Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Na kolejną powieść Trudi Canavan czekałem z pewną dozą niecierpliwości, bowiem jest to pisarka, której utwory zawsze stanowiły dla mnie przyjemną lekturę. Miały to "coś", czytało się je jednym tchem - szybko, gładko i przyjemnie. Dostarczały rozrywki i pomagały się zrelaksować przez kilka kolejnych wieczorów. Z tego też powodu miałem stosunkowo wysokie oczekiwania w stosunku do najnowszej powieści pani Canavan. Niestety, trochę się zawiodłem.

Wydarzenia w "Łotrze" są kontynuacją poprzedniego tomu "Trylogii Zdrajcy". Myślę, że nie ma potrzeby, żebym przybliżał zarys fabularny, bowiem notka popełniona przez wydawcę jest ogólnodostępna i w mojej opinii dobrze spełnia swoją rolę.
Napiszę natomiast co sprawiło, że wystawiłem taką, a nie inną ocenę.

Akcja powieści strasznie się wlecze (fragmenty opisujące przygody Dannyla w Sachace dłużyły mi się niemiłosiernie), a jednocześnie mam dziwne wrażenie, że autorka próbowała czasem akcję na siłę popychać do przodu, żeby uniknąć opisywania niektórych scen. Przez to momentami wszystko wydaje mi się być zobrazowane zbyt niedokładnie, a przykładowo część relacji między bohaterami zawiązuje się w mojej opinii nieco za szybko.

Irytowała mnie też zwiększająca się populacja bohaterów homoseksualnych. Bynajmniej nie chodzi o to, że jestem homofobem, ale mam wrażenie, że wplatanie na siłę kolejnych postaci o takiej orientacji sprawia, że przestaje się to wydawać wyjątkowe i dodatkowo poddaje w wątpliwość fakt, że w Kyralii - kraju, gdzie na każdym rogu czają się widać homoseksualiści - pociąg do osób tej samej płci jest tak napiętnowany i niepożądany.

Kolejny podpunkt i chyba najważniejszy zarzut to przewidywalność - przede wszystkim, od samego początku spodziewałem się jak potoczą się losy dwóch nowych bohaterek (swoją drogą, nadal staram się dociec dlaczego do nowicjuszek zwracano się per "Mistrzyni"). Dodatkowo irytowało mnie to, że autorka ponownie przedstawia magów Gildii, czyli teoretyczną elitę intelektualną Krain Sprzymierzonych, jako pozbawionych jakiejkolwiek wyobraźni ignorantów, którzy nie potrafią wysnuć wniosków na podstawie posiadanych faktów oraz nie potrafią przyjąć do wiadomości, że mglista wiedza, którą posiadają może nie być w stu procentach właściwa.

Być może pani Canavan szykuje wszystkie najciekawsze zwroty akcji na ostatnią część trylogii, bo przez większą część "Łotra" czułem, że celowo pozbawiony jest akcji i ma być tylko takim etapem przejściowym w oczekiwaniu na "Traitor Queen". Powieść rozkręca się długo i dopiero ostatnie rozdziały stają się bardziej emocjonujące, wcześniej jakiekolwiek napięcie dawkowane jest bardzo oszczędnie.

Pomimo swoich wad książka nadal jest stosunkowo ciekawa i czyta się ją przyjemnie, ale jeśli ma się porównanie do wcześniejszych utworów Trudi Canavan, to pozostaje pewien niedosyt. Nieco rozczarowuje.

Na kolejną powieść Trudi Canavan czekałem z pewną dozą niecierpliwości, bowiem jest to pisarka, której utwory zawsze stanowiły dla mnie przyjemną lekturę. Miały to "coś", czytało się je jednym tchem - szybko, gładko i przyjemnie. Dostarczały rozrywki i pomagały się zrelaksować przez kilka kolejnych wieczorów. Z tego też powodu miałem stosunkowo wysokie oczekiwania w...

Jakoś nie wydaje mi się, żeby nadawało się to na prezent dla mężczyzny - mnie osobiście wcale nie podobałoby się, gdyby ktoś wręczył mi coś takiego. Pomysł nawet ciekawy, przyznaję, ale nie dość ciekawy, żeby tak marnotrawić papier... Opis na okładce wprowadza w błąd potencjalnego czytelnika, obiecując trochę zbyt wiele, skoro otrzymuje się kompletne nic.

Moim zdaniem to coś, czego książką nazwać nie mogę, powinno być rozpowszechniane TYLKO w formie e-booka, najlepiej darmowego i przez serwis pokroju "Joe Monster", jako zabawna ciekawostka.

Jakoś nie wydaje mi się, żeby nadawało się to na prezent dla mężczyzny - mnie osobiście wcale nie podobałoby się, gdyby ktoś wręczył mi coś takiego. Pomysł nawet ciekawy, przyznaję, ale nie dość ciekawy, żeby tak marnotrawić papier... Opis na okładce wprowadza w błąd potencjalnego czytelnika, obiecując trochę zbyt wiele, skoro otrzymuje się kompletne nic.

Moim zdaniem to...

Książki na pewno nie poleciłbym komuś, kto z prozą Dicka nie jest jeszcze w ogóle obeznany, bowiem powieść ta nie jest na pewno łatwa w odbiorze, a sam jej autor umieścił w niej sporą dozę swojej własnej, bardzo skomplikowanej osobowości.

Mogę z pełnym przekonaniem powiedzieć, że na mnie zrobiła ogromne wrażenie i była jedną z niewielu, po lekturze których po prostu siedziałem oniemiały z myślami kotłującymi się w głowie. Zdecydowanie jedna z moich ulubionych książek.

Jeśli kogoś zafascynowały te bardziej pokręcone utwory Philipa K. Dicka i jest gotów na jeszcze większą, bardziej skoncentrowaną dawkę specyficznego stylu autora, prawdopodobnie nie zawiedzie się na "Valis".

Książki na pewno nie poleciłbym komuś, kto z prozą Dicka nie jest jeszcze w ogóle obeznany, bowiem powieść ta nie jest na pewno łatwa w odbiorze, a sam jej autor umieścił w niej sporą dozę swojej własnej, bardzo skomplikowanej osobowości.

Mogę z pełnym przekonaniem powiedzieć, że na mnie zrobiła ogromne wrażenie i była jedną z niewielu, po lekturze których po prostu...