lekką dawkę humoru. Gorąco zachęcam Was do zapoznania się z historią Amy i Briana.

Amy i Brian są szczęśliwym małżeństwem, choć każde z nich jest po różnych przejściach. Mimo to, wiodą spokojne życie, ciesząc się dziećmi, wnukami, a przede wszystkim sobą nawzajem. Sielankę przerywa diagnoza Briana - Alzheimer.

W książce “W imię miłości” Amy Bloom zaprasza nas do świata...

Rozwiń Zwiń

Opis książki nieco mnie zmylił, myślałam, że autorka stopniowo będzie ujawniać tajemnice Katherine i Josha. A tutaj akcja rozgrywa się jednego dnia, za drzwiami rodziny toczy się dramat.

Historia została poprowadzona z perspektywy czterech osób. Lubię ten styl narracji, bo możemy zobaczyć, jak daną sytuację interpretuje każda z osób. Niby wszystko wydawało się oczywiste, byłam przekonana, że doskonale wiem o co chodzi i…ojj, jak bardzo się pomyliłam! Autorka myli tropy, wodzi za nos i zaskakuje. Muszę przyznać, że robi to w genialny sposób.

Najbardziej przypadły mi do gustu rozdziały, gdzie narratorem była starsza sąsiadka, Gladys - taki trochę osiedlowy monitoring ;) Ale jej czujność w tym przypadku okazała się kluczowa. Kolejny narrator to kurier, który miał dostarczyć przesyłkę Katherine. To właśnie ona jest kolejnym narratorem tej historii. Ostatni narrator - to tutaj baardzo zmyliła mnie autorka. Przez połowę książki byłam przekonana, że to ktoś inny.

“Rodzina z naprzeciwka” to thriller, który trzyma w napięciu. Czyta się bardzo szybko, chcąc poznać dalszy ciąg tej historii. Może trochę zbyt dużo zbiegów okoliczności, niektóre fakty nieco naciągane, ale nie niemożliwe. Zakończenie na pewno jest zaskakujące, ale mnie akurat nie do końca się podobało.

Opis książki nieco mnie zmylił, myślałam, że autorka stopniowo będzie ujawniać tajemnice Katherine i Josha. A tutaj akcja rozgrywa się jednego dnia, za drzwiami rodziny toczy się dramat.

Historia została poprowadzona z perspektywy czterech osób. Lubię ten styl narracji, bo możemy zobaczy...

Rozwiń Zwiń

Depresja to ciężka i podstępna choroba. Może zaatakować każdego, niezależnie od wieku, statusu społecznego czy stanu konta. To choroba, która nie wybiera. Wciąż pozostaje tematem tabu, a chorzy często bywają stygmatyzowani przez społeczeństwo. Mimo to, coraz więcej ludzi zaczyna głośno mówić o swojej chorobie.

“Mój ukochany syn” to opowieść o walce z depresją. Josiah Hartley to młody chłopak, który stał się ofiarą tej podstępnej choroby. Narratorem książki jest sam Josiah i jego mama, Amanda, przez co uzyskujemy pełny obraz depresji oraz zmagań z nią. Dowiadujemy się, jak ten młody mężczyzna funkcjonował w czasie najcięższych epizodów depresyjnych, co myślał w tym czasie i dlaczego chciał posunąć się do najgorszego - odebrania sobie życia. Obserwujemy też działania jego mamy, która starała się zrobić wszystko, aby jej jedyny syn powrócił do zdrowia. Pojawia się tutaj również bezsilność, gdy matce i przybranemu ojcu Josha kończą się pomysły, a jego wciąż spowija mgła depresji. W najgorszych momentach choroby, na zmianę czuwają przy synu, pilnując żeby nie targnął się na swoje życie. Amanda oddycha z ulgą, gdy uda mu się przeżyć jeszcze jedną noc, ale dopada ją okropna myśl. Co jeśli to tylko przedłużanie życia na siłę, a syn i tak je zakończy? Depresja to choroba, która doświadcza nie tylko samego chorego. Wpływa na życie i funkcjonowanie całej jego rodziny.

“Mój ukochany syn” to książka niezwykle przejmująca, bardzo intymna i prawdziwa. Josiah i Amanda szczerze opisują przez co przeszli, dzielą się tym, jak czuli się w najgorszych momentach choroby. W przypadku depresji kluczowym elementem zdrowienia jest wsparcie i zrozumienie najbliższych osób. Josiah ma wielkie szczęście, że jego matka i ojczym zrobili wszystko, aby wyrwać go ze szponów tej okropnej choroby. Teraz widzi świat w jaśniejszych barwach, jednak trzeba pamiętać, że depresja jest niczym potwór czyhający na gorszy moment swojej ofiary. Leczenie jest długotrwałe, a odpowiedni lek i dawkę często dobiera się na zasadzie prób i błędów. Niestety, nie ma magicznej tabletki, którą wystarczy wziąć raz, aby poczuć się lepiej...

Warto przeczytać tę książkę, bo mimo że jest pełna bólu, to daje nadzieję. Nawet jeśli wydaje Ci się, że już gorzej być nie może, to zaczekaj jeden dzień. I jeszcze kolejny. Będzie lepiej. Trzeba dać sobie trochę czasu. Warto...

Depresja to ciężka i podstępna choroba. Może zaatakować każdego, niezależnie od wieku, statusu społecznego czy stanu konta. To choroba, która nie wybiera. Wciąż pozostaje tematem tabu, a chorzy często bywają stygmatyzowani przez społeczeństwo. Mimo to, coraz więcej ludzi zaczyna głośno mów...

Rozwiń Zwiń

Theo to 11-letni chłopiec z autyzmem. Chłopiec nie mówi, ale komunikuje się za pomocą języka migowego. Przerażony Theo wybiega z wynajmowanego przez jego rodzinę domku wprost w wielką ulewę.Trafia na staruszkę, Rose. Tak się składa, że kobieta przed laty miała brata ze spektrum autyzmu, dlatego wie, jak postępować z Theo.

Historia ma kilku narratorów - Theo, jego mamę, siostrę i Rose. Dzięki temu możemy dowiedzieć się, jak każda z tych osób interpretuje to, co wydarzyło się w lesie. Moim ulubionym narratorem jest Rose. Z rozdziałów, gdzie autor oddał jej głos, możemy zobaczyć, jak wyglądało jej życie wiele lat temu. Jakie wydarzenia wpłynęły na to, jaką osobą jest teraz. A jak się okazuje, jest to kluczowe w historii rodziny Theo.

Nie mogę powiedzieć, że “Gdzie jesteś, synku?” to książka, od której nie mogłam się oderwać. W pewnym momencie zaczęła mnie nudzić. Kilka rozdziałów później, powoli ujawniane tajemnice sprawiły, że znów czytałam z zaciekawieniem. Ale czy na pewno był to thriller? Moim zdaniem bardziej dramat, może to za sprawą tego, że autorka więcej uwagi poświęciła autyzmowi i zachowaniu Theo niż wydarzeniom w lesie :)

Generalnie tragedii nie ma, ale szału też nie. Ot, książka do przeczytania i zapomnienia :)

Theo to 11-letni chłopiec z autyzmem. Chłopiec nie mówi, ale komunikuje się za pomocą języka migowego. Przerażony Theo wybiega z wynajmowanego przez jego rodzinę domku wprost w wielką ulewę.Trafia na staruszkę, Rose. Tak się składa, że kobieta przed laty miała brata ze spektrum autyzmu, dl...

Rozwiń Zwiń

To moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki i mogę zaliczyć je do udanych.

Megan to kobieta, która w swoim życiu przeszła wiele - traumatyczne małżeństwo, burzliwy rozwód, a w końcu, najgorsze, co może spotkać matkę - uprowadzenie jej jedynego syna. Po długim czasie kobieta zaczyna układać sobie życie na nowo, z nowym partnerem doczekała się córeczki. I wtedy niespodziewanie jej syn się odnajduje. Megan czuje ogromne szczęście, ale też niepokój. Jej syn jest już nastolatkiem, który ani trochę nie przypomina jej sześcioletniego synka. Jego zachowanie jest bardzo dziwne, momentami wręcz przerażające. Przez te wszystkie lata nieobecności chłopiec został poddany manipulacji ojca, co zmieniło go nie do poznania. Wyrósł na młodego człowieka wykazującego zachowania charakterystyczne dla zaburzeń psychicznych. Jak się okazuje, jest jednak niezwykle inteligentny…

Megan ma mętlik w głowie. Kocha syna i chce o niego walczyć, ale też obawia się o bezpieczeństwo swojej rodziny. Czy chłopiec zagraża jej kilkumiesięcznej córeczce?

Książka trzyma czytelnika w ciągłym napięciu, jest pełna tajemnic i zagadek do rozwiązania. Autorka poruszyła trudne tematy, wywołując tym we mnie szereg emocji. Polecam wszystkim fanom gatunku, choć bardziej trzeba nastawić się na powieść psychologiczną, niż thriller.

To moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki i mogę zaliczyć je do udanych.

Megan to kobieta, która w swoim życiu przeszła wiele - traumatyczne małżeństwo, burzliwy rozwód, a w końcu, najgorsze, co może spotkać matkę - uprowadzenie jej jedynego syna. Po długim czasie kobieta zaczyna u...

Rozwiń Zwiń

Mózg to najważniejszy i najbardziej skomplikowany organ ludzkiego ciała. Wciąż nie jest on do końca poznany, mimo licznych badań prowadzonych przez neurologów i neuropsychologów. Nigdy nie wiadomo, czego można się spodziewać, jeśli w jakiś sposób organ ten zostanie uszkodzony.

W książce “Cy by pan zrobił na moim miejscu? Trudne przypadki neurochirurga”, Peter Vajkoczy, jeden z najzdolniejszych neurochirurgów na świecie, zdradza nam kulisy operacji neurochirurgicznych, które przeprowadził podczas swojej długoletniej kariery zawodowej.

W każdym rozdziale autor opisuje przypadek innego pacjenta. Często są to ludzie młodzi, w sile wieku, ale nie brakuje również dzieci. Autor przedstawia nam nie tylko operacje zakończone sukcesem, ale też takie, gdzie odniósł porażkę. Nie podlega żadnym wątpliwościom, że pan Vajkoczy jest wybitnym neurochirurgiem. Jednak to, co rzuca się w oczy, to to, że jest on niezwykle empatycznym człowiekiem, dostępnym dla swoich pacjentów. Ludzie, którzy trafiają na jego stół, nie są dla niego tylko przypadkami medycznymi, z którymi musi się zmierzyć. W każdym widzi osobę, która ma marzenia, cele i plany. Jego celem natomiast jest zrobić wszystko, co w jego mocy, aby ta osoba miała możliwość zrealizować swoje plany.

Autor bardzo dokładnie opisuje przeprowadzane operacje, używając specjalistycznego języka. Zdradza tajniki działania ludzkiego mózgu, pochyla się nad jego anatomią. Uwagę poświęca również zespołowi medycznemu, z którym współpracuje, możemy dowiedzieć się, jaka atmosfera panuje na sali operacyjnej w trakcie skomplikowanych zabiegów. Wszystko opisuje w bardzo przystępny sposób, zatem wcale nie trzeba być studentem medycyny, aby zrozumieć, o czym pisze autor.

Od zawsze lubiłam seriale medyczne i książki z wątkiem medycznym, dlatego bardzo się cieszę, że dzięki Wydawnictwu Otwarte mogłam przeczytać tę książkę. To była niesamowita i niezwykle emocjonująca podróż w głąb ludzkiego mózgu.

Mózg to najważniejszy i najbardziej skomplikowany organ ludzkiego ciała. Wciąż nie jest on do końca poznany, mimo licznych badań prowadzonych przez neurologów i neuropsychologów. Nigdy nie wiadomo, czego można się spodziewać, jeśli w jakiś sposób organ ten zostanie uszkodzony.

W książce “...

Rozwiń Zwiń

Bardzo lubię książki pani Barbary Wysoczańskiej, dlatego z przyjemnością sięgnęłam po najnowszą powieść autorki “Aktoreczka”. Swoją drogą, to właśnie od książki pani Wysoczańskiej (Narzeczona nazisty) rozpoczęła się dwa lata temu moja współpraca z wydawnictwem Filia :)

“Aktoreczka” jest nieco inną książką niż “Narzeczona nazizsty” czy “Świat na nowo”. Główny bohater, Konrad Rogowski stara się namierzyć byłego nazistę, który w czasie wojny skrzywdził jego rodzinę. W dotarciu do zbrodniarza ma mu pomóc piękna aktorka, Lauren Evans. Polski fotograf zbliża się do aktorki po premierze najnowszego filmu, w którym grała główną rolę. Lauren bardzo zaintrygował ten tajemniczy i niedostępny mężczyzna. Konrad jednak skupia się na swoim głównym celu i nieustannie do niego dąży. Przedstawia nawet Lauren swoją niewidomą córeczkę. Obie świetnie się dogadują, aktorka nawet spełnia największe marzenie dziewczynki - uczy ją tańca. Znajomość z Lauren nie podoba się jednak szwagierce Konrada - Helenie. Ta chorobliwie zazdrosna kobieta wykrada z teczki fotografa dane na temat pochodzenia Lauren i zdradza szczegóły dziennikarzowi. W ten sposób kariera aktorki zaczyna rozpadać się jak domek z kart.

Mimo że akcja nie pędzi jakoś szybko do przodu, to historia ta wciąga od początku i ani przez chwilę nie nudzi. Do tego świetnie wykreowani bohaterowie. Lauren można albo kochać, albo nienawidzić. Ja jej bardzo współczułam, bo mimo wielkiej sławy, pieniędzy i rzeszy fanów, była bardzo samotną i smutną kobietą. I skrywającą swój wielki sekret, na którego wyjawienie czytelnik musi trochę poczekać :) Kim tak naprawdę jest Lauren Evans i co łączy ją z nazistowskim zbrodniarzem, Rudolfem Schultem? I czy Kondradowi uda się odnaleźć człowieka odpowiedzialnego za śmierć jego żony i wymierzyć mu sprawiedliwość?

“Aktoreczka” to ciekawa powieść z historycznym tłem, poruszająca temat sławy, pieniędzy, samotności w tłumie, zazdrości i zawiści. Ta historia zdecydowanie skłania do refleksji i zastanowienia się, co tak naprawdę w życiu jest ważne. Jestem pewna, że tak pozycja umili Wam nadchodzący długi weekend :)

Bardzo lubię książki pani Barbary Wysoczańskiej, dlatego z przyjemnością sięgnęłam po najnowszą powieść autorki “Aktoreczka”. Swoją drogą, to właśnie od książki pani Wysoczańskiej (Narzeczona nazisty) rozpoczęła się dwa lata temu moja współpraca z wydawnictwem Filia :)

“Aktoreczka” jest n...

Rozwiń Zwiń