Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kiedy jesteśmy nastolatkami wszystko jest czarne albo białe, nie ma niczego pomiędzy, i w ten sposób oceniamy rzeczywistość, ludzi, zjawiska. Nie znosimy wówczas tzw. zachowywania pozorów, cynizmu i hipokryzji, a hasło „dla dobra wszystkich” bądź „święty spokój” są mglistymi i niejasnymi pojęciami. Taki też jest Raymond (mistrz ciętej riposty zwłaszcza w stosunku do Jazona Niegodziwego i jego rodziny) piekielnie inteligentny chłopak, niesłychanie wrażliwy obserwator codzienności, ale przede wszystkich ofiara fałszywych oskarżeń, pomówień i krytyki z tym związanej. Inny chłopiec pokazuje jak łatwo wydajemy sądy, jak łatwo oceniamy innych, i jak przypinamy im łatki nie znając całej prawdy i jej kontekstu. Jak w ułamku sekundy wyzbywamy się koniecznej mądrości i płyniemy z falą (czyt. plotką). Powieść do której będę wracać…

Kiedy jesteśmy nastolatkami wszystko jest czarne albo białe, nie ma niczego pomiędzy, i w ten sposób oceniamy rzeczywistość, ludzi, zjawiska. Nie znosimy wówczas tzw. zachowywania pozorów, cynizmu i hipokryzji, a hasło „dla dobra wszystkich” bądź „święty spokój” są mglistymi i niejasnymi pojęciami. Taki też jest Raymond (mistrz ciętej riposty zwłaszcza w stosunku do Jazona...

Powieść obyczajowa z wątkiem sensacyjnym….
Jeśli „Karuzela uczuć” jest jedną z najlepszych powieści Jodi Picoult, to bardzo mi przykro, ale nie przeczytam kolejnych. Nie jest to powieść rozczarowująca w formie i treści, bohaterowie są dobrze skrojeni ( każdy ma zarysowany jakiś charakter), na szczęście nie ma tu postaci – przysłowiowych słupów-którzy pełnią rolę informacyjną, jednakże książka nie jest absolutnie tak dobra jakby się można było spodziewać. Rzecz o miłości nastolatków, o cierpieniu, rodzicielstwie, rozczarowaniach, o przyjaźni, jednak podana w dość toporny i mało twórczy sposób. Taki lajcik na jesienne wieczory…

Powieść obyczajowa z wątkiem sensacyjnym….
Jeśli „Karuzela uczuć” jest jedną z najlepszych powieści Jodi Picoult, to bardzo mi przykro, ale nie przeczytam kolejnych. Nie jest to powieść rozczarowująca w formie i treści, bohaterowie są dobrze skrojeni ( każdy ma zarysowany jakiś charakter), na szczęście nie ma tu postaci – przysłowiowych słupów-którzy pełnią rolę...

Najważniejsze to zadać sobie pytanie : Co chcę w życiu robić i zacząć to robić, czy coś w ten deseń :) książka bardzo dobra, przydatna, nawet się kilka razy zaśmiałam w głos bo autor pisze o uciążliwościach codzienności np.pracy którą niekoniecznie lubimy, w zabawny sposób.

Najważniejsze to zadać sobie pytanie : Co chcę w życiu robić i zacząć to robić, czy coś w ten deseń :) książka bardzo dobra, przydatna, nawet się kilka razy zaśmiałam w głos bo autor pisze o uciążliwościach codzienności np.pracy którą niekoniecznie lubimy, w zabawny sposób.